Kitap birbirinden güzel ve etkileyici sekiz öyküden oluşuyor. Hikâyelerde bol bol yalnızlıklar, umutsuzluklar, toplumdan kopuş hâkim ayrıca Oğuz Atayın kendine has üslubu ile topluma, yönetime eleştirilerini fark etmek mümkün. Oğuz Atay okumaya başlamak için uygun bir eser olduğunu düşünüyorum. Okurken dili farklı gelse de zor gelmedi.
Başta da söylediğim gibi hikâyeler çok etkileyici. Korkuyu beklerken evinden çıkamayan kahramanın gözünden tedirgin oluyorsunuz, ölen babaya mektup yazarak içinizi döküyorsunuz, tahta atlara binip özgürlük ülkesine kanatlanıyor, adını bilmediğiniz bir tren istasyonunda bir barakada hikâyeler yazıyorsunuz. Bu gerçekçilik biraz ürpertse de okuması çok keyifli. Hikâyeler hakkında birkaç inceleme okuma fırsatı buldum ve incelemelerle birlikte kaçırdığım birçok noktayı fark ettim, hepsi için ayrı ayrı sayfalarca yazı yazmak mümkün. Beni en çok, içinde yaşadığımız toplumun insani nasıl bir kukla gibi kullandığını vurgulayan Beyaz Mantolu Adam hikâyesi etkiledi. Hikâyede yaşanan komik olayların gerçeğe yansıması çok acı vericiydi.
Kitabı Atay’ın “Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?” cümlesi ile sonlandırmak, kitabın üzerimdeki etkisini kalıcı hale getirdi. Zamanında hak ettiği değeri görmemiş olması gerçeği çok üzücü. Oğuz Atay hakkında daha fazla okuma ve araştırma yapmak yeni yıl hedeflerim arasında. Oğuz Atay burada arkadaşlar, siz neredesiniz?
