Onca kalabalığa rağmen,bu nasıl bir yalnızlık!
Demek hayat dedikleri şey böyle sonuna kadar müthiş darbeler toplamakla geçecek.
Ölüm,hareketin sona ermesiydi,yaşamaya devam edenlerin hayatından çıkmak demekti.
Okur Takip Önerileri
Makine düzeniyle işleyen sıkıcı bir hayattı.Her gün,tıpkı ötekine benziyordu.
Tüm sıradan acılara karşı duyarsızlaştı…
“Senin gönlün daima meshur ve musahhardır ,mazursun,
Sen gamın ne olduğunu hiç bilmedin,mazursun
Ben sensiz bin gece kan yuttum,
Sen bir gece sensiz kalmadın,mazursun…”
Ahmed Gazali
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Götür müslümana selam diyordu
Dayanamıyorum bu ayrılığa
Kucaklasın beni islam diyordu
“Vekili Allah olanın derdi huzur olur.”
Nasıl oluyor da insanı mesut eden bir şey aynı zamanda felaketinin de kaynağı oluyor
Düşünce denen şeyi kovmuştu kafasından acı veriyordu düşünceleri ona.
Yalnızca ölümden korktuğu için yaşayabilir mi insan?
Unuttum diyemem fakat üzerimde bir tesiri kalmamış.
Sayfa 166
Her şeyi unutmuştu.İçinde sadece tükenmez bir bekleyiş vardı.
Sayfa 133Kitabı okudu
