Gerçekte insanın iradesi de kaprisi de yoktur,böyle bir şey hiçbir zaman da olmamıştır.Yeryüzünde doğanın yasaları vardır,insanın yaptığı her şey ,onun isteğine göre değil doğanın yasaları uyarınca kendiliğinden yapılmaktadır.
Başkalarını tanımak için bir tek insanı tanımak yeter.İnsanlar tıpkı ormandaki ağaçlar gibidir; hiçbir bitki bilgini ayrı ayrı her ağacı, teker teker incelemeye kalkmaz.
Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi.Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye irademiz vardı ? Kullanamadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı ?