İnsan hayatı karşılıklı olarak kandırılıp hiçbir şeyin farkına varmadan birbirlerini incittiği ve bu tuhaflığın bariz bir şekilde ortada olduğu örneklerle dolu.Ancak benim karşılıklı kandırılmaya bir ilgim yok.Ben soytarımla birlikte sabahtan akşama kadar insanlara rol yapıyorum.Benim kitaplarda yer alan davranış kalıpları ve etik anlayışlarla pek bir alakam yok.Ben rol yaparken neşeli bir şekilde yaşamaya devam ediyorum.Yoksa yaşama özgüvenine sahip insanları anlamam mümkün değil.İnsanlar bu acı gerçeği bana hemen söylemedi.En azından bunu biliyor olsaydım insanlardan bu kadar korkmaz ve umutsuzca bu oyunları oynamazdım.İnsan hayatına karşı çıkarak her gece bu cehennem azabı misali hissi çekmezdim,değil mi?
Sevgili Dost,
Herkesin seviyormuş gibi yaptığı, ancak sevginin ne olduğunu pek az kimsenin bildiği bir zamanda yaşıyoruz. Belki de bütün zamanlar böyledi.