Kendi kendime : "Ey ateş, seviyorum seni nazlı pembe yaratık, çünkü güzelsin. Güzelsin, bu yeter bana."dedim, avuçlayıp bağrıma basacağım sırada birden duraksadım. Sonra bir özdeyiş uydurdum kafamdan. "Canı yanan ateşe yaklaşmaz!"
"Saadet, hayatı olduğu gibi kabul etmektir...." demiş. Ne doğru söz! Hayatı olduğu gibi kabul etmeli ve ona ne bir şey ilave etmeli, ne de ondan bir şey eksiltmeli...