135. Syf.
...- Ne münasebet dersin mesela... Ne münasebet efendim sevmeyin beni öyle olur olmadık yerlerde. İki mavinin arasıymış. Tost muyum ben beyfendi kendinize gelin.
İnsan mutluluğa da mutsuzluğa da alışır.
Alışamadığı tek şey yalnızlıktır.
Ne kadar alışmış gibi yapsa da insan
Her kalp en sonun da bir kalbe karışır...
Sayfa 79 - Destek Yayınları , Altıncı BölümKitabı okudu
Çocuklar geliştikçe, beyinleri de ebeveynlerinin beyinlerinin “aynası” halini alır. Diğer bir deyişle, ebeveynin kendi gelişmesi ve olgunlaşması veya bunlardan yoksun olması, çocuğunun da beynini etkiler.
“Herkes buzdağının görünen kısmının şiirini yazar ya ben görünmeyen kısmının şiirini yazmaya çalışıyorum.”
Son olarak Cahit Zarifoğlu şiirlerini kızlara değil buzlara yazdığını söylermiş hep
Ben o yazdıklarımı ancak sana yazabilirdim. Çünkü şu kainat denen nesnenin içinde en çok sevdiğim yürek, üstüne en çok titrediğim insan kalbi senin göğsündekidir.