Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Kübra
Kübra
@MonnaaRosa
Okul Öncesi Öğretmeni
Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi
İstanbul
Isparta, 20 Ekim
378 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
"Sanırım değilim. Gerçekten mutlu değilim. Ama...olacağım. Mutlu olacağım."
Yaşanmış olayları okumak her zaman beni etkilemiştir. Ama Titanic yıllar yıllar yıllar geçse de beni etkilediği gibi eminim herkesi etkileyecektir ve hiç bir zaman unutulmayacaktır. Romanı okuduğunuzda kendinizi o anlara tanık olmuş gibi hissedebiliyorsunuz. Gerçek bir hikayeden alınmış ve tatlı bir kurguyla birleştirilmiş. Çok güzel bir kitaptı. Esas karakterlerin adları, yaşadıkları yerleri değiştirerek kaleme almış yazar.
İrlanda'dan Amerika'ya gitmek için Titanic gemisine binen on dört gerçek kişinin hayatını anlatıyor, iki farklı tarihle; birincisi Titanic gemisinin battığı sene ikincisi kazadan tam yetmiş yıl sonrası. İrlanda’dan 1912 yılında hayallerini gerçekleştirmek üzere Amerika’ya gitmek isteyen 14 kişinin yarım kalan hikayeleri. Maggie, sevgilisi Seamus, arkadaşları Peggy, Hamile kuzeni Maura, Kattie ve daha nicesi. Peggy ve Maggie'nin dostluğu çok nahifti. Maggie ve Seamus'un aşkları gibi hikayelerinin sonu da çok güzeldi. Maggie’nin gemide yaşadıkları, kaza gecesi hissedilen dehşet, gemiden kurtulamayanların acısı, sonrasında Maggie’nin yaşadığı şok ve üzüntü çok güzel anlatılmıştı.
Tarihi olaylarla yoğrulmuş, Titanic felaketini derinlemesine işlemiş bu kitabı elinizden bırakmak istemeyeceksiniz. Keyifli okumalar dilerim.
"...insanlar hayatlarına devam etti, tarih yazılmaya devam etti ve maalesef dünyanın her köşesinde insanlığı bekleyen kötü şeyler olmaya devam edecek."
·
Puan vermedi
Hayat, birine seni seviyorum demenin kararsızlığını yaşamak için çok kısadır...
Mart bitmeden bu kitabın yorumunu paylaşabilmenin mutluluğunu yaşıyorum. ️ Ah bu kitap nasıl toz pembe nasıl tatlı bir kitaptı. Kurgusuyla ve anlatımıyla insana bir huzur veriyor. Uzun zamandır okumak istediğim bir kitaptı Mart Menekşeleri. Sarah Jio'nun dili sıcacık, oldukça samimi. Yazarın kitaplarında olumsuz bulduğum tek özellik ise yazarın kitaplarının genel hatlarıyla birbirine benzemesi. Ama ben yazarı çok sevdiğim için takmıyorum bu detayı.
Kitapta gereksiz betimlemeler, boğucu detaylar yok. Biraz hüzün, biraz mutluluk, biraz acı ve bolca aşk. Sarah Jio, her romanını ayrı bir keyifle okuduğum bir yazar. Mart Menekşeleri romanı da okura birçok duyguyu bir arada yaşatan bir kitap. Okuduğum sürece şaşkınlığımı bastıramadım. Kitabı kapatınca karekterler hep aklımda hareket halindeydi. Ah canım Esther ve Elliot..
Hâlâ sizin bu sonu haketmediğinizi düşünüyorum.
Kısaca konusundan bahsedecek olursam; New York'ta bir yazar olan Emily, biten evliliginin ardından Brainbridge Adası'na kafa dinlemek için gidiyor. Yengesi Bee ona kalacağı odayı hazırlıyor. Hikaye Emily' nin kırmızı kapaklı günlüğü bulmasıyla başlıyor.
Seni düşünürken,
Kitaplarla yürüyecek, seni düşünüşlerim.
Bir şiir kitabı nasıl yorumlanır ki.. Her gün yavaş yavaş okunmalı ve ruhta yer bulmalı bence. O hâlde şöyle kendimce bir şeyler yazayım. Özdemir Asaf derin hatıralardan sonra duygularını, hislerini ve hayatını kaleme almıştır. Sevda, onun dilinde başka bir boyuttur. Sözleri ve anlam besleyen her kelimesi sayfalarda ince ince satırlara bırakılmış, insanlığın üzerindeki duygu ve düşünceleri dile getirmekten onur duymuştur. Şiirlerin en belirgin özelliği bana göre okurken duyguyu verebiliyor olmasıydı. Bir çoğu benim için oldukça etkileyici şiirlerdi. Özdemir Asaf'ın dergilerde bile çıkmamış, kitaplarında bile yer almamış şiirlerinden oluşturulmuş harika bir şiir kitabıydı bence. Büyük uğraşlar ile toplanmış, şiirlerinin, sözlerinin olduğu bir derleme. Şiiri sevdiren şairlerden olan Asaf ile tanışmanız dileğiyle keyifli okumalar...
Ben kendime
Yalanlar söyledim
Sonra ben o kendimden
Onları dinledim.
Dinledim
Dinledim
Okur Takip Önerileri
İplik örmek zamanın akışını ifade eder. Düğümlenir ve çözülür yeniden bağlanır.
'Senin Adın' benim okuduğum ilk Çizgi roman açıkçası o kadar çok sevdim ki başka çizgi romanlar/mangalar da okurum artık. Okumayı sevmeyen çocuklar için de, iyi seçilmiş mangalar/ çizgi romanlar kesinlikle okuma sevgisini aşılama ve okuma alışkanlığı kazandırma konusunda etkili olacağını düşünüyorum.
Kitap konusu itibariyle zaman, mekan ve kader kavramlarından bahseden bir manga. Farklı yerlerde yaşamalarına rağmen birbirlerine bağlı hale gelen iki yabancının hikayesi çok güzel işlenmiş. Kader, zaman ve mekan kavramlarını birbirlerine kırmızı iplerle bağlayan, muazzam bir kapağı olmasına rağmen çok klişe bir konusu varmış gibi hissettiren ama kitabı bitirdiğinizde bu önyargıyı kıran bir konuya sahip olan romantik ve duygusal bir manga.
Senin Adın bilindiği gibi standart bir beden değiştirme hikayesi değil. Zamansal döngü içerisinde birbirlerini bulan iki gencin romantik hikayesi.
Bu arada Japonlar, gerçek hayatta da ruh eşlerinin birbirlerine kırmızı iplerle bağlandıklarına inanırlar. Yazarımız da bu geleneksel inanışı kitabın merkezine koymaktan ve gelenek ile yeniliği harmanlamaktan hiç geri durmamış.
Taki... sen de benimle aynı gökyüzüne mi bakıyorsun?
•
...dünyanın neresinde olursan ol kesinlikle seni yine bulacağım.
•
Sanki durmadan bir şeyi...
birini... arıyormuş gibi hissediyorum.
•
Senin için çok değerli birini bulduğun zaman, yolunu asla kaybetmeyeceksin.
Kapağına ayrı konusuna ayrı aşık olduğum Halef'in yorumu ile geldim. Bu kitap hakkında hiçbir fikrim yoktu. Yakın bir arkadaşımın ısrarı üzerine aldığım ve çok severek okuduğum bir roman oldu. Öncelikle yazarın anlatım dilini gerçekten çok sevdiğimi söylemek istiyorum. Betimlemelerini özellikle çok sevdim, benim için tam dozundaydı. Bunun yanı sıra oldukça da akıcıydı kitap, hızlı bir şekilde okunuyor.
Her şey bir rüya ile başlıyor. Mihrinaz her gece rüyasında gördüğü adamın kim olduğunu bilmese de o kişinin hayatında belli bir yerinin olduğunu hissediyor. Kitabın konusu bana kalırsa inanılmaz dikkat çekici. Kitabın başlarında Mihrinaz ve Zamir'in aynı rüyada buluşması, gerçek hayatta karşılaşması, daha doğrusu Zamir'in bilinçli olarak rüyasına girmesi ve karşısına çıkması, bunu belli etmesi yüzünden ben direkt olayı fantastiğe bağlamıştım. Oysa alakası bile yokmuş. Kitapta en sevdiğim karakterler Zamir Hancıoğlu ve Baran oldu. Baş karakter kızımızı da seviyorum ama sanırım o bir tık daha geri planda kalıyor.
Yazarın kalemiyle ilk kez tanışıyorum ama çok sevdim. Böyle hem sizi sıkmıyor hemde kendini okutuyor ve hangi ara bittiğini bile anlamıyorsunuz. Bu kitabı okuduktan sonra rüyalarım daha bi anlamlı gelmeye başladı. Gizemler, aksiyonlar ve tabii ki de aşk... ️
🪶Bazı gerçekleri bilmek istemezdi insan. Çünkü ayrıntılar acıtırdı.
🪶Ucuz bir romandım sanki. Sayfalarım gazete kağıdının yerine sobaya atılıp yakılmıştı. Ne de olsa bir romanı yakmak bir dünyayı yıkmakla eşdeğerdi.
Geçmişin sadece hatırlamaktan zevk aldığınız kadarını düşünün."
Kitabın ilk kısımda çok fazla isim geçmesinden kaynaklı konuya vakıf olmak biraz zor geldi bana. Tabii kitabın ilk başında karakter karmaşası yaşayabiliyoruz ama kısa süre sonra konu belli karakterler üzerinde konumlanıyor. Biraz pembe dizi tadında, bolca diyalog içeren,
Türk edebiyatında öykü denince ilk akla gelen isimlerdendir Sait Faik Abasıyanık. Kitapları genellikle küçük küçük bir sürü hikayeden oluşuyor. Bu eseri de öyle yirmi tane küçük hikayeden meydana gelmiş. Bir iki günde bitebilecek bir kitabı 1 haftada bitirince çok fazla tat vermedi malesef. Sait Faik okumayı seviyorum fakat hikaye okumayı sevemiyorum. Çok saçma ama böyle. Çünkü yazara karşı bir yakınlık hissediyorum. Yazarımız da bu kitapta belirttiği gibi aklına geleni yazan biri. Yazmak istememesine rağmen "yazmasam delirecektim" diyerek içini kağıtlara dökmesi, yazar olmanın onun için ne anlam ifade ettiğini açıkça gösteriyor. Bu kitabında da doğayı, denizi, balıkçıları anlatıyor. Bunları betimlemelerle uzun uzun anlatışı bazen kitaptan kopardı beni. Zaten ben de uzatarak okuduğum için kitaptan tat ve verim alamadım.
En beğendiğim hikayeler "Haritada bir Nokta, Son Kuşlar, Bulamayan, Gün Ola Harman Ola, Ağıt, Kırlangıç Yuvasındaki Kadın ve Dondurmacının Çırağı" oldu. Hatta Son Kuşlar öyküsünde sanki bugünleri haber verir gibi sesleniyor biz okuyucuya; "Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak. Benden hikayesi."
"Alice Harikalar Diyarında" en çok bilinen kitaptır herhalde. Hemen herkes az çok hikayeyi bilir. Küçük bir kız beyaz tavşanı takip eder ve başına tuhaf, çok tuhaf şeyler gelir. Alice Harikalar Diyarı'nın çocuk kitabı olmasından çok da ötede, bir matematiğin, felsefenin, mantığın ve aklın ürünü olduğu gerçeğiydi. Kitabın yazarı Lewis Caroll da zaten bir matematikçi ve mantıkçıymış. Bu kitap da göründüğünden çok daha fazlası bence. Okuduğum da bunu daha iyi anladım. Her ayrıntı, her cümle içinde bir gizi barındırıyor, bir şeyler anlatıyor bize bu olağanüstü dünya. Orman ile ilham bulan yazar büyümenin en iyi örneklemesini yalnızlık ile tamamlamış, korkunun insan için gelişme olduğunu belirtmiş.
Konusundan biraz bahsedecek olursam; hikâyemiz küçük bir kız olan Alice'in ablasıyla nehir kıyısında otururken kendisinin harikalar diyarına büyük bir hızla düşmesiyle başlıyor. Alice evine dönmek için uğraşırken başından geçen tuhaf ama bir o kadar da eğlenceli olaylara şahitlik ediyoruz.
Mutlaka okuyun derim. Eşsiz güzellikte bir büyülü dünya sunmakla beraber, Alice'in bir nevi kendini arama hikayesini okuyacaksınız. Keyifli okumalar.
"Ben kendi içimde çok iyi biriyim azizim; tek sıkıntı, kendi içimde olmam."
Otuz kimsesiz çocuğun yetimhanede damgalanıp kaderlerinin belirlenmesiyle olaylar başladı.
Hepsi damgacının peşinde olduğu av iken; bir anda avcı durumuna düştüler. Mücadele ettiler, kayıplar verdiler, ihanete uğradılar, birbirlerine güvenmeyi öğrendiler, sevdiler, acı çektiler, ağladılar ama en çok birbirlerine aile oldular.
Yılın son kitabı diyelim o zaman.
Bir seriyi daha bitirmiş olmanın hüznü ile yazıyorum. Maral Atmaca’nın samimi anlatımını okumak çok güzeldi. Aslında içim o kadar buruk ki çünkü bu kitapla ve içindeki karakterlerle öyle bir bağ kurmuşum ki veda ettiğim için çok üzgünüm. Ama yazar yerinde bir son yapmış. Bütün karakterleri hissederek okudum. Ne düşünüyorlar ne hissediyorlar. Tek tek yaşadım. Seri boyunca bütün olan biten yapboz parçaları serinin son kitabında birbirine oturdu. Hele o son o kadar güzeldi ki tekrar tekrar okudum. Farklı bir seri oldu benim için ve yeri de kalbimde her zaman farklı kalacak ayrıca şundan eminim ki tekrar tekrar okuyacağım bir seri. Sıkılmak mümkün değil. Eğlence, korku, heyecan, aksiyon, gizem, kaos ne ararsanız kitabın içerisinde var. Rahat ve keyifle okuyacağınız bir seri. Yarasalar, kiraz çiçekleri, siyah kediler benim için artık çok çok başka yerdeler. Karakterlerin hepsini çok özleyeceğim.. Alaz'ı, İshak'ı ve Kuzey'i.. Hakan'ı, Yiğit'i, Sedef'i.. Hepsi kalbimde yer edindi.
Öncelikle enteresan bir kitap olduğunu belirtmek istiyorum. Daha önce hiç bu türde bir kitap okumamıştım. Defne ağaçları ve aşure artık benim için farklı bir yerdeler. Onlara çok baya çok farklı gözle bakıyorum artık. Doğru olmadığını bilseniz bile tüyleriniz ürperiyor satırları okurken. Bu arada kitap küçükler için uygun değildir. İçinde kesinlikle cinlerle alakalı bir şey yok emin olabilirsiniz. Ama bunlar olmadan bile yazar çok güzel bir korku/gerilim ve gizem romanı yazmış. İki olayı birbirine çok güzel bir şekilde bağlamış yazar. Hem Yunan mitolojisini hem de Nuh tufanını görüyoruz. Yunan mitolojisinde Daphne Apollon'dan kaçarken topraktan yardım ister ve defne ağacına dönüşür. Nuh tufanında ise gemi sular çekildiğinde Ağrı dağı'nın zirvesinde kalır. İşte tüyler ürpertici olaylar buraya dayanıyor. İblis tam o sırada dünyaya 'Kadük' leri salıyor. O gün bugündür de onlara iyi davranılmıyor. Ve bir gün intikam almak için yemin ediyorlar. Ta ki baş karakter kızımız Leman iki Kadük evlat edinene ve onlara sevgi gösterene kadar.
Sonunu çok sevemedim sanki devamı varmış gibi bitti. Aceleye gelmiş gibiydi. Ayrıca kadının sadece çocuk doğurmakla mükellef olduğu yargısınıda pek sevemedim. Zaten kitap toplumsal baskıları da ele alıyor. Olayların gidişatı bağlandığı noktalar çok enteresandı. Gerçekle masalın harmanlanmış hali. Günümüzden Nuh tufanına bir yolculuk yapıyorsunuz. Konusu farklı olan bir kitap okumak isteyenlere tavsiye ediyorum.
Bilgiyi sağlayan tek şey deneyimdir ve dünyada ne kadar uzun kalırsan o kadar deneyim elde edersin.
Oz Büyücüsü çok merak ettiğim ve ne zamandır okumak istediğim bir kitaptı. "Alice Harikalar Diyarında" kitabına benziyor aslında. Beyaz tavşanı değilde sarı tuğlalı yolu takip etmeniz gerekiyor... Çok severek ve eğlenerek okuduğum bir kitap oldu. Kahramanımızın maceralarını okumayı çok sevdim. Okurken hissettiğim akıcılık her detayının özenle düşünülüp işlendiğini bizlere gösteriyor. Kitabın kapak tasarımının içerikle uyumlu olması çok hoş bir detay bence. Masal dünyasında yaşamayı seven herkese okumasını tavsiye ederim.
Konusundan bahsedecek olursam;
Dorothy çıkan bir fırtına ile başka bir diyara sürüklenir. Kötü büyücülerin ve iyi büyücülerin bulunduğu bir diyara. Bu diyarda çok acayip canlılarda vardır. Farklı bir dünya, farklı canlılar, iyi ve kötü büyücüler, bir yolculuk macerası. Dorothy evine dönebilmek için Oz Büyücüsünü bulmak ve evine gitmesine yardımcı olması karşılığında Oz Büyücüsünün istediği şeyi yapmak zorundadır. Bu yolculukta bir beyin isteyen korkuluk, bir kalp isteyen teneke adam ve cesaret isteyen aslan sevgili Dorothy'ye arkadaşlık edecektir.
Gerçek cesaret, korkmana rağmen tehlikeye göğüs gerebilmektir.
Git, dedim içimden. Lütfen git. Beni anılarımla baş başa bırak.
İsmine aldanıp yeni bir kitap sanarak almış olduğum bir kitap, aslında Yağmur Sonrası kitabının yeni basımıymış. Ama romanı bu basımdan okumak benim daha çok hoşuma gitti. Şimdi biraz kitaptan bahsedecek olursak ben çok sevdim. Sarah Jio mükemmelliği yine ve yine kendini hissettirmiş. Çok güzel, çok naif bir aşk hikayesi okudum. Ana karakterimiz bir hemşire. Olayın savaş zamanlarında geçiyor olması bir yana Bora Bora'da geçiyor olması da ayrı bir renk katmış kitaba bence. Anne çok sevdiği arkadaşı Kitty'nin gönüllü olarak Güney Pasifiğe savaşta hemşirelik için gittiğini öğrenir. Duygusal olarak ne aradığını bilmeyen kızımız da böyle bir maceraya ihtiyacı olduğunu düşünerek arkadaşıyla beraber gidiyor tabii. Genelde bir şimdiki zaman bir geçmiş zaman şeklinde ilerleyen hikayeleri ile tanıyoruz Sarah Jio'yu. Ama bu kitabında sadece başında ve sonunda şimdiki zamandan anlatım yapıyor. Bu beni çok mutlu etti çünkü Anne ve Westry'nin aşkını daha çok okuma ve yaşama fırsatı buldum.
Westry' in Anne'e 25 sene boyunca belki gelir umuduyla yazdığı mektupları okurken öyle duygulandım ki... Keşke herkes böyle saf, temiz sevebilse. Özellikle son zamanlarda yaşananlar, kadınlara yaşatılanlar "Böyle sevdalar sadece masallarda olur." ifadesinin ne kadar doğru olduğunun da ispatı maalesef. Kurgu, anlatım ve dil olarak severek okuyacağınız bir kitap. Romantik kitapları sevenler için tavsiye ediyorum.
Tuhaf değil mi? Her gün insanlar ölüyor ve dünya hiçbir şey yokmuş gibi dönmeye devam ediyor,fakat sevdiğin bir insan söz konusu olduğunda herkesin durup kendine gelmesini istiyorsun... Herkesin ağlamasını, mumlar yakmasını ve sana yalnız olmadığını söylemesini istiyorsun...
Tarihi bir aşk romanı..
Farklı karakterlerin ağzından kaleme alınan bol duygu yüklü bir kitap. Özellikle mektupları çok sevdim gerçekten büyük bir duygu içinde yazılmış ve okuyucuya duyguyu tamamen hissettiriyor bence. Savaş ve aşkın birlikte ele alındığı kitapları gerçekten sevmeye başladım. Ağıra kaçan bir anlatımı kesinlikle yok, çok akıcı ilerliyor. Liz ve Morgan'ı çok sevdim ve onlar hakkında daha çok merak ettiğim şeyler var. İkinci Dün Savaşı' nın gölgesinde filizlenen bir aşkın hikayesi. Naif, akıcı, masum ve sade bir roman. İki ödül almış çok güzel bir dönem romanı. Hem savaş zamanını anlatan aynı zamanda içinde romantizmi de barındıran çok tatlı bir kitap. Tarihi roman okumayı sevenlere kesinlikle tavsiye ediyorum.
Kanatlanmış bir çiçek gibiydi her sayfa. Kalbinden kopup kalbime kondu usulca.
Seni tanıyamıyorum artık derken ne kadar da haklıydın. Ben de seni sevdikten sonra kendime hiç rastlamadım.
Ahh Piraye... Kendi doğru bildiklerinden ödün vermeyen, kimselere kendini ezdirmeyen güçlü kadın. Canan Tan'ın okuduğum ilk kitabı, arkadaşımın tavsiyesi üzerine alıp okumuştum. Kitabı okumaya başladığımda düşüncelerim çok farklıydı. Piraye karakterini başta çok özgür ruhlu şiire aşık biri olarak tanıdık ama sonra çok farklı bir Piraye'yi okudum. Dili akıcı, sürükleyici ama dizi -film tadında bir kitap olmuş. Aslında kitapla alakalı söylemek istediğim çok fazla şey var. Aşırı aşırı sevdiğim bir kitap diyemeyeceğim çünkü bir yerden sonra Piraye'nin yapmış oldukları beni gerçekten çok kızdırdı.
Diyarbakır'ın özlü kültürü ve bir İstanbul kızı anlatılmış. Bir aşk hikayesinin hem ne kadar güzel hem ne kadar üzücü olabileceğini gösteriyor aslında kitap bize. Piraye'nin almış olduğu son karar ise hikayeye son noktayı veriyor ve tabi pişmanlıklarıyla birlikte.
Piraye'yi yıllarca Nazım'a bekletip Vera' ya yâr eden dünya değil misin sen?
"Masalsız bir çocukluğa çocukluk mu denir? Peki, kitabevleri olmadan çocuklar masalları nasıl sevebilir? Bir bilgisayar insana bunları veremez."
Kitabın kapağını kapattığımda beni derin düşüncelere salan , hayal kurduran , zaman zaman ağlatan , içime işleyen kitapları seviyorum. Diğer kitaplara göre kıyaslama yaparsak bunda bir geçmiş zaman bir de şimdiki zaman diye ikiye bölmemiş. Geçmişi mektuplarla anlatmaya çalışmış ki bunu başarmış da. Yazar, kaleminden hiç taviz vermemiş.Yine iki ana karakter, sırlar, mektuplar, sonunda ise iki ana karakterleri bir birine bağlayacak durumlar, umutlar ve tabii ki her kitabında olduğu gibi bunda da ters köşe yapıp okuyucuyu şaşırttı Jio. Olay örgüsü güzel fakat Sarah Jio'nun diğer kitaplarına göre biraz eksik ve sıkıcı buldum ilk başta. Ama sayfaları okudukça daha bir akıcı hal aldı ve sonlarına doğru gelişen olaylar kitabı elinizden bırakmanıza engel oluyor bence.
Mükemmel hikaye diye bir şey yok. Tıpkı mükemmel erkek ya da mükemmel kadının olmadığı gibi.
