Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Kübra
Kübra
@MonnaaRosa
Okul Öncesi Öğretmeni
Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi
İstanbul
Isparta, 20 Ekim
377 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Daha çok vaktiniz olduğunu düşünürken aslında hiç olmadığını görüyordunuz.
Ateşböceği Yolu kitabının devamı olan Ateşböceği Şarkısı kitabıda harikaydı diyebilirim. Gözyaşlarınızı tutamayacağınız müthiş bir hikâye.
İlk kitapta açık kalan yerler bu kitapta cevaplarını buluyor. Konusu aile, aşk olsa da aslında gerçek dostluğun değerini bir kez daha
Söylenen şarkı yıllar geçtikçe değişmiş, ama Ateşböceği Yolu'nda verilen sözler aynı kalmıştı.
"Sonsuza Dek Dostuz."
Yıllar sonra tekrar okudum ve yeniden aynı hisleri aynı duygu ve düşünceleri bana yaşatan bir kitap oldu.
Tully ve Kate.Dostluğun en güzel hali. Uzun zamandır okuduğum kitaplar içinde dostluğu en iyi anlatan kitaptı, benim için. Birbirlerine taban tabana zıt iki karakter olmalarına rağmen birbirlerini çok iyi tanıyan ve hiçbir zaman birbirlerinden kopamayan iki arkadaşın muhteşem hikayesi... Tully, madde bağımlısı annesinin sürekli terk ettiği ve ölene kadar babaannesinin himayesinde olan anne sevgisinden mahrum bir çocuktur. Hayata karşı daha cesur ve daha hırslı olan biriyken, Kate; kuralcı ama sevgi dolu bir ailede büyüyen kırılgan bir yapıya sahiptir. Dostluk en gerçekçi ve güzel haliyle sanırım ancak bu kadar harika anlatılırdı. Hikaye o kadar içten, samimiydi ki karakterlerin büyümelerine, kavgalarına, sevgilerine ortak olmak beni çok etkiledi.
Kitabın temeli dostluk olmasına rağmen bol bol sevgi, aile, hırs, kariyer gibi konulara da yer verilmişti. Kitabın sonunda gözyaşlarıma hâkim olamadım. Dostluğun, aile bağlarının, koşulsuz sevginin, sadakatin işlendiği kitap öyle bir yerde bitti ki duygulanmamak elde değildi. Bence herkes bu kitabı okumalı.
·
Puan vermedi
"Asıl sen iyi ki geldin... Gelmeseydin ben asla, birini bu kadar sevebileceğimi keşfedemeyecektim. Umarım hiç gitmezsin."
Öncelikle kitabın kapağına ve konusuna bayıldığımı belirtmek isterim. Çoğu yerde okurken kahkahalara boğulduğum kitaptı. Kitapta betimleme ve diyalog oranları gayet yerindeydi. Yazarın kalemini zaten seviyorum ve bu kitabını da seveceğimden hiç şüphem yoktu. Ne cıvık cıvık bir ilişki ne de aksini görüyorsunuz. Duygu ve kurgu aktarımı zaten muhteşem. Klişe olan yerler bile öyle güzel kaleme alınmıştı ki sizi o sıkılgan moda sokmuyordu. Tam da yoğunluktan ve stresten bunaldığım bir dönemde gerçekten ilaç gibi geldi bana. Poyraz’ın, Şafak’ı sevme şekli çok güzeldi. Aynı zamanda kardeşler işin içine girince ortalık dahada şenlendi.
Kitabın konusundan kısaca bahsedecek olursam;
Modelliği bırakıp varını yoğunu bir pansiyon açmak için harcayan Şafak Korel'in tek bir sorunu vardı o da pansiyonunun tam karşısına gece kulübü açmaya çalışan Poyraz Sarıcalı. Mankenliğin yanı sıra üniversitede işletme okumuş ve bu zamana kadar biriktirdiği bütün varını yoğunu bu pansiyona adamıştır. Peki Şafak o gece kulübünün, varığını yoğunu yatırdığı Ahududu Pansiyon'unun karşısına açılmasına müsade eder miydi? Tabii ki hayır! Bu kitapta bizleri Şafak Korel'in Ahududu Pansiyon için, Poyraz ile mücadelesi bekliyor.
Romantik komedi kitaplarını okumayı seviyorsanız bu kitabı da seversiniz diye düşünüyorum. Keyifli okumalar dilerim.
Okur Takip Önerileri
Gözün Güneş'e varsın, ruhun rüzgara... Rengarenksin tek bir rengin içinde, hem de tüm parlaklığınla.
Neredeyse çoğu kişinin okuduğu, Netflix'te filmi olan kitabı sonunda okudum. Sonra filmini izleyeyim dediğim için hala izlemedim herhalde bu hafta sonu izlerim onu da kitabın büyüsü kaybolur diye biraz da korkuyorum açıkçası ama izlemek de istiyorum. Kitapta o kadar çok yere post-it yapıştırdım ki gerçekten altı çizilesi çok güzel alıntılar, cümleler vardı.
Yaşamayı, ölmek isteyen bir çocuktan öğrenen bir kızın hikayesi…” diye başlıyor arka kapak yazısı. Bir gençlik romanın içinde aşkın en saf halinden tutun, hayatın en gerçeklerine kadar insanın yaşayacağı tüm duyguları içinde barındıran bir kitap. Finch'in romantikliği, düşünceli halleri, garip halleri... Hepsinde o dünyadaymışım gibi hissettim. Violet'le gezerken, gülerken, ona iltifatlar ederken, onlar gülümserken bende gülümsedim. Kitapta en sevdiğim şeylerden biri de çift anlatımlı olması yani iki karakterin ağzından da kitabı okuyor olmamız. Dünyayı onların gözünden görmek çok güzeldi. İntihar olgusu üzerinde duran kitap biraz hüzünlü ama umut da taşıyor. Okuduğunuzda pişman olmayacağınız bir kitap.
“İnsanların sorunu, çoğu zaman küçük şeylerden mutlu olmayı unutmaları.”
Gerçekler, gençliğin mantığını paramparça eder ve genellikle gençliğin kalbini de paramparça eder.
Kadıköy sokaklarını gezerken bir sahafçıya denk geldim, rafları gezerken bu kitabı gördüm şöyle bir bakayım diye aldım ay dükkanda da minnoş bir amca var kitabı elimde gördü nasıl övüyor neyse dedim tamam alayım bari iyi ki de almışım kitabı okumama vesile kılan o minnoş amcaya buradan çok teşekkürlerimi sunuyorum. Buram buram denizcilik ve deniz kokan kitapta yer yer yazarım kendi hayatından kesitler de bulunuyor. Okuması zevkli bir hikayeydi tavsiye ederim.
Macera adını verdiği romanında bir macerayı anlatmak yerine macera kavramının içini doldurmaya çalışmış bence. Kitapta olaylardan ziyade yaşam tarzı ve insanların duyguları incelenmiş. Okyanusya açıklarındaki Solomon Adaları'nda sömürgeci İngiltere'nin roman karakteri hali David Sheldon ile Amerikalı genç ve güzel macera düşkünü, başına buyruk Jean Lackland arasında geçen bir aşk hikâyesi anlatılıyor kitabımızda.
-Sen var ya, gizli saklı bir maceramsın, ne yapsam bir türlü, kapanmayan yaramsın. Mavimsin beyazım, yeşilim karamsın, sen var ya, benim maceramsın
-Görüyorsunuz ya, kısıtlanmaya katlanamıyorum. Kendi özgürlüğümü kazanmak için nasıl da mücadele etmeye zorlandığımı bir bilseydiniz. Bu benim hassas noktam.
“Bir Rabia yaşadı, aşka düştü. Bir daha da Rabia’yı gören olmadı..”
Rabiatü'l Adeviyye Hazretlerinin ömrünün nasıl "Hiçlik" makamına geldiğini anlatıyor kitap. Hayatına aşık olup, aşığın da maşuğuna aşık oluşunu gözler önüne seriyor. Bir kitap ne kadar muhteşem olabilirse o kadar muhteşem bir eserdi. Maddi ve manevi açıdan doyurucu
Böyle başlıyor her şey işte. İnsan böyle akıl hastası oluyor. Engel olamadığı görüntüler ve düşünceler beynin içinde gezinip durarak deliriyor insan!
Şunu belirtmeliyim ki Ellen Marie yazar olmak için doğmuş. Daha ilk sayfalarda konu ve kurgusu ile sizi kitaba bağlıyor. Ne diyebilirim akıllara durgunluk verecek gerçek hayat hikayesinden
Gökyüzünün benim için ne anlama geldiğini anlayamazdı.
Birçok okuyucu bilir ki, bazı kitapları sadece okumayız. Ruhumuzu, kalbimizi, aklımızı ele geçirirler. Bazı kitaplar son sayfası kapandıktan sonra kitap olmaktan çıkar... Bu kitapta benim için öyleydi, kitabın kapağını kapattıktan sonra biraz durdum ve çocukluğumu düşündüm. Okşamak için uzattığımız elimiz aslında bir çocuğun başı değil, hayatıymış... Bunu çok güzel başardı Portuga. Samimi ve gerçek sevgi gördüğü iki kişiden biriydi o. Genel olarak bir hüzün ve umut havası hakim. Bu kitapla beraber serinin diğer kitaplarını da okumanızı tavsiye ederim. Ve son olarak; Dünyadaki tüm çocukların sevgi ile aile sıcaklığında büyümesini sağlamasını diliyorum.
Çoğu kişi biliyordur ama ben yine de konusunu kısaca anlatayım; Yazarın da çocukluğundan izler taşıyan Şeker Portakalı; fakir bir ailenin beş yaşındaki oğlu olan hayal gücü çok gelişmiş olan Zeze'nin başından geçenler anlatılıyor. Çok yoksul bir ailenin oğlu olan Zeze, hassas, zeki ve duygusal bir çocuk. Etrafına özel bir sevgiyle ve oldukça duyarlı yaklaşıyor. Fakat bir yandan da yaramazlık yapmaktan vazgeçmiyor ve bu yaramazlıklar başına türlü türlü çorap örüyor. Bu yüzden sürekli ailesinden dayak yiyor. Sahip olduğu Portakal ağacı ile kurduğu iletişim, Portekizli Manuel Valadares ile arasındaki bağ ve birçok şey Zeze’nin dünyasını farklı kılıyor. / Bilesin ki kalbimiz kocaman olduğu sürece sevdiğimiz her şey içine sığar...
İnsanlar aslında birbirini tanımadıkları için severler, şaşırtıcı değil mi? Tanıdıktan sonra nefret ederler birbirlerinden..
Muhteşem yazarın muhteşem kitabıyla geldim. Rasim Özdenören tasvir ağırlıklı ve şiirsel üslup kullanan, ‘Yedi Güzel Adam’ dan bir tanesidir. Dili sade, anlaşılır. Her yaş rahatlıkla okuyabilir diye düşünüyorum. Kitabımız
Artık herhangi birisinin beni neden sevdiğini umursamıyorum. Ölesiye yalnızım sadece.
Yazarın ilk okuduğum kitabı Aynı Yıldızın Altında olmuştu. Mükemmel bir kurgu mükemmel bir hikayeydi şimdi oralara hiç girmeyelim. Kitabı rafta gördüğümde ilgimi çeken ilk şey renkleri ve kapak tasarımı oldu. Kitap kalın görünmesine rağmen büyük puntolu ve bölümler arasında da boşluklar var bunlar da kolay okumanızı sağlayacaktır zaten 1-2 günde bitirebilirsiniz.
Kitabı okurken sinirden iç çektiğim anlar çok oldu çünkü resmen kendine eziyet ediyordu kızımız. Aza’nın hayatı sarmallardan, yani bitmek tükenmek bilmeyen düşünce çukurlarından oluşuyor. Sürekli her şeyi düşünmekten ve kendi düşüncelerini susturabilmekten aciz. Canının nasıl yandığını okurken yüreğinizde hissediyorsunuz. Aza'ya alıştıkça sinirden çok üzüntü hissetmeme sebep olmaya başladı. Karakterler arasındaki dostluk da insanın içini yumuşatan biçimde. Kitabın adının anlamını sonlara doğru öğrenebiliyorsunuz. Demek buymuş kaplumbağaların hikayesi. Psikolojik tedavi gören 16 yaşındaki bir genç kızın; hastalığı, arkadaşları, aşkı ve hayatını konu alan bir gençlik romanı.
Eğer yalnız hissediyorsanız, ağlamak için sadece tek bir nedene ihtiyacınız falan varsa, bu kitabı okuyun.
"Nadir olan sizinle aynı dünyayı gören birini bulmaktır."
Eğer bastığın yere güvenemiyorsan, tüm dünya sana yalanmış gibi gelir.
Mutlu bir evlilik için her türlü fedakarlığı yapan ama yine de hiç istemedikleri sonuçlarla karşılaşan iki kız kardeşin hikayesi. Her ne kadar severek okuduğum, akıcı bir kitap olsa da aynı zamanda karakterlere deli olarak okuduğum bir kitaptı. Jenny tavırlarıyla ayrı sinir ediyor, Rachel’ın aldığı kararlar ayrı sinir sebebi. Bir de Adam var, kitabı okurken iyice bir dövmek istedim. Ah Leo, kitaptaki tek aklı başında karakter sanırım. Bir de kitapta en severek ve eğlenerek okuduğum karakterler üçüzler oldu.
Neyse benim için ortalama da olsa gayet güzel bir kitaptı. Ben çok benimsedim hikayeyi ve ana temayı ama bu tarzdan bolca okuyanlar için çok muhteşem diyemem. Yine de okumak isteyenlere tavsiye ederim.
Konusundan biraz bahsedecek olursam; Jenny ve Rachel iki kız kardeş. Mükemmel geçen çocukluk hayatları, genç kızlık evreleri ve günümüzdeki hayatlarıyla karşımızdalar. İnsanları en mutlu gününe hazırlayan gelinlik tasarımcısı Jenny eşinden boşanmış olsa da eski eşi Owen, onun yeni karısı Ana-Sofia, dünyalar tatlısı kızları Natalia ve onların muhteşem hayatlarının etkisinden kurtulamamış. Kendisini onlardan uzaklaştırmak adına şehirden ayrılıp doğup büyüdüğü kasabaya taşınma kararı aldı. Orada hem kız kardeşi ve yeğenlerine yakın olacak hem de kendi gelinlik dükkanını açacaktı.
Jenny'nin kız kardeşi Rachel ise üçüz bebekleri ve çok sevdiği kocası Adam'la gurur duyuyordu. Hayatının her anını onlara adamıştı. Ta ki sevdiği adamın onu aldattığını öğrenene kadar...
·
Puan vermedi
Şaşılacak şey: Demek iffet terk etti mi insanı, akıl da terk ediyordu.
Kitabın daha en başından Dostoyevski karşılıyor okurları: "Hepimiz Gogol'ün Palto'sundan çıktık" diyerek. Dostoyevski bu sözüyle bence Gogol'ün hakkını fazlasıyla vermiş.
Kesinlikle çok keyifli bir kitaptı. Koridor Yayınları 'nın bez baskısı harika olmuş, çok kaliteli ve düzenlemesi de bir o kadar muhteşemdi. Hikayelerin ortak yanını üç baş karakterinde memur olması oluşturuyor.
Yazarımız Rus hiyerarşisini çok etkileyici ve ironik bir biçimde kaleme almış. Ayrıca sınıfsal ayrımın insanlar üzerinde yol açtığı baskıyı ve sebep olduğu olayları çok iyi bir şekilde yansıtmış. Yazarın okuyucularına karakterlerini alt derece memur olarak oluşturması; devlet sistemini, adaletsizliği, adam kayırmacağı ve vasıfsız liyakatsiz insanların haketmediği yerlere gelmesini eleştirel bir şekilde anlatıma yer veriyor. İğnelemelerle dolu bu kitabı ben sevdim. Kısa bir sürede de bitirdim zaten oldukça ince bir kitap. Kesinlikle tavsiye ederim.
“İnsan İstiyorum!
İnsan görmek istiyorum; ruhumu besleyecek, ona zevk verecek gıda istiyorum..”
Beş dakika önce kalbim karanlık, ıssız bir sokaktı; şimdiyse ay ışığı her yeri aydınlatmakta.
Ay yaz dizisi tadında tatlı bir kitapla geldim. Kapağını gördüğüm andan itibaren vurulduğum ve okumak için sabırsızlandığım bir kitaptı. Ankara’da okuduğu üniversiteden İstanbul’a ailesinin yanına dönen Zeynep, yaşadığı kalp kırıklığı sebebiyle karmaşık duygular içerisindedir. İstanbul’da hiç beklemediği bir insanla tanışması ise onun hayatını değiştirir.
Okurken o kadar keyif aldım ki kitap nasıl bitti anlamadım bile. Kahkaha atarak yer yer üzülerek sonra yine kahkaha atarak çevirdiğim sayfalarla bir bakmışım bitmiş. Şu yaz sıcağında böyle keyif veren, dostlukları güzel, içinde saf aşkın bulunduğu aynı zamanda eğlenceli kitaplar okumak çok iyi geliyor. Bir İstanbul Gecesi tam benim aradığım gibi bir kitaptı.
Zeynep ve kuzenlerine bayıldım. Kocaman bir aileye misafir oluyorsunuz, hepsi birbirinden çılgın ve ben böyle ailelere bayılıyorum.
Başrol üzerinden bize aktardığı mizahi dili, karakterlerin diyalogları beni gülümsetmeden edemedi. Sizi yormayacak, bol kahkaha atacağınız bir romantizm okumak istiyorsanız bu kitabı kesinlikle öneriyorum.
Siyah gözlerindeki tüm yıldızlar benim için aynı anda parlamaya karar vermişti sanki. Öyle aydınlık, öyle parlak… Neredeyse daha akşam düşmeden güneşi gölgede bırakacak.
Bu kitabı da bana canım dostumun hediye ettiğini belirtmek isterim. Belkide hayatımda aldığım en anlamlı hediyelerden biri.
"Sevgili dost” diye başlayarak 61 tane mektup yazan yazar sizi adeta kendi dostuymuş gibi hissettiriyor. O kadar çok yerin altını çizdim ve o kadar çok pos-it yapıştırdığım sayfa var ki. Bir roman veya gazete gibi okumak mümkün değil. Çünkü olay akışı yok her bir mektup farklı şeylerden bahsediyor. Hatta bazı okurlar "sevgili dost" diye başlamasından sıkılmış oysa dosta yazılan mektuplar başka hangi hitapla başlar ki?
Her mektubun sonunda sizin kendinizi sorguya çekeceğiniz basit ama derin sorular soruyor. Yazar çeşitli alıntılar eşliğinde kendi düşüncelerini aktararak, hayatta yanlış giden bir şeyler olduğuna ve bu yanlışların normalleşmeye başladığına dair inceden inceye vurgu yapmış. Mektuplar; sayfalara yansıyan; hasret, umut, özlem, acı, aşk, sevgi, merhamet gibi en saf ve derin duyguları, mektubun üstlendiği misyonun ne kadar ağır olduğunu da göstermiş. Çok severek okudum okurken içime işleyen bazen neden dediğim kitaplar oldu. Mektup okumayı sevenlere ve mektuplara başlamak isteyenlere tavsiye ederim. ️ / Sevgili Dost,
Sevgi nedir?
Nedir seni uykularından vazgeçirecek şeyler.
·
Puan vermedi
İnsanı insan yapan değerler nedir? Bence ahlak. Peki, ahlakımızı hangi noktada kaybederiz, Kör olunca mı? Gerçekten kör olunca değil, kalben kör olunca. Bazen bakan gözlerimiz değil de, gerçeklere göz yuman, algıları kapatan zihnimiz veya duygularımız kördür.
Öncelikle yazarın okuduğum ilk kitabı olduğunu belirtmek isterim, ilk başlarda şaşırarak
