İlk defa bir kitabı okurken artık alıntı yapma yeter diye sınırlandırma yapmaya çalıştım.Kitabın her cümlesi birbirinden değerli,birbirinden düşündürücü.
Kitabın konusu duygularını sınırlayamayan had safhada mutluluğu yaşarken,üzüldüğünde dibe kadar batan Werther'in aşkı,acısı.
Kitaptaki betimlemeler kesinlikle sıkmıyor.Anlatım da edebi bir dil kullanılmış fakat okurken günlük hayatın varlığını hissettiriyor.
Ayrıca 1771 yılında yazılmış bir kitabın 2017 yılında hala dilden dile dolaşması kitabın nasıl bir eser olduğu hakkında tahmin ettiren bir bilgi bence :)