İşte ben, herkesle aynı hizada ama yine de herkesten ayrıyım. Tüm vücudum hala yaşadığım heyecandan dolayı, üzerinden tren geçen, antik demir bir köprü gibi titriyor. Kendimi hissediyorum. Ama sadece içine bir şey kaçan göz, yaralı parmak ya da ağrıyan diş kendini hisseder ve bireyselliğini kavrar. Sağlıklı göz, parmak ve diş adeta yoktur. Kişisel bilincin bir hastalıktan ibaret olduğu apaçık ortada değil mi?