Aynı yolda yürümekten başka çaresi olmayan tuaf birer yaratıktı insanlar; tekrarın tekrarlananın örtüsü olduğunu anlayamadan,aynı el sallayışların, aynı gülüşlerin, aynı yürüyüşlerin ya da aynı oturuşların içinden geçe geçe damaklarına bulaşan uzak bir serüven tadıyla dönüp dolaşıp aynı noktada yaşıyorlardı.