"Neden tanrıların, yıldızların isimlerinden bahsedelim ki
gizli bir denizin köpüklerinden,
uzak bahçelerin poleninden,
bizi inciten hayatın kendisiyken
her yeni gün bağırsaklarımızı pençeler
her gece kıvranarak,
öldürülmüş gelirken?
Bütün mü olmalıyız
hissederken acısını bir başkasının,
tanımadığımız halde her daim mevcut
ve kurban ve düşman ve sevgi ve
herşey olan bir adamın acısını
hissederken bütün mü olmalıyız?
Karanlık üzerinde hak iddia etme asla,
tek bir yudumda tüketme neşeyi.
Bak etrafına: başka birisi, her daim başka birisi var orada.
Aldığı nefes senin boğulman,
yediği, senin açlığın.
Ölürken
kendisiyle götürür
senin ölümünün en saf yarısını da.
ROSARIO CASTELLANOS"