''Düşünüyorum, öyleyse varım'' diş ağrısını hiçe sayan bir entelektüelin kelamıdır. ''Hissediyorum, öyleyse varım'' çok daha genel bir kapsamı olan ve yaşayan bir varlığı ilgilendiren bir gerçektir. Benliğim temelde sizinkinden düşünceyle ayrılmaz. Çok insan, az düşünce vardır. Hepimiz düşüncelerimizi birbirimize aktarır, birbirimizden ödünç alır, çalarken aşağı yukarı aynı şeyleri düşünürüz. Ama biri ayağıma basarsa, acıyı hisseden sadece ben olurum. Ben'in temeli düşünce değil acıdır, en temel duygu olan acıdır. Acıda, bir kedi bile biricik ve başkasıyla yer değiştirmesi olanaksız ben'inden kuşku duyamaz. Acı keskinleşince, dünya yok olur ve her birimiz kendi kendimizle kalakalırız. Acı benmerkezciliğin büyük okuludur.
Su Yanındaki Parklar
Başlar yalnızlık ve gece,
Önce denizden.
Ya parktayız, ya meyhanede;
Bir parça daha harcarız gençliğimizden.
Görünmez caddeler ışıktan
Görünmez karanlıkta parklar.
Tam içilecek zamanıdır şarabın,
Kadınların en güzel saatidir,
Bir garip hali vardır insanların.
Yosun kokusu, rüzgâr,
Gezinirken duyduğumuz.
Hava sıcak mı sıcak,
Temmuz.
Uzanır kırlara doğru,
Yalnızlığı olan.
Bu saatte sessizlik acıdır,
Gelecektir parka yalnızlığı duyan…
"Her şeyin fazlası zararlıdır ya Fazla şiirden öldü Edip Cansever" -Cemal Süreya
''Ne acıdır insanın biIdiğini anIatamaması. ‘Ben’ deyip susması, ‘sen’ deyip ağIamakIı kaIması.''
Gerçek olduğu için acıdır; acı olduğu için gerçektir.
Bir hikayeyi eskiten zaman değil acıdır.
İnsanların eski hikaye dediği her şeyde bir yara izi var.
Hayat işte öyle kahpe ki, kimseye sonsuzluk garantisi vermiyor, o gün öğrendim ki, insan hep ölecekmiş gibi yaşamalı, çünkü nefes almak bir kalbin atışına bağlı, oysa o et parçası durduğunda yoksun hayatta. Bir insanın babasının olmaması, annesinden mahrum kalması nasıl bir acıdır, nasıl insan yalnız başına başarmak zorunda kalır, kime sığınacak, bir derdi olduğunda kim çözecek, yaşadığı güzellikleri kime anlatıp övgü alacak ya da kimi gururlandıracak doğru yaptıklarıyla, bu kadar mı acımasızdı hayat, bu kadar mıydı ilahi adalet, bu mudur alın yazısı, kader bu mu?
Sayfa 51Kitabı okudu
Şüphe, inancın ikiz kardeşi olduğunu bilmeyecek kadar yalnız bir acıdır.
‘’Yalnızlığınız bir bakıma kuvvet kaynağı, bir bakıma da acıdır. Yalnızlık en ciddi mekteplerden biridir ve nihayet yalnızlık kaderimizdir. Çevremiz ne kadar kalabalık olursa olsun, yalnızız. Tıpkı son yolculukta, kalabalık ortasındaki yalnızlık gibi. Ama siz unutulmuş değilsiniz. Bizden olanlar arasında anılmadığınız gün yok.’’
Eğer kendinizin farkındaysanız yalnızlığın ne olduğunu bilebilirsiniz: Tümüyle kendini yalıtılmış hissetme! Eşiniz, çocuklarınız, birçok arkadaşınız olabilir ama öyle bir an gelir ki kendinizi tümüyle yalnız ve yalıtılmış hissedersiniz; bu büyük bir acıdır.
Sayfa 36
