Miraç
@adiosdevil
Bedenimi kitaplara ruhumu şarkılara sattım.
57 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"ilk başta, evrende birbirinden ayrı iki dünya
vardı: Işık dünyası ve karanlıklar dünyası. Işık bahçelerinde istenebilecek her şey mevcuttu, karanlıklarda ise güçlü, görkemli, öfkeli bir arzu. Ve birden, iki dünyanın sınırında, yeryüzünün o güne kadar bildiği, gördüğü en şiddetli, en ürkütücü patlama oldu. Işık zerrecikleri, binbir şekil alarak karanlıklara karıştı ve yaratıklar,
yıldızlar, sular, doğa ve insan böyle meydana geldi..."
"Saf olan ve olmayan besinlerden söz etmek boş inançtır; saf olan ve olmayan insanlardan söz etmek aptallıktır, her şeyde ve her birimizin içinde Aydınlık ve Karanlık vardır."
"Hiç şaşma. Gerçek, iki yüzlüdür. İnsanlar da öyle."
Okur Takip Önerileri
"Bizler bilim adamlarının gözden düşürüldükleri bir çağın kurbanlarıyız."
"Güle bakarım, yıldızlara bakarım, yaratılışın
güzelliğine hayran kalırım, Yaradan'ın en
büyük, en güzel eseri olan insana, bilgiye açlık duyan beynine, sevgiye susamış olan yüreğine,duyularına, uyanışmış ya da doyuma ulaşmış tüm duyularına hayranlık duyarım."
"İşte size karnımdan yumurtladığım mükemmel bir fikir; unutmayın, maymunlar karınlarıyla
düşünür."
Dedem hep anlatırdı: “Yaşam, şaşkınlık
verecek denli kısa. Belleğimi zorluyorum,
örneğin bir ata atlayan bir delikanlının, kötü
rastlantıları hiç hesaba katmasak da, mutlu bir
akışla ilerleyecek sıradan bir yaşamın yetersiz
kalabileceğinden korkmadan, en yakın köye
gitme kararını nasıl alabildiğine şaşırıyorum
şimdi.”
Yılar geçtikçe hafif bir rahatsızlık duymamın,
meselenin gerçek anlamıyla hiçbir alakası yok;
var olan öfkenin yetersizliğini bilsek bile, kim olursa olsun mutlak bir sıkıntı kaynağı olmak
katlanılması imkansız bir şeydir; insan rahatsız
olur, yalnız fiziksel anlamda bir sezgiyle
oluşacaklarına asla inanmadığı yargıları
beklemeye başlar. Yine de, bir bakıma, bu
sadece ileri yaşlarda oluşan bir olaydır; tatsız
ayrıntılar gençliğin sonsuz güç pınarında
kaybolurlar; eğer insan, henüz genç bir
çocukken etrafa biraz şüpheli gözlerle
bakıyorsa, bu onun yüzüne vurulmaz, farkına
bile varılmaz, hatta kendisi bile fark etmez; ileri
yaşlara kadar hayatta kalan şeyler kalıntılardır,
hepsi gereklidir, hiçbiri yinelenmeyecektir, her
biri dikkatle gözden geçirilir ve geçkin bir
adamın şüpheyle bakan gözleri, bariz bir şekilde
şüpheyle bakıyordur; bunu görmek çok zor
değildir. Fakat bu gerçek ve somut bir kötüye
gidiş değildir.
Bu yüzden, hangi gözle bakarsam bakayım
gerçek olan şu ki; -bu fikre tamamen
katılıyorum- bu küçük sorunu, elimle hafifçe
örtmeye devam ettiğim sürece, kadın ne kadar
öfkeye boğulsa da, hayatımı diğerleri tarafından
rahatsız edilmeden şimdiye kadar olduğu gibi özgürce sürdüreceğim.
"Ben hiçbir zaman başkalarının zevkine
ortak olmadım. Ya katı bir duygu, ya
mutsuzluk duygusu engel oldu bana. Yaşam
derdi, yaşam güçlüğü. Bütün sorunların
içinde en önemlisi insanlarla uğraşmak
Kokuşmuş toplumun şerri, yiyecek giyecek
belası, bunların hepsi, durmadan gerçek varlığımızın uyanmasına engel oluyorlar.
Vaktiyle onların arasına karışmıştım;
başkalarını taklit edeyim dedim. Baktım,
soytarıya dönmüşüm. Adına zevk dedikleri
her şeyi denedim; gördüm ki başkalarının
zevki bana yaramıyor. Her yerde, her zaman
yabancı olduğumu hisseĴim. Diğer insanlarla
aramda en ufak bir ilgi dahi yoktu.
Başkalarının yaşam tarzına ayak
uyduramazdım. Kendi kendime derdim ki
hep: Bir gün toplumdan kaçacağım; bir
köyde, gözden ırak bir yerde kendi köşeme
çekilip yaşayacağım. Ama inziva hayatını
şöhret için istemiyordum. Kendimi birinin
düşüncesine mahkûm etmek, birinin taklitçisi
olmak değildi istediğim. Nihayet zevkime
göre bir oda yapmaya karar verdim. Sadece
kendimin bulunacağı, düşüncelerimin
dağılmayacağı bir yer."
"Omuzumda hiç kapanmayan bir yara
Topuğumda hiç kaynamayan bir kırık
Saçlarımın ucu yanık yanık.
Binlerce yıldır kandırıldık.
Ben artık doğurmayacağım."
"Hiç kimse intihara karar vermez. İntihar
bazılarına mahsustur. Onların yaradılışında
vardır. Herkesin yazgısı alnına yazılmıştır.
İntihar da bazı kimselerle birlikte doğmuştur.
Ben, yaşamı sürekli alaya aldım. Dünya, tüm
insanlar, gözümde bir oyuncak, bir rezillik,boş ve anlamsız bir şeydir. Uyumak, bir daha
uyanmamak istiyorum, rüya görmek de
istemiyorum. Oysa bütün insanlarca intihar,
çok acayip ve tuhaf bir şey olduğu için
kendimi adamakıllı hasta etmek, ölecek hale
gelip bitkinleşmek istiyordum. Herkes esrar
içtiğimi duyduktan sonra "Hastalanıp öldü"
desinler istiyordum."
"Hayat, soğuk kayıtsız, herkesin maskelerini
çeker alır zamanla; maskeleri de hani çoktur
herkesin. Fakat bazıları hep aynı maskeyi
kullanırlar, ister istemez kirlenir, yıpranır bu
maske. Tutumlu kimselerdir bunlar. Bir kısmı
evlatlarına saklarlar maskelerini; bir kısmı da
vardır ki boyuna maske değiştirirler, ama
yaşlandıklarında görürler ki bir sonuncu maske
kalmış ellerinde, ve bu da pek çabuk eskir, o
zaman maskenin gerisinden gerçek yüzleri çıkar ortaya."
"Gerçek zamanla yüreğin zamanı nasıl karışıyor
böyle... Usul bir gülümsemeyle yürüyorum.
Kırmızı bir bulut yüzün. Bir çınar ağacının
gölgesindeyim. Yapraklar değil saçların
dökülüyor üstüme. Mavilikte bir görkem.
Şarkılar dinliyorum. Parmakların, sesinden önce
akıyor içime. 'Uçan kuşlar sarhoş olur' bir daha
inanıyorum. Saka kuşlan bayram yerine
çeviriyor alacakaranlığı. Öyle zamanlar
bağışladın ki, ölüm de ayrılık da yitirdi
hükmünü. Günaydın büyük güzellik. Acı
sonsuzluk merhaba..."
Sayfa 21 - Kırmızı kediKitabı okudu
