...
Elim boş,
Ayağım pusu.
Bir ben bileceğim oysa
Ne afat sevdim.
Bir de ağzı var dili yok
Diyarbekir Kalesi...
Rasim Özdenören'in "Gül Yetiştiren Adam" kitabından alıntılar;
S 18- Ben yaşlandım artık, ölümü bekliyorum, ölüm nedir biliyor musun? Önünde sonunda çalacağımız tek hakikat kapısı, bizi bir yaradan var, yaradanın emriyle gene kendisine dönüşümüzdür ölüm, bir daha ölmemek üzere dönüşümüzdür ona.
S 38- Biliyor musun, korkaklık da
İnsan kendine, kendi yüreğine, kendi korkusuna toptan başkaldırmadıkça insan soyu bundan da beter olacak, aşağılanacak, zulüm, korku iliklerine işleyecek, insanlıktan çıkacak, bir solucandan da daha mutsuz olacak. Solucanın gözü yok, kulağı, ağzı, dili yok, insanın var. İnsan soyu başkaldırmayı yemek, içmek, yaşamak, uyumak ,çocuk yapmak gibi bir yaşama biçimi yapmazsa bugünden de bin beter olacak, içi boşalacak, duymayı, düşünmeyi, sevmeyi, sevişmeyi, dostluğu, arkadaşlığı, göğün, yerin, kurdun kuşun, akarsuyun, tanyerindeki ışığın, yürekteki sıcaklığı unutacak. Allah buyurdu ki, ben sizi yarattım ki başkaldırasınız, siz beni dinlemediniz, önce kendinize sonra insanlara, sonra her şeye boyun eğdiniz, ne buldunuz, ne öğrencinizse, ne yarattnızsa hepsi boyun eğme üstüne oldu. Ve boyun eğdiniz, ve boyun eğdiniz, ve boyun eğdiniz, boyun eğmeyenleri lanetlediniz, öldürdünüz, kustunuz, ve boyun eğdiniz , boyun eğmeyi, yemek yemek, su içmek, sevişmek gibi bir yaşama biçimi yaptınız. Ve de öldünüz. Ve solucandan da beter oldunuz. Daha da olacaksınız.
Sayfa 349
Bir ben bileceğim oysa
Ne âfat sevdim.
Bir de ağzı var dili yok
Diyarbekir Kalesi...
Sayfa 96 - Diyarbekir Kalesinden Notlar ve Adiloş Bebeğin NinnisiKitabı okudu
MANKURTLAŞTIRMA NEDİR?
Mankurtlaştırma, Kırgız Yazar Cengiz AYTMATOV’un ‘Gün Olur Asra Bedel’ adlı kitabında anlattığı bir efsanedir ve özetle şöyledir; Kitap muhteşem bir giriş ile başlıyor. Ardından insanı içine hapseden hayattan kısa dokunuşlarla devam eden ve ucu açık bir son. Aytmatov'un sembolleştirdiği kavramlar ve her an karşımıza çıkabilecek kişiler ile ortaya
Ötüken Neşriyat
Bir ben bileceğim oysa
Ne afat sevdim.
Bir de ağzı var dili yok
Diyarbekir Kalesi...