Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.36
705 syf.
10/10 puan verdi
Suç ve Ceza, ciddi anlamda okuma alışkanlığı kazandığım kitap. Ne zaman okuduğun en iyi kitap ne ya da kitap tavsiyesi istense aklıma ilk gelen kitap. Ayrıca 10 puan verdiğim tek kitap(tı, Kayıp Zamanın İzinde yi okuyana kadar).
Romanın kahramanı Rodion Romanovich Raskolnikov 'un psikolojik buhranlarına, topluma bir türlü uyum sağlamak istemeyişine, sivri diline ve parlak zekasına tanık oluyorsunuz. Dostoyevski, kahramanımızın hayata bakış açısını, teorilerini, toplumsal ahlakı sorgulanmasını, ailesini ve aile ilişkilerini, dostlarını, düşmanlarını, tüm bunlarla olan ilişkilerini inceliyor ve muhteşem betimlemelerle sizlere de yaşatıyor. Dostoyevski öyle bir karakter yaratmış ki adamın katil olmasına rağmen sempati duymayan yoktur sanırım Raskolnikov' a. Suç olgusuna farklı bir perspektiften bakabilmeyi mümkün kılıyor bu da. Hikayedeki anlatım o kadar ayrıntılı ve gerçekçi ki sanki Dostoyevski kendisi yaşayıp da yazmış. Hatta bununla ilgili bir de doğruluğundan emin olamadığımız mevzu var. Kitap yayınladıktan sonra savcı, Dostoyevski hakkında dava açmış. Gerekçesi ise: " Bir caninin ruhsal durumunu bu kadar gerçekçi ve ayrıntılı anlatan bir kişinin geçmişinde kesinlikle bir cinayet saklıdır. " olmuştur. Kitap okuyorum, diyen herkesin okuması gerektiğini düşündüğüm bir klasik.
Albert Camus gibi büyük bir yazarın da takdirini almış ve ;" Suç ve Ceza'yı okuduktan sonra, ilk kez yeteneğim hakkında bir kuşku duydum. Ciddi olarak, bu işten vazgeçme ihtimalimi ölçüp tarttım " dedirtmiş bir şaheser.
Bilimkurgu seven birisi olarak geç buluştuğum, şaşırtıcı ve dikkat çekici bir kitap. Tanıtım yazılarını okumadan başlarsanız kitabı daha da şaşırtıcı bulursunuz.
Kitabın başında karakter tanıtımları ve Alacran Ailesinin soyağacı var, bence çok gereksiz, okumasanız da olur.
Karakterlerin kişilikleri çok iyi anlatılmış, tasvirler gayet yeterli ve tadında bırakılmış. Ayrıca modern kölelik, klonlama, organ hasadı, komünizm, marksizm, uyuşturucu,, bağımlılık, önyargılar, aile hiyerarşisi, iktidar mücadeleleri, inanç sistemleri, ahlaki ikilemler gibi konulara da değinilmiş.
Kapağında "gençlik kulubü romanı" yazmasına rağmen, yetişkinlere de hitap eden, kesinlikle içi boş olmayan, daha önce aklınıza gelmeyen bir çok şeyi düşünmenizi ve bir çok soruyu sormanızı sağlama potansiyeli olan bir roman. Kitap üç ödül almış ama kesinlikle haketmiş. Bir adet devam kitabı var ama Türkçesi ne zaman basılır bilinmez.
Aldığı ödüller:
1-Amerikan Ulusal Kitap Ödülü
2-Newbery Onur Ödülü
3-Printz Onur Ödülü
Drizzt Do'Urden candır. Candır; çünkü imrenilecek bir hikâyeyle, nicesini okuduğumuz, izlediğimiz, klişelere boğulmuş fantastik dünyaları anlatan eserler arasında özellikle de bu üçlemede cidden etkileyici, hatta belki de muazzam sayılabilecek bir kıvamda anlatılmıştır.
Drizzt Do'Urden, Menzoboranzan adındaki karanlık altı yurdunda, örümcek
Öncelikle çok tartışma konusu bir yazar nedeni malum siyasi çıkış veya çıkmazları.Bu kitapta özellikle kendisinin bir düşünce silueti özelliğini taşımakta ki zaten edebiyatta da bu doğal değil midir eserin yazarın kişiliğinden büyük olmaması durumu.Kitabı beğenmedim nedenleri arasında başı çekmekte olan dili yetersiz kullanım var yani bu metindeki olaylar ve örgü sıradan bir birey tarafından basitçe özetlenebilir ki yazar bunu yapmış.İkinci ve en vurucu neden ise başta belirttiğimiz gibi siyasi çıkış ve çıkmazları.Nedir bunlar ? Bunun için karakterin yaşamına bir göz gezdirmek yeterli. İlginç ve gereksiz bir detay var o da karakterin babasının solcu(maocu) olmasının üzerinde ısrarla durulması.Kitabı okumayanlar için şu olayın anlatılması benim neyi vurguladığımı anlamakta daha yararlı olacaktır:
Kısaca özetlersek karakter çalışmaya gittiği bir köyde kendinden yaşça büyük bir kadına aşık olur ve onunla birlikte olur, bu kadın ise babasının yıllar önce birlikte olduğu kadındır ve kadın evlidir birlikte olduklarında işin daha çetrefilli kısmı karakterin babasının eski sevgilisinden çocuğu olmasıdır. Yazarın bağladığı kader olgusu ve mitolojinin dışında birde işin bilinç altı gelişti şahsen bende, bu ahlaki dezenformasyonun ısrarla solcu bir babanın hatta ailesini terk eden ve çocukluğu boyunca yanında durmayan solcu babanın ahlaki devrini resmediyor sanki. Bu da yazarın siyasi çıkmazı hem kitabı değersizleştiriyor hemde ne yazık ki çamur atıyor döneme ve dönemin yarattığı değerlere.
Şüphesiz ki Don Quijote'(Don Kişot)u okumadan,ya da duymadan geçmiş bir çocukluk çok azdır yeryüzündeki tüm medeni ve iptidai toplumlarda..Don Quijote'yi bu kadar tanınır ve de anlamlı kılan şüphesiz hikayenin çarpıcılığı,orjinallği ve bir o kadar da ilklerin romanı hatta ilk roman olmasıdır.Peki nedir Don Quijote'nin bu kadar anlamlı olan
298 syf.
10/10 puan verdi
Filmini izlediğimde uzun süre etkisinde kalmıştım, kitabının da olduğunu öğrendiğimde kısa zamanda okunacaklar listeme ekledim ve dürüstçe söylemek isterim ki okuduktan sonra da asla pişman olmayacaksınız. Kitabın ana teması uyuşturucu gibi dursa da uyuşturucu daha çok anlatının amacı değil aracıdır. Sevgi eksikliğinin ve çaresizliğin okuduğum en
Bu okuduğum ilk Tolstoy romanı...Son olmayacağını ilk sayfalardan itibaren çok net anlamıştım ama bu kadar etkileneceğimi de hesaba katmamıştım doğrusu.
Her ne kadar Anna çok etkili ve keskin bir karakter olarak romanın baş kahramanı olarak görünse de ; Levin karakteri bende en az Anna kadar iz bıraktı diyebilirim.. Tıpkı Dostoyevski romanlarında olduğu gibi toplumun ahlaki ve kültürel yapısı, dini değerleri , günlük yaşam içerisindeki çelişkileri ve ruhsal analizlerini müthiş bir keyif ve merakla okudum...Klasikleri hayatımızdan eksik etmeyelim........!!!
Öncelikle belirtmem gerekirki orjinal metni ve 1062 sayfa olan İş Bankası Kültür Yayınları'ndan okudum. Bu sebeptendir ki okurken bir miktar yoruldum. Zira kitabın detayları çok çeşitleniyor. Örnek vermek gerekirse bir bölümünde Slav-Türk savaşına, diğer bölümünde, köylülerin uzun uzun tarımsal faaliyetlerine, bir başkasında reçel yapımına
Kitap bitti ama bu kitabı sizlere nasıl yorumlamalı? bilmiyorum ki.
Neresinden tutsam birilerine çarpacağını hissediyorum. Narsist duvarlara değmeden. Ahlaki ve siyasi yönlerini fazla irdelemeden kısaca yazacağım.
Bu kitap Calvıno'nun yazdığı ilk kitap (1947) Kitabın 1964 tarihli yeni baskısı için yazar uzunca bir önsöz yazmış. Calvino’nun kendi
Tolstoy'un ilk okuduğum kitabı bu. Adım adım ölüme giden bir kişinin ruh halini çok güzel yansıtmış bu kitap. Hepimizin kendimize yakıştıramadığımız ölümün aslında nasıl da yakın olduğunu görüyorsunuz. Varlıklı sayılabilecek, saygın bir adamın tam da herşey yoluna girdi derken hastalığa tutulması ve giderek hastalığın ağırlaşması ve nihayetinde adamın ölmesi ile biten bu romanda kendimiz karakterin yerine koyup aynı ızdırapları çeker gibi oldum. Ancak, burada karakterin ya da karakterin hayatından Tolstoy'un bize ahlaki bir mesaj verme kaygısının olabileceğini düşünüyorum. Sanki, karakterin çektiği sıkıntıların yaşadığı hayat tarzı ile ilgili bir sonuç olduğu hissine kapılmanıza sebep oluyor. Oysa ki çok iyi, dürüst, yardımsever bir kişi de benzer acılı süreçten geçebilirdi. Belki ruhi acıları romandaki karakter gibi olmayabilirdi. Ama yine de ölüme yaklaşan birisi çok iyi bir aile, çevre ve yaşam kurabildiyse etrafında, ölüme yaklaşmak bunlardan ayrılmak olacağı için ruhi ızdırapları daha da çok artabilirdi. Bilmiyorum belki de elimdeki kitabın önsöz ve sonsözüne yayınevi tarafından koyulan yazılar beni etkilemiş de olabilir. Nihayetinde kitabı sevdim, Tolstoy'a girişte bir ısınma egzersizi oldu benim için.
1062 syf.
10/10 puan verdi
Alıntılar altında, okur arkadaşlarımla karşılıklı, kayda değer yorumlar yaptık. Nihrir üstadın dediği gibi Tolstoy özetlenemez. Anna Karenina da özetlenecek gibi bir kitap değil üstat. :)
Vladimir Nabokov son sözde şöyle der: Tolstoy, düzyazıda Rusların en büyük yazarıdır. Öncülleri Puşkin ve Lermontov'u bir yana bırakırsak Rus düzyazısının en
Filmi çıktığında izlemiştim, ama kitabını neden okumaya karar verdim bilmiyorum. İyi ki öyle yapmışım; çünkü dört dörtlük bir edebiyat eseri bu. Kendi adıma kendi kitaplarım arasında bir klasik. İnsan olmanın yüceltildiği bir kitap Vampirle Görüşme : Louis hiç istemeden vampir oluyor ve artık sonsuza dek vampir olarak yaşamaya mahkûm oluyor. Vampir olmaya alışması, vampir olmanın getirdiği bütün olumsuz ve olumlu durumlar, artık insan olmamanın sebep olduğu bütün çelişkiler ama insan olmakla ilgili bir türlü yok olmayan ahlâki bütün gerilimleri Anne Rice çok etkileyici bir üslûpla anlatıyor. Nihayetinde bu bir trajedi. Louis trajik bir karakter. Sıkışıp kaldığı dünyada var olmaya, vampirliğin getirdiği zorunluluklarla yaşamaya çalışırken ahlâki çıtasını diğer vampirlerin tamamen aksine yukarıda tutmaya çalışıyor; böyle yaparak Anne Rice iki kimlik arasında sıkışmış, yeni kimliğine mahkûm olsa bile insan kimliğini yok edemeyen bir karakter üzerinden insan olmayı yücelten bir hikâye çıkarmış oluyor karşımıza. Dört dörtlük bir eser. Devam kitapları var ve eleştirilere bakılırsa onlar da bu kitap kadar başarılı. Mutlaka okumanızı öneriyorum.
Yazar :" Dünyanın sadece fiziksel öneme sahip olduğunu ve ahlaki yönden hiçbir öneminin bulunmadığını söylemek düşünülebilecek hatalar içinde en büyük ve tehlikeli olanıdır." diyerek insanların tek kanatla uçamayacağını maddinin yanında manevinin de hüküm sürmesi gerektiğini ortaya koyuyor.Ve insanlarla ilgili birçok örnek vererek onların karakter profillerini çiziyor.Yönetim biçimlerine dahi el atıyor.Cumhuriyeti yetersiz görerek monarşiyi savunuyor buna örnekler veriyor.Karınca kolonisi örneği vb.
