Giovanni derin derin iç çekti.
"Campanella, bak yine biz bize kaldık. Seyahat etmeye devam edelim birlikte, sonsuza dek. Eğer o akrebin yerine geçip tüm insanlara gerçek mutluluğu bahsedebilecek olsaydım, bedenimin yüz kere yanıp tutuşması umurumda dahi olmazdı."
"Benim de öyle," dedi Campanella gözleri kristaller kadar berrak yaşlarla dolarken.