Uzun zamandır öykü okuyan biriyim. İyi öyküler de okudum, kötü öyküler de. Buraya yorum girmediğim, alıntı yapmadığım birçok kitap okudum. Ancak bu kitap çok kötüydü.
Yazarın dili güzel olsa da kurgusal bir şeyler yazmaya uygun değil bence. Edebi ve düşündüren cümlelerini kullanabilmek için öykü yazmış gibiydi. Durumla ya da olayla alakası olmayan anlarda aniden edebi bir demeç yazmış ve zaten kesik kesik olan akışı iyice bozmuş.
Kesik kesik akış diyorum çünkü kitabın son öyküsünde baş karakterin intihar eden dayısından kalan bir defter üzerinden olaylar yaşanıyor fakat defterdeki detaylar bilerek karalanmış, bilerek yarım bırakılmış. Bu teknikler farklı olsa da biz okurlar maalesef alıştık artık. İkinci olarak diğer öykülerinde yer alan herhangi bir cümleye yıldız işareti koyup bu cümle hakkında açılan açıklama kısmında, aşağıda öykü devam etmekte. Bu da can sıkıcı çünkü kimin, neyi, ne zaman, neden söylediğini anlayamıyoruz ve gittikçe karmaşık bir hal alıyor.
Kısa bir öykü kitabıydı fakat sipariş üzerine yazıldığı çokça belliydi. Kitapta birkaç öyküde Ermeni meselesi ve olaylarına değniliyor ama sanki televizyonlarda gösterilen ve mesajı bağıra bağıra veren kamu spotları gibiydi. Kısa bir öyküde böyle mesajlar vermeye çalışmak beceri ister ve maalesef yazarda bu yoktu.
Kısaca, yazarın üçleme olarak yazdığı kitaplsrın ikincisini okuduğum için mi ( ilki şiir kitabı olduğundan öykü olarak yazılan bu kitabı etkileyeceğini düşünmüyorum) yoksa yazarın yetersizliğinden mi ya da benim tarzıma uymadığından mı anlamıyorum ama ben bu kitabı maalesef sevemedim.
Siz bu kitabı okudunuz mu?
