Celladıma Gülümserken Çektirdiğim Son Resmin Arkasındaki Satırlar
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kâinat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
linç edilmem için artık bütün deliller elde
kazandım nefretini fahişelerin
lanet ediyor bana bakireler de.
Sözlerim var köprüleri
Sayfa 231 - Tiyo YayınlarıKitabı okudu
Kötülüğü yok etmek istiyorsun, ama o senin içinde büyüyor. İnsan öldürmek kolay, ama kan ruhuna da sıçrar. İnsan öldürenin ruhu kanar.
Sayfa 51 - İş Bankası Kültür Yayınları
__
— Siz sorgularınızla hırpaladığınız suçluya ya da suçlanana inanmayabilirsiniz, ama ruhu soylu bir insana, ruhunun en soylu duygularına (bunu cesaretle söylüyorum) inanmamazlık edemezsiniz, hatta bunu yapmaya hakkınız da yok! Ama ne çare,
Sus kalbim,
Sabret, eğil ve sus!
__
Sayfa 629 - TÜRKİYE İŞ BANKASI KÜLTÜR YAYINLARIKitabı okudu
İnsanların ruhunu hiç tanımaya çalışmadan, sırf fiziki görünümlerine göre karar verenler elbet fazlasıyla yanılıyorlar. İnsanlar parayı bastırdıkları takdirde, her bir yerlerini güzelleştirebiliyor. Ama ruhlara estetik yapılamıyor şükürler olsun. Yüreğin güzelliği, ruhun güzelliği her şeye bedel... Dünyanın en güzeli diye düşündüklerimiz konuşmaya başladığında bilgisizlikleri ya da fikirlerinden dolayı hilkat garibesi gibi görünmeye başlayıveriyorlar gözümüze veya aslında çok da güzel olmayan biri tatlı diliyle sevdiriyor kendini. İşte bu yüzden önyargıyı yok edip Einstein'i da mutlu ediverdim, ruhu azaptan kurtulsun. Çünkü en üzüldüğü şey, atomu bile parçalamamıza rağmen önyargıyı yok edemeyişimizmiş.
Biraz uzun oldu ama okursanız sevinirim.
İnsan, bir hayvanın can çekiştğini görünce ürperti duyar kendisi -kendi öz varlığı - gözlerinin önünde yok oluyormuş, var olmaktan çıkıyormuş gibi gelir. Ya bu can çekişen, hayvan değil de, insansa, hem de sevdiği, üzerine titrediği biriyse, o zaman, yaşamanın sona ermesinden dolayı duyulan ürpertiye üstelik, onun üstünde, ruhu yaralanır. parçalanır. Bu yara, vücuttaki bir yara gibi, kimi zaman iyi olur; ama yine de acır, dokununca acıtacak şeylerden kaçınır.
Sayfa 511Kitabı okudu
“Güneş’in doğmasını bekleyecek gücüm yok artık, ama siz mutlaka yeni doğacak güneşi bekleyin...”
Sayfa 14Kitabı okudu
Bir kuşağı, zindanlarda çürüttüler...
İşkencelerde sakat bıraktılar, öldürdüler...
Ama yok edemediler o ruhu...
Sayfa 59 - SERÜVEN KİTAP - Ekim 2010Kitabı okudu
Kıskançlık üzerine bir bölüm ...
__
Kıskançlık! “Othello kıskanç değil, karşısındakine inanan bir adam,” diyor Puşkin. Yalnız bu sözler büyük şairimizin zekâsındaki olağanüstü derinliği göstermeye yeter. Othello’nun ruhu ezgin, ideali mahvolduğu için hayat görüşü alaboradır. Gene de o gizli gizli casusluğa, gözetlemeye kalkışmaz; içi inanç doludur onun. Aksine, ihanete
Sayfa 507 - TÜRKİYE İŞ BANKASI KÜLTÜR YAYINLARIKitabı okudu
O şehvet denilen şey yok mu? Çok kötü bir şeydir. Ama gerçekten pistir. "Aşkın ruhu" denilen hayali kişiliğin temiz elbisesi, kötü şehvet ile kirlenince zevki kaçar; fakat o zaman hırslı insanın gözlerine perde çektiği için, adam o lekeyi göremez.
