Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Sema Kaygusuz'un bu ilk hikâye kitabı yazarın sonradan kaleminden ne leziz, ne enfes hikâyeler döküleceğinin bir kanıtı; ama aynı zamanda iyi bir hikâye kitabı da değil; çünkü bazı hikâyelerin kitabın genel akışına, diline uymayan bir havası var, bu sezilebiliyor. İşin ilginci bazı hikâyeler Kaygusuz'un sonraki eserlerinde gördüğümüz çok incelikli ve ilmik ilmik ördüğü şiirsel dilinin ipuçları gibi görülerek bu kitabın ardından gelen hikâye kitaplarında ya yeniden yazılmışlar ya da doğrudan o kitaplara eklenmişler. Kaygusuz'un 'Sandık Lekesi', 'Esir Sözler Kuyusu' ve 'Doyma Noktası' adlı üç hikâye kitabı yazarın ne kadar kıymetli ve özel bir yazar olduğunun ve bu yazarın edebiyatımız için ne denli önemli bir kalem olduğunun ispatları. Kaygusuz bu üç hikâye kitabından sonra bir roman ve bir kaç anlatı ya da kısa roman-novella yazdı. Onları okumadım, 'Yere Düşen Dualar' adlı ilk romanının ilk kısmından sonra dilini takip etmek zorlaşmıştı ve bıraktım bu yüzden. 'Ortasından, Yarısından ' adlı bu ilk hikâye kitabında da yarıda bıraktığım ve atladığım hikâyeler oldu; baktım da, okuduklarım da zaten diğer hikâye kitaplarına yeniden aldığı ya da orada yeniden yazdığı, geliştirdiği hikâyeler- Bu yüzden, pek sevemediğimi, okuyamadığımı söylemem gerek. Kaygusuz'la mutlaka tanışmak gerekiyor, belki diğer hikâyelerini okumayanlar açısından iyi bir başlangıç da olabilir bu kitap, zira diğer hikâyelerinde incelikli, imgelerin uçuştuğu, şiirsel, insanı etkilememesi bana göre imkânsız bir dil kullanarak yazıyor yazar. Bu yüzden, Sema Kaygusuz'la hiç tanışmayanlara öneriyorum.
Lise 2'ye giderken okumuş bu kitap daha doğrusu Ayşe Kulin sayesinde kimya hocamla aramı düzeltebilmiştim. Kitap okumanın ilk faydası o zaman görmüştüm. Tekrardan okumayı istediğim kitaplardan biridir ama Nimeta'ya sinirlenmeden bunu nasıl yapabilirim bilmiyorum.
152 syf.
7/10 puan verdi
Kitap tezatlar bütünü baktığınızda. Bedenen var olmayan, sadece zırhtan ibaret bir ruh Agilulfo'nun karşısına, bedenen var olan ancak fikirlerini yönetme gücü olmayan Gurdulu'yu koymuş yazar. Diğer yandan varoluşu bir şeyler başarmış olmaya bağlayan, varolma duygusunu gelecekte arayan Rambaldo'nun karşısına, varoluşunu geçmişte yaşadıklarıyla
Bitirdik
.içerdekiler parmaklıkların arkasını olduğu gibi anlatıyor,abartmadan ,acındırma yapmadan ,suçlarını inkar etmeden ,masum rolü oynamadan ,Victor Serge nin 1912-17 yılları arasında Fransa da hapishanede geçirdiği 5 yılı anlatıyor ama asla biyoğrafi değil ,geleneksel anlamda bit " olay " ya da kahraman yok ,tutuklanmayla başlayıp serbest bırakılması geçen süre ,bir anlatıcı ile bir macera vs kitabı gibi anlatmaktan çok içerdekilerin hissettikleri ,yaşayışları ,hapishane düzeni ,bir edebiyat yeteneği ile ifade ediliyor .
Örnek
- hapse girmiş bir Ada'm diğerlerinden dış görünüşünde bile farklı olur ,kişi bedeninin bir parçası koparılmış gibi çıplak hisseder kendini ,bir saat önce havsalasına bile sığmayacak olan bir güçsüzlüğün doruğundadır artık.
- isimsiz mahkumun eşyalarına,şişman ,kıllı ,pis kaba elleri ,bu terk edilmiş eşyaları mendillerle ,küçük bohçalar yapmaya alışmış ,anonim gardiyan elleri el koyar ,bundan sonra onlar 30 numaranın bohçasıdır.
- bilinmeyene doğru yapılan bir yolculukta geceye doğru atılan bir adım gibi ,beklenmeyen tehlikelerle dolu acımasız bir gecenin içinde yürüyüş uzun olacak ,o kadar uzun ki ne kadar süreceğini ölçecek hiçbir şey yok,yolda düşüp kalmak ,kurşuni bir göğün altında ,aysız bir gecede yapayalnız,karanlık bir göle batmak gibi olur,hiç kimse bağırışlarınızı duymaz,.
Bir yığın suçlu ( katil ,çocuk tacizcisi papaz,hilekar maliyeci ,dolandırıcı vs ) bir mazur gösterme filan olmadan mahkumların iç dünyasının anlatıldığı bir kitap ,tavsiye ederim
Stefan Zweig'ın geçen hafta başladığım Merhamet adlı romanına devam ederken bir de hikâye kitabını sıkıştırdım araya-aslında bir Conrad bir de Cortazar da sıkıştırdım- ve çok nadiren olan birşey gerçekleşti: birkaç saat içinde kitabı bitirdim. Bitirmek zorundaydım; çünkü elimden bırakamadım. Zweig'ın bu kitabı ne zaman yazdığını bilmiyorum; ama
224 syf.
·
Puan vermedi
‘Ol mahiler ki derya içredür / Deryayı bilmezler’ demiş ya şair; biz de çoğu zaman etrafımızdaki değerlerin farkına varmakta güçlük çekiyoruz. Başka şehirler nasıldır bilmiyorum; başka şehirde hiç yaşamadım ama bizim Samsun da maalesef bu konuda sıkıntılı. Çünkü bu şehir pek çok alanda kendi evlatlarını görmezden gelme hatta olumsuzlama konusunda
Bir gencin ilk aşkını anlatırken dünya deviniminde yitip giden kültürel değerleri, meslekleri, efsaneleri, yapısal değerleri ustalıkla ele almış yazar.
Babasız büyüyen bir çocuğun kendisine baba arayışları, içinde özlem duyduğu bir baba figürü var kitapta. Ustasını baba olarak görüp onu hem sever hem de korkar Cem.
Sophokles'in Kral Oidipus ve
Şimdi ben bu kitabı niçin okudum, niye okudum? Bu soruları sorunca aklıma rahmetli Kemal Sunal'In filmi geliyor ister istemez ve "Çok basit aldım elime okudum" diyesim de geliyor. Lakin cevabı böyle basit değil. Popülaritesi ve maalesef (evet maalesef) evde olmasından dolayı kitabı okuyayım dedim. İşin garibi kitap yarım bırakmayı
Usta hukukçu, bana göre hukuk romanlarının en iyilerinden olan Grisham'dan bu sefer belgesel bir roman ile karşımızda. Belgesel roman adından da anlaşılacağı üzere gerçek olmuş bir olayı belgeleri ile kendi ağzından değil de bir haber spikeri gibi anlattığı ama roman havasının da olduğu bir tür. Grisham bu kitabında Hollywood filmlerinde şıkça duyduğumuz "bir insanın aksi kanıtlanıncaya suçsuzdur" repliğinin ya da gerçek sözünün aksine gerçeğin hiç de böyle olmadığını anlayacağımız yaşanmış gerçek bir öykü.
