Her yarım kalmış aşkta tanrısal bir arayış, uhrevi bir anış kalırmış geriye işte.
Yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
Anış
Ben ölünce
gömün gitarımla beni
kumlara.
Ben ölünce,
portakallarla
naneler arasına.
Ben ölünce
gömün isterseniz
rüzgar gülüne.
Ölünce ben!
Federico Garcia Lorca
Oktay Rıfat "Anış" başlıklı şiirinde:
"...Her dakikasını ayrı hatırlarım
Erenköy'de geçen zamanımı
Rüyama girer bir arada
İstanbul, bahar ve Türkan'ım.
Bir odamız vardı etrafı sarmaşık
Bostanlara bakardı penceremiz
O güller kadar taze
Ben ona deli gibi âşık..."
Sayfa 81 - Hemen KitapKitabı okudu
Anış
"..yıkık manastırın orda
kalbim ki,
o da yıkıktı.
bir keşiş bıçağıyla dağlanmış
çiçek bozuğu,
çopur bir
hayat
acıtıyordu beni
sevgilim.
her şeyin
hüzne vurduğu yerde
bütün saatlerin,
kuzguni bir denizi
çoğaltarak
hayat
acıtıyordu beni.."
Anış
her şeyin
hüzne vurduğu yerde
bütün saatlerin,
kuzguni bir denizi
çoğaltarak
hayat
acıtıyordu beni.
Sayfa 19Kitabı okudu
Sezai Karakoç-Batış
Güneştir düşen turuncusunda menekşeler sunarım
Gece artık hiç dönülmeyecek yerlerdeki o sevgiliye
Çocuklara kekik toplıyan o sevgiliye
Bir kekik uzatan çocuk anne deyince
Deniz dibinden çatı çeken
Çocuk üstüne arkadaş üstüne
Güneştir düşen yeşilinde bir yüz döner
Değişmeyen o gençliğiyle sevgili
Ölümden sonraki kurtulma gibi
Döner döner de gelir karşıma
Deniz dibinden cıkan ahtapot ölüleri
Eski utanmaları çeker su yüzüne
Güneştir kırmızı ve ben en çömezi bir rengin
Altın hatıralar hükümetinin
Bitmeyen sultanı o sevgiliye adanmış
Soy utanç soy anış soy sevgi
Gel artmaz azalmaz ey sevgi
Anış
Ey ruhu ihanetlerle hırpalanan
Acıyı bir ateş gibi taşıyan göğsünde
Köpüren düşlerimde sen varsın
Bütün kelimelerin içinde sen
Çık gel gül fırtınaları içinden
Gel ki taşmaya hazır
İçindeki kan gölleri
Gölgesi ta buralara vuran o yerleri
Son kez olsun anarak.
Sayfa 94Kitabı okudu
Batış
Güneştir düşen turuncusunda menekşeler sunarım
Gece artık hiç dönülmeyecek yerlerdeki o sevgiliye
Çocuklara kekik toplayan o sevgiliye
Bir kekik uzatan çocuk anne deyince
Deniz dibinden çatı çeken
Çocuk üstüne arkadaş üstüne
Güneştir düşen yeşilinde bir yüz döner
Değişmeyen o gençliğiyle sevgili
Ölümden sonraki kurtulma gibi
Döner döner de gelir karşıma
Deniz dibinden çıkan ahtapot ölüleri
Eski utanmaları çeker su yüzüne
Güneştir kırmızı ve ben en çömezi bir rengin
Altın hatıralar hükümetinin
Bitmeyen sultanı o sevgiliye adanmış
Soy utanç soy anış soy sevgi
Gel artmaz azalmaz ey sevgi
undefinedKitabı okudu
Yaralarım Aşktandır...
"Varlık o kadar kırılgan ve öylesine tehlikeye açık ki, titremeden sevemiyorum!" demiş Simone Weil. Bir kez daha, güzel demiş. Sevdiğimizi yaşatmak isteriz. Sevdiğimizi kaybetmekten korkarız. O kırılganlık yürekte ne depremler yaratır. Mâdem aşk, "döküp varlığı gitmektir" o halde bastığımız zemin sarsılır. Sevmeden bilemiyoruz. Sevmek muhâtap almaktır. Muhâtap alındıysak seviliyoruz. Ne kadar uzakta olursan ol, sevgiliye dönmen için bir adım yeter. Bir hıçkırık, bir niyâz yeter. Bir iç geçiriş, bir anış yeter. O zâten kalbi kırıklarla beraberdir. Lütuf her yerdedir.
Sayfa 20 - Kapı Yayınları 562 Psikoloji 10 / 1. Basım: Kasım 2017 2. Basım: Aralık 2017
"İnsan, insanların hayrını söylemeyi huy edinirse birisinin hakkında hayırlı sözler söylemeye koyulur; o da onun sevgilisi olur. Sevgiliyi anış güldür , gül bahçesidir, güzel kokudur, esenliktir. Fakat birisinin kötülüğünü söylerse onun nefretini kazanır; o adamda onu andı mı, hayali gözünün önüne geldi mi, yılan akrep görmüşe yahut diken, çöplük görmüşe döner. Madem ki gece gündüz, güller gül bahçesi irem bağları görebilirsin, elindedir bu; peki ne diye dikenliklerde, yılanların bulunduğu yerlerde gezer dolaşırsın?Herkesi sev de boyuna güllükte gülistanlıkta yaşa.” Mevlana