Gene de bir sürü kağıt, defter ve not kaldı. (Artık bunları da atamazdım.) Sonra, fotoğrafları albümlere yerleştirmeğe başladım (Tarih sırasında bazı yanlışlıklar oldu herhalde.) Yüzüm, günden güne hiç değişmediği halde (bunu, her sabah aynada yaptığım gözlemlerle biliyordum), resimler arasında vahim farklar vardı. Bu değişikliği, yüzümde
''Anlaşılmayan ruhlara deli demek adettir.''
Peyami Safa
ESNEK HAYAT
Hayatın merhaleleri, hayat kadar karmaşık girift aslında,matematik buna bir şekil veremez. Okulundan mezun ettiği falanda yoktur mezununu ararsanız mezarlıklara uğrayın. Ne sokağa ne kitaba ne gönüle sığmayan bir şımarık çocuk misali.Bu yüzden hayat matematiğe ve teoriğe gelmez. Çözülmeyen ya da anlaşılmayan elde edilemeyenin hep uyardığı bir organ vardır dil. sadece üzerine konuşulur.laf salatası, safsataları çok olur hayatın. Bir gün geçerli olan bir gün yok hükmündedir. Birgün aşılan engeller gün gelir engel bile değildir. Bir yarış değildir galip gelinmesi gereken. Birgün başlarsın birgün bitişe yakınsın,bir nefesin alınıp verilmesi gibi.Alışmak ve çıldırmak...bedeni çiğneyen iki demir blok arasında ne zaman çıldıracağımız ne zaman alışacağız bize kalmış gibi.
Sanat insanlara daha önce hiç yaşamadıkları, hiç hissetmedikleri duygular geçirmeli. Mesele ağlatmak değil, hözyaşının özel bir şekilde dökülmesi, hiç beklenmedik bir anda ve anlaşılmayan sebeplerle.
Sayfa 193 - Notos KitapKitabı okudu
IŞIK!
Bir sokağın ışığında yazıyorum. En derin kelimeler yıldızlardan dökülüyor bu gece. Serin ve hüzün dolu bu saatte, kalbim savrulup duruyor öylece. Anlaşılmayan bir sessizlik belirmiş nefeslerde. Kalabalık bir şehirde, yalnız duygular serilmiş yerlere sanki. Boş bakışlar almış yorgun bedenleri. İnsanların, kurumuş yapraklar gibi dökülen kelimelerinde bir mâna bulamazsınız bâzı zamanlarda. Yalnızlık iyileştirir içinizi, ıssız duvarlar resminizi taşır yorulmadan. Bir hâyalin peşine koşmak düşüncesi, size güç verir. Ve âniden irkilirsiniz, hevesi kaçmış bir kuş gibi uçamazsınız hâyallerinize doğru. Bu sokaklar size arkadaş olur, adımlarınız umut, gölgeniz şiir olur bu gece. Sizi okumayı bilen biri, anlar her harfın ağırlığını. Üstünüze sinmiş tozları görür hatta. Kimi zamanlar insanlara söylediğiniz bir kelimenin bile, anlamını düşünürsünüz saatlerce. Ve söylediğiniz sözcüklerin cevapsız kalışını seyredersiniz uzaktan. Oysa bir kelime şifâ olur umuduyla söylediğiniz sözcükler, kursağınızda düğümlenirmiş meğer, anlarsınız. Bu hayat sizi güçlü biri yapar, acı sizi güçlü biri yapar, insanların davranışları sizi güçlü biri yapar ve içinizdeki solmuş çiçekler sizi güçlü biri yapar. Bâzen koklayacak bir çiçeğiniz olmadığını farkedersiniz ama, anıların zihninizden geçmesiyle tekrar filizlenir bir tohum. Hatta biraz daha yürürken sokakta, ışıkların daha çok parladığını görürsünüz. Düşünürsünüz sonra derin derin. Işığı sönmüş bir şehri, kaç kişi özgür kılar acaba?
"Gerçi etrafları tarafından anlaşılmayan, haklarında daima yanlış hükümler verilen insanların zamanla bu yalnızlıklarından bir gurur ve acı bir zevk duymaya başladıklarını biliyordum, fakat hiçbir zaman etrafın bu hareketini haklı bulacaklarını tasavvur edemiyordum."
Sayfa 29Kitabı okudu
Anlaşılmayan Duygular
sonra biraz canlanmaya başladım. Ama öyle belirsiz bir dirilişti ki bu, ilk duygularım yaşamaktan çok daha fazla ölüme yakındı.
Hiç unutmadığım bu duygular bana ölümün yüzünü ve düşüncesini öyle doğal, öyle olağan gösterdiler ki onunla bir çeşit uzlaşmaya varmış gibiydim. Kendime gelmeye başlayınca gözlerimin
gördüğü şeyler o kadar bulanık, silik ve ölüyü ki, ışıltı yalnız seçebildigim.
"Gerçi etrafları tarafından anlaşılmayan, haklarında daima yanlış hükümler verilen insanların zamanla bu yalnızlıktan acı bir zevk duymaya başladığını biliyordum..."
Gerçi etrafları tarafından anlaşılmayan, haklarında daima yanlış hükümler verilen insanların, zamanla bu yalnızlıklarından bir gurur ve acı bir zevk duymaya başladıklarını biliyordum.
Sayfa 29 - YKYKitabı okudu
