Birlik ve beraberliğe ihtiyacımız olan şu günlerde kafama anne terliği yedim.
Sayfa 167Kitabı okudu
ahahaha
Birlik ve beraberliğe ihtiyacımız olan şu günlerde kafama anne terliği yedim.
Sayfa 167Kitabı okudu
Yoksulluğun yerini zenginlik ve memnuniyet, düşmanlığın yerini uzlaşma ve çıkar birliği almalı.
Sayfa 275Kitabı okuyor
İnsanı zorla ağlatırlar
Sokak kapısından içeri girer girmez, çocuğun ayağı kaydı, düştü. Ama bu çok önemsiz bir düşüştü. Değil onun gibi yedi canlı bir yaratık, en sünepe bir çocuk bile bu kadarcık düşmeye ağlamazdı. Ama annem,
-Ah evladım!.. diye çocuğun üzerine atılınca, çocuk şaşaladı.
Arkasından karım,
-Vah yavrum... Bir şey oldu mu? Vah vah!.. Mutlaka incindi bir yeri... diye bağırmaya başladı.
Ben de onlara katıldım :
-Gördün mü tersliği... Nasıl da düştü yavrum...
Hizmetçi çığlık çığlığa yetişti:
-Çıktı mı kırıldı mı? Vah vah vah!.. Doktora mı gidelim ne yapalım? (...)
Çocuk,bağrışıp çağrışan kadınlara bir zaman şaşkın şaşkın baktı. Sonra alt dudağı büküldü. Suratı ekşidi. Bir çığlıkla ağlamaya başladı. Ama ne ağlama... Bitürlü susmaz.
-Kendi düşen ağlamaz diyoruz.
-Canım bişey olmadı... diyoruz.
Ne desek boş.
(...) Zavallı çocuk bunca telaş karşısında ağlamak zorunda kalıyordu.
Sayfa 83 - "Çocuk Ne Zaman Ağlar" öyküsü
"İnsanın yalnız kendini düşünerek değil de sevgiyle yaşadığını anladım. Anne çocuklarının neye ihtiyacı olduğunu bilmezdi. Zengin adam da neye ihtiyacı olduğunu bilmiyordu. Hiç kimse akşam olduğunda bir çift çizmeye mi, yoksa cenazesi için bir çift terliğe mi ihtiyacı olduğunu bilemez.
Sayfa 35 - Karbon Kitaplar
