“Aptal kızım… Gittiğin yerde, umarım artık canın yanmaz,” derken, daha da sıktı kızın bileklerini. Çünkü sanki bıraksa canı yanacaktı kızın. “Canının yanmasından nefret ediyorum…”
"Biliyor musun, pek aptal oldum, hep yapayalnız, bütün gün böyle beş aşağı beş yukarı dolaşıp duruyorum; durmadan düşünüyorum, kafamın içi karmakarışık, dayanmak mümkün değil!"