Bugün yaşadıkların sana ağır geldiyse merak etme, birazdan tüm bu ağırlığı üzerinden almak için dünya sana sarılacak ve sen onun kollarında bir gece daha kendinden geçeceksin… Yeniden bu dünyada yürümeye hazır olduğundaysa, gözlerini açacaksın.
"Ve yine soruyorum kendime:"Ne yaptın yıllarına? En iyi zamanlarını nereye gömdün? Yaşadın mı yaşamadın mı?"Ve yine Kendi kendime diyorum ki:"Bak, çevrendeki her şey nasıl gittikçe soğuyor..."Umutsuzluk, yalnızlık içinde yıllar geçecek, titrek yaşlılık bastonuna dayanarak karşına dikilecek.Her şey hüzne,kedere bürünecek... Yaşadığın o parlak dünya sönecek, düşler sarı yapraklar gibi bir bir dökülecek...Ah Nastenka, yalnız yapayalnız kalmak hüzünlü olacak; üstelik ardından üzülebileceğin bir şeyin de olmayacak: Hiçbir şeyin, hiçbir şeyin olmayacak... Çünkü bütün kaybettiklerin kocaman bir sıfır, saçma sapan bir düş..."
Beni sorarsan,
Kış işte
Kalbin elem günleri geldi
Dünya evlere çekildi, içlere
Sarı yaseminle gül arasında
Dağların mor Baharıyla
Sis arasında
Denizle göl arasında
Yanımda kediler, kuşlar
Fikrimden dolaşıyorum