Ah, dün ve bugün arasına giren o karanlık, sonsuz yıllar, iki kıyı, iki yürek arasındaki kurşuni deniz! Nasıl olmuştu? Hatırladığı bir şeyler vardı, ama onlara dokunmak, son veda saatini, bugün yüreğini açıp kadını beklediği aynı kentteki peronda yaşadığı o saati aklına getirmek istemiyordu.
"Uzun süre düştüm," dedi sonunda yavaş yavaş, sanki geçmişi güçlükle hatırlayabiliyormuş gibi. "Uzun süre düştüm, o da benimle düştü. Ateşi etraf ımdaydı. Yarımıştım. Sonra derin bir suya daldık, her yer karanlıktı. Ölümün gelgiti kadar soğuktu: Neredeyse yüreğimi dondurdu."
"Durin'in Köprüsü yanında uzanan uçurum
Bana diyorlar ki uyanışlarında: "Sen ve içinde yaşadığın dünya sonsuz bir denizin, sonsuz kıyısındaki bir kum tanesi yalnızca."
Ve ben de onlara şöyle diyorum rüyalarımda: "Sonsuz deniz benim, benim kıyımdaki kum taneleri de bütün dünya."
Sayfa 6Kitabı okudu
"Tanyeri ışıdı ışıyacaktı. Deniz sütlimandı, apaktı. Küreklerin şıpırtısından başka ses yoktu. Martılar daha uyanmamıştı. Gün doğmadan önceleri, dünya dümdüzken, deniz işte böyle sonsuz bir aklığa keser."
Sayfa 9Kitabı okuyor
Şevket Süreyya Aydemir'in Suyu Arayan Adam kitabında anlattığı Sibirya aklıma geliyor hep. Gerçekten iyi gözlemler yapmış o zaman. Sınırsız uçta yaşayan insanların yeri diye tarif ediyordu Sibirya'yı. Doğru tarif etmiş. Burada her şey sonsuz, sınır yok, sadece yeşillik ve boşluk var, gökyüzü var. Gökyüzü gri, yağmurlu olduğu için kapalı bir gökyüzü. Yeşillikler içinde yol alıyoruz. Her taraf yemyeşil, inanılmaz bir yeşillik. Yeşil bir deniz adeta. Yağmur hafif hafif devam ediyor.
Sayfa 154
Deniz ve kıyı kadınla erkek gibi sonsuz bir savaş halinde.
Sayfa 105Kitabı okudu
"Sonsuz olan deniz benim; bütün evren gezindiğim şu kıyıda kum tanesinden başka bir şey değil."
Sayfa 2 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Rüzgâr yine ılık ılık esmektedir
Aynı şehirde, aynı deniz kenarı
Köpükler, dalgalar ve sonsuz mavilik
Tekrar yaşıyorsun hatıraları
Sayfa 73Kitabı okuyor
O’nu unutan, insani özellik ve güzelliklerinin bütününü unutur. Çünkü O, unutulunca, insan güzelliğini,
ahlakını, erdemini taşıyamaz. Çünkü bütün insani güzelliklerin kaynağı, Yüce Yaratıcı’dır. Yaratıcı unutulursa, ondan gelen bütün güzellikler de unutulur. Allah’ı unutan, kendi iç dünyasında, şeytan’ın müdahelesi için açık ve savunmasız bir alan meydana getirmiş olur.
İnsanın kalbi, bir aşk kaynağına bağlanmayı ister.
Böyle bir bağlantıyı içtenlikle kuramayan, doyumsuz
kalır. Kalbimizin açlığını, başka hiçbir tatmin şekli doyuramaz. Kalbini aç bırakan , başka duygularıyla dünyayı yutsa tok olmaz . Kazandığı bütün maddi varlık ve zenginlik, tam tersine ihtiyacını artırır. Adeta, susayanın deniz suyu içmesi gibi, sürekli içinin yangını çoğalır.
– Peki kalbi doyuran, tatmin eden nedir ?
– Sonsuz sıfatlarıyla kainatı kavrayıp kuşatan
Yüceler Yücesi’ne inanmak ve aşkla bağlanmak...
Sayfa 12Kitabı okuyor
