Dünya Romanı Kitaplığı
1. 
Don Quijote (2 Cilt Takım) - Miguel de Cervantes
2. 
Robinson Crusoe - Daniel Defoe
3. 
Tom Jones 1.Cilt - Henry Fielding
4. 
Tristram Shandy - Laurence Sterne
5. 
Genç Werther'in Acıları -
Sayfa 429 - Dedalus YayınlarıKitabı okudu
Leo roi est mort, vive le roi!
*Kral öldü, yaşasın yeni kral!
765Kitabı okudu
Uzayda, zamanda, mekanda :)) her yerde:)) LEO :))
Sen, burada ne okuyorsun?" Yarı karanlık bir odada, yansıtıcının başındaki ikinci dereceden bir rahibe yardımcısına sordu. "Tolstoy'un günlüklerini, Baş Anne." Rahibe yardımcısının çok bilmiş bakışları şunları söylüyordu; "Onun sözcükleri doğrudan doğruya sizin Diğer Anı'nızda var mı?" Bu soru, kızın dilinin uçundaydı! Baş Anne'yi yalnız yakaladıklarında hep böyle küçük oyunlar denerlerdi. "Tolstoy bir soyadıdır!" diye kesip attı Odrade. "Günlüklerden söz ettiğine göre, sanırım. Kont Leo Nikolayeviç'ten söz ediyorsun."
«Leo Nikolayeviç, sizin dinsel felsefî görüşlerinize katılmıyorum gerçi, ama sanatçıların en büyüğü oluşunuzdan dolayı derin saygı duyuyorum kişiliğinize.»
Sayfa 48 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Bence aksine.. Leo-cum,katılmıyorum sana
Goldenweiser Chopin'den parçalar çaldı, Leo Nikolayeviç şöyle dedi dinledikten sonra: «Küçük bir Alman prensi: 'Nerede köleleriniz olmasını isterseniz, orada
müziğe elinizden geldiğince çok önem vermelisiniz' demiş. Doğru ·bir düşünce bu, doğru bir gözlem - müzik kafayı köreltiyor.
Sayfa 9
Lev Nikolayeviç Tolstoy və Maksim Gorki:
«Neden Tanrı’ya inanmıyorsun?»
«İnancım yok benim, Leo Nikolayeviç.»
"Gerçek değil. Doğuştan inanan bir kişisin sen, Tanrı’sız edemezsin. Bir gün kendin de anlayacaksın bunu. İnançsızlığın, kırgınlığından doğan dikbaşlılığımn sonucu...İnanç da sevgi gibi, biraz yiğitlik, biraz gözüpeklik ister, insan kendi kendine ‘inanıyorum’ derse olur biter."
«Susmakla kurtulamazsın bundan, hayır.»
O zaman, Tanrı'ya İnanmayan ben, bilmem neden, epey sakınarak, biraz da ürkerek baktım ona, baktım, düşündüm: «Tanrı gibi bir adam.»
Sayfa 67 - "Bir mektup"
Leo Nikolayeviç Tolstoy:"İnsanın ihtiyaç duyduğu şey dünyevi sorulara çözümler aramayı bırakıp, doğru soruyu sormaktır. 'Ben kendi hayatımı nasıl yaşamalıyım?"
Sayfa 45Kitabı okudu
Bugün Badem-Parkı'nda Anton Çehov'a sordu:
"Çok zamparalık yaptın mı gençliğinde?"
Anton Pavloviç, şaşkın bir gülümsemeyle küçük sakalını çekerek anlaşılmaz bir şey mırıldandı.
Leo Nikolayeviç denize bakarak:
"Ben durmak dinlenmek bilmezdim ... " dedi.
Lev Nikolayeviç Tolstoy ölümü Maksim Gorkidən:
Leo Tolstoy öldü.
Sözlerin en bayağısını taşıyan bir telgraf geldi — öldü. Yüreğime çöktü acısı acıyla, öfkeyle ağladım, şimdi de yarı çılgın, bildiğim gördüğüm haliyle gözümün önüne getirmeye çalışıyorum onu — onunla konuşmak isteğiyle yanıp tutuşuyorum. Tabutta yatışını getiriyorum gözümün önüne — bir akarsuyun dibindeki dümdüz bir taş gibi yatıyor; ak sakalları arasında, çok iyi biliyorum ki, o uzak, gizemli, küçük gülümseyiş gizlidir sessizce. Elleri en sonunda rahatça üstüste kapanmış — çetin görevleri sona ermiştir artık...
O insanın ne büyük bir yaşamla dolu olduğunu şimdi anlıyorum, ne insanüstü bir kafası vardı, ne korkunçtu.
"Bu adam yaşadığı sürece öksüz sayılmam yeryüzünde."
Şimdi ise bir öksüz olduğumu duyuyorum, ağlıyorum bu satırları yazarken — daha önce hiç bir zaman böylesine avuntusuz, böylesine korkunç bir umutsuzlukla ağlamamıştım.
Sayfa 45 - "Bir mektup"
Eğer o, biz insanlar yüzünden acı çekmemiş olsaydı, bugün asla bir Leo Tolstoy, bütün insanlığın Tolstoy'u olamazdı.
