Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Bütün anneler, annelerin en güzeli,
Sen, en güzellerin güzeli.
Onüçünde evlendin,
Onbeşinde beni doğurdun,
Yirmialtı yaşındaydın,
Yaşamadan öldün.
Sevgi taşan bu yüreği sana borçluyum.
Bir resmin bile yok bende,
Fotoğraf çektirmek günahtı.
Ne sinema seyrettin, ne tiyatro.
Elektrik, havagazı, su, soba,
Ve karyola bile yoktu
381 syf.
10/10 puan verdi
Bazı romanlar oluyor, okurken de bitirdikten sonra da uzun süre etkisinden kurtulamıyorsunuz. Günlük hayatınıza devam ederken aklınıza bir anda o romandan birileri ya da bir sahne gelebiliyor. Bu tür romanlar ya genelde gerçek olaylardan alınmış ya da otobiyografik çizgiler taşıyan şeyler oluyor. İşte o romanlardan birisini yeni bitirdim ben;
Tortu, Selçuk Baran'ın dördüncü öykü kitabı, benim ise tanışma eserim...
Behçet Necatigil, öykücülüğü için "Keskin, belirgin çizgilerden kaçınarak, dikkat isteyen, belirsiz yaşantı parçalarını birleştiriyor; çağrışım ve yorumlara açılma gücü için okuyucudan katkılar bekleyen bir 'iç hayat' görünümleri çiziyor" saptamasında bulunmuş.
Çoğunlukla öykü kitaplarında farklı hikâyeler anlatılır. Tortu'da yazar, bir öyküyü beş farklı bölümde incelemiş. "Ablam, Arif Hikmet Bey, Konak, Zekiye,Tortu" bölümlerinden oluşan eser baş karakter Halim'in hayatını anlatıyor.
Tortu, hayatı anlatıyor aslında... Hüzünleri, mutlulukları, kayıpları, beklentileri, umutlarıyla yaşadığımız ya da yaşanılan hayatları anlatıyor... Ucundan, kıyısından herkese dokunan hayatları...
Bazı eserler daha ilk sayfasından itibaren sarıp sarmalar ya, içine alıverir hani.. hem merak eder hem bitmesin istersiniz sayfaları çevirdikçe, işte Tortu onlardan biri... Yazarın naif ve hüzünlü kalemi yazılanları derinden hissettiriyor.
Elimizde kalanlar yaşadığımız günlerin bir tortusudur. Şu gün ne veriyor, bilmiyoruz. Yıllar sonra tortusunu tadınca bileceğiz. / Sayfa 97
Pek çok yazarın övgüyle üstünde durduğu, ancak günümüz okuru tarafından daha fazla keşfedilmeyi bekleyen bir yazar Selçuk Baran.
Ben, geç de olsa tanıştım ve çok sevdim, kesinlikle diğer eserleriyle de buluşacağım. Kitap raflarındaki birçok eserin arasından elini uzatıp tanışmayı bekledi bu güne kadar belki de.. ben o eli tuttum ve çok mutlu oldum...
Haydi sıra sizde... Sevgiyle...
İnsan Olma Çabası
Sayfa sayısı az lakin bana göre yüzlerce sayfa sayısına bedel bu 94 sayfalık eseri yorumlamaya nerden, nasıl başlayacağıma bir türlü karar verememekle beraber beni son derece etkileyen giriş satırları ile başlamaya karar vermiş bulunmaktayım.
Çirkinim. Korkutan bir çirkinlik bu. Bana acı veren bu itirafla başlamak istiyorum öyküme.
Bu giriş
Hiçlik ya da Her Şey
Siz ne kadar isteseniz de okumaya daha sonra devam etmeyi, kitabın kendisi öyle bir sarmalıyor ki içinizi. Evet, içinizi.
Açık açık verilmese bile alınabilen fikirler, almak istediğimiz seçilerin olduğu satırlarda gezindi gözlerim. Beni kucaklayan, bana tanıdık edasıyla sımsıkı sarılan o satırlar... Ama bir yabancının kalemiydi bütünlük... Acılar,
İnsan... İn-san. İki hece. Sadece beş harf. İyeliksiz, zarfsız.. zamansız.. Ama.. Aması vardı işte. Yalnız gibi görünen, aslında o kadar kalabalık bir varlık ki insan.
Umutları var, mutlulukları, hüzünleri, sevinçleri... Kederleri var, sonra başından aşkın dertleri.. Güldükleri, ağladıkları, sustukları, bağırıp çağırdıkları. Sevdikleri
Bir Yalnızlık Senfonisi
Normalde kitap incelemelerine müzik eklemesi yapmıyorum; ama bu sefer kitabı yansıtan şu şarkıyı da dinlemenizi istedim: youtube.com/watch?v=fBG8RDA...
“Gerçek hayat, insanın doğru bulduklarını yapabildiği bir hayattır.”
Kitapta Selçuk Baran böyle bir tanım yapıyor. Açık bir şekilde yazmasa bile hayatı en az ikiye ayırdığı ve
Küçük ağaç, güzel ağaç, mutlu ağaç, yürekli ağaç, doğayı gönlüyle anlayan ruhuyla hisseden hisli ağaç.....Adına ne derseniz deyin...
5 yaşında annesini babasını kaybetmiş, büyütülmek üzere büyükanne ve büyükbabasının yanına gelen Küçük Ağaç, aslında kitabımızın yazarı olan Forrest Carter'ın ta kendisi, kendi hayat hikâyesi, acıları, anıları,
Tevhid-i Tedrisat'tan sonra pek azı ayakta kalabilmiş olan medreselerden bir tanesi de İsmailağa Taş Medrese'dir. Bânisinin ihlasından olsa gerek 1952'de yeniden ayağa kaldırılmış ve döneminin gözde alimleri bu medresede ders verip, talebe yetiştirmişlerdir. Bugün yurtiçi ve yurtdışı pek çok dini ve sosyal kadrolarda hala buradan yetişen simaları görmek mümkündür.
Elinizdeki bu kitap, İsmailağa Taş Medrese'nin duvarlarına sinmiş olan yaşanmışlıkları, hüzünleri, hasretleri ve trajikomik olayları geçmiş günlerden alıp, tüm canlılığıyla günümüze aksettirme niteliğindedir. Zira medrese geleneğimiz zindeliğini ve işlevini muhafaza ediyor. Sadece tarihi birer hatıra olmaktan ziyade bu kitaptaki pek çok ayrıntı bize tecrübe olarak geri dönmektedir hiç şüphesiz.
Cumhuriyet sonrası ilk faaliyetlerin son bulmasıyla 1969’da kapanan bu medresede, kapanmanın hemen ardından yepyeni bir sayfa açılacaktı. İleride, bir nesle vuracağı damganın ayak sesleri şimdiden belli olan Mahmud Efendi Hazretleri, caminin de resmi imamı sıfatıyla burayı ele alacak ve bambaşka simaların elinde bu medrese yeniden hayat bulacaktı. Sizleri, kubbelerinde hoş bir sadâ olarak kalmış olan bu dünyayı daha yakından tanımaya davet ediyorum.
Geçmişten Günümüze İsmailağa Taş Medrese 1 (1748-1969)Recep Çelik (imam) · Rabbani Yayınevi · 20214 okunma
Asra bedel bir gün... O güne sığan kocaman bir ömür... Dostluğu da kavgayı da sonuna kadar yaşayan iki yürek... Onlara eşlik eden iyi insanlar... Sarı-Özek bozkırında verilen hayat mücadelesi.
Kitabı okurken o çölün sıcaklığına, ayazın ve karın en soğuk haline şahit oluyorsunuz. Savaştan çıkmış bedenlerin verdiği hayat mücadelesini onlarla birlikte yaşıyorsunuz. Hayata tutunma çabalarını okudukça şikayet ettiğimiz şeylerin basitliği karşısında eziliyorsunuz.
Boranlı Yedigey'in, can dostu için çıktığı yolculuk aslında hayatının özetini çıkarmasına, yaşadıkları anıların tazelenmesine sebep oluyor.
Savaştan sağ dönmeyi başaran Yedigey, Boranlı da, Sarı-Özek çölünün ortasında eşiyle birlikte hayata tutunmaya çalışırlar. Onların en büyük destekçisi Boranlı istasyonunda yıllarını harcamış olan Kazangap'tır.Birlikte Sarı-Özek çölünün ağır şartlarına göğüs gererler. Bu ağır şartlar altında o çölde yolları bu sefer Abutalip'le kesişir ve artık olaylar bu üç ailenin etrafında şekillenmektedir. Sevinçleri, hüzünleri hep birliktedir. Ve biz bu birliği her olayda, her satırda en güçlü haliyle okuyup yaşıyoruz.
İşte bu kadar mükemmel anlatılan bir hayatta Cengiz Aytmatov gibi güçlü bir yazarın kaleminden çıkardı bence. Dili, anlatımı, olaylara bakış açısı, cümlelerinde kullandığı sade kelimelerle bize yaşattığı duygu yoğunluğu... İnsana daha ne olsun dedirtecek cinsten.
Keyifli okumalar...
