Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
"...oyununu oyna, ama işini de unutma..."
"...iyi olanı oğlum, kıskanırlar, çekemedikleri için yok ederler!"
"...bir de kadınları saymazlar hiç! Şunu iyice akında tut; kadınlara, yani analara saygı göstermek gerek."
"..onlar gibi olmadığım için sevmezler."
Çocukken kendimi bir kovana benzetiyordum. Çeşit
Harfler Ve Notalar
"Sana yazmaktan değil,senin için yazmaktan kokarım.Başka bir ifadeyle,senin için yazmakla sana ve edebiyata en büyük kötülüğü edeceğimden korkarım."
Görmüş olduğunuz bu kitap bir deneme ve "okuyana mektup"bölümüyle başlayıp, yazarlık tecrübeleriyle devam eden içerisinde kısa anılara da yer verilmiş müthiş bir
176 syf.
·
Puan vermedi
Delilik Asaletten Gelir Herkese Nasip Olmaz:)
Yazdıklarımı okuduktan sonra beni takip etmeyi bırakacak, tedavi olmamı önerecek ve engelleyecek okurlar olacaktır mümkün müdür? Evet hem de çok mümkün :)
Deliliğin aşamaları, rütbeleri dönem dönem değişen ünvanları vardır. İnanmıyor musunuz? Benim yaşadığım yıllarda karşılaştığım olaylara verdiğim tepkileri anlattığım zaman farklı yıllarda
443 syf.
9/10 puan verdi
SİZİN HİÇ BABANIZ ÖLDÜ MÜ?
SPOILER!!!! ( Gerçi otobiyografik bir eserde spoylır mı olur bilmem ama olsun)
Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu kör oldum
-Cemal Süreya
Sizin hiç babanız gözünüzün önünde yüreğinden hançerlenerek öldürüldü mü? Üstelik kardeşiniz tarafından?
İşte ilgili
Kendi küçük yüreği büyük Zeze
Hepimiz aslında çoçukken ZEZE’nin yaşadıklarını yaşamışızdır.Aile fertlerinin ,büyüklerin ,toplumun aslında büyük bir sorununu yazar Jose Mauro bütün gerçekliği ile biz okuyucuların yüzüne tokat gibi vurmuş.Her çoçuk özeldir .Sevgisiz büyüyen bir çoçuk ailesi tarafından dışlanıp itilip şiddet uygulanan masum çoçuk ZEZE gibi küçüçük yüreği ile acılara hangimiz dayanabiliriz? Toplumda ZEZE gibi dışlanan ,dövülen sevgiye muhtaç çoçuklar bu ülkenin birer geleceği... ZEZE’ de kendi çoçukluğumu gördüm.Küçükken evde telefon çaldığında koşup ilk ben açardım ve annem kızardı her telefonu açmaya koştuğumda annem yine kızardı ve sonra benim bilinçaltımda evde telefon çaldığında korkup açamazdım kimse yokken bile.Ya da 7. Sınıfa kadar matematik dersim çok iyi iken bana + ve - eksi kavramlarını anlamadığım için sınfın içinde oğlum sen gerizekalımısın diye öğretmenimin bağırıp arkadaşlarımın içinde rencide etmesi beni hep matematik dersinden nefret etmemi sağladı.Çünkü öğretmenim her matematik dersinde beni yine azarlıcak ,arkadaşlarım gülücek diye hep arka sıraların vazgeçilmezi olmuştum:) O gün buğün sözelciyim. Kısacası Çoçukları sevelim,şefkat ile büyütelim.Hepsi gencecik tıpkı romanda olduğu gibi birer şeker portakalı. Ve bu romanı her öğretmenin ve ailenin okuması gerektiğini düşünüyorum....
Siz Hiç "Aç" Kaldınız Mı?
Sokağa çıkıyoruz; bir yerlere yetişmek için ya da keyfimizden yürüyoruz, koşuyoruz, etrafımıza bakıyor muyuz? Sağımızda, solumuzda neler olup bitiyor, biliyor muyuz? Umurumuzda mı?
Kadıköy’de bizim için sıradan bir gün, yürüyoruz, bir yerlere oturacağız, ama hala yürüyoruz, hava güzel, güneş ışıl ışıl, yürümeye devam ediyoruz, “Açım abi” sesi
