Eski Yunan felsefesi de element doktrinine dayanmaktadır ve insanın dört yetisi ile eşitlenmiştir: ahlak (ateş), estetik ve ruh (su), akıl (hava) ve fiziksel (toprak)
Bugün de biliyorsunuz devlet büyüklerimiz görmüş oldukları dünyanın en zavallı eğitimine, yaşamış oldukları yine dünyanın en zavallı hayat tarzı ve deneylerine dayanarak, son derece kendilerinden emin bir biçimde sana ne yemen, ne içmen, ne hissetmen, ne düşünmen, nasıl davranman gerektiğini öğretme cesaretini veya küstahlığını kendilerinde buluyorlar. Ahlak konusunda, ahlak felsefesi konusunda şu kadar dinsel, toplumsal, tarihsel, kültürel geleneği bilen, bu gelenekler üzerinde düşünen, şu kadar çok ahlak filozofunu, şu kadar çok ahlak öğretisini öğrenmiş olan, öğrencilere okutan, bu konuda kitaplar yazan bana kendi zavallı ahlak dünyalarından kalkarak ahlak dersleri, ahlaki öğütler veriyorlar. Hayatında annesi veya kız kardeşinden başka bir kadın tanımamış, bir kızın elini tutmamış, çocuk sahibi olmamış Papanın Hıristiyan müminlere kadın, aşk, evlilik, çocuk vb. hakkında akıl öğretmesi, öğütler vermesi gibi.
Üzerinde düşünüp araştırdığım zaman beni hayranlık ve yücelik duygusu ile dolduran iki şey var: Üzerimizdeki yıldızlı gök ve içimdeki ahlak yasası.
Sayfa 51
Aşksız geçen bir ömür beyhude yaşanmıştır!
Norveçli yazar 
Jostein Gaarder'in, şimdiye kadar 50'nin üzerinde dile çevrilmiş bu ünlü eseri uzun süredir okunacak kitaplar listemde beklemekteydi. Sayın yazar 
Murat Kesgin'in okunmasını tavsiye ettiği kitaplara dair bir videosunda aynı kitabı görmem, kitabı okuma yönünde beni motive etti. Bu kitapla tanışmama vesile olduğu için kendisine
İsa, Spinoza'ya benzer şekilde kişiliğin olguluğunu gösterir
Spinoza'nın tutku, yani uygun olmayan bir fikre dayanan, dolayısıyla yönü kötü tayin edilmiş bir arzu olarak adlandırdığı şeye İsa, İbranice de "hedefini şaşırmış" anlamına gelen "günah" adını verir. Yüzyıllar içerisinde Hıristiyan geleneği yerleştikçe "günah", ezici bir ahlak anlayışının -Kilise'nin belirlediği, bazıları bizi güya doğrudan cehenneme götürecek olan, sonu gelmeyen günah listelerinin- yükünü taşıyan suçlayıcı bir kelime haline geldi. İncil'de böyle bir şey yoktur. İsa kimseyi ne yargılar ne suçlar. Zina yapan kadını taşlanmaktan kurtardık
tan sonra ona ettiği "Seni yargılamıyorum. Git ve bir daha günah işleme" sözünü bir Spinozacı "Arzunda büyü, onu yeniden yönlendir ve bir daha hedefi şaşırma" şeklinde ifade edebilir. Yuhanna'ya göre yargılamayan ve suçlamayan, onun yerine kurtaran ve ayağa kaldıran Mesih hep böyle davranmıştır: "Tanrı, oğlunu dünyaya, dünyayı yargılasın diye değil kurtarsın diye gönderdi."
İsa -Spinoza'ya benzer biçimde- hiçbir zaman "Bu iyi" veya "Bu kötü" demez, daha ziyade "Bu doğru", "Bu yanlış", "Bu seni büyütür" veya "Bu seni küçültür" der.
Ayrıca ahlaken kınayarak ezmek yerine sevgi dolu bir bakış veya hareketle, muhatapla rının ayağa kalkmalarına yardım eder.
"İnsan doğası kavramı, hiçbir zaman açık ve seçik bir kavram haline gelmemiş olsa bile, kimi zaman, insan haklarını veya etik-hukuksal normları temellendirmede bir araç olarak da kullanılmıştır. Her türlü ahlak normunun ana kaynağı olarak anlaşıldığında, doğa fikrinin güçlü bir etkisinin olduğu açıktır. Doğanın bizi bir şey yapmaya zorladığını keşfedersek, çoğumuz kendisini güçlü bir biçimde baskılanmış hisseder ve bunu yapmaya çok kolay ikna oluruz. Bu nedenle, doğayı her türlü normun ana kaynağı olarak görenler için, doğa, burada kabul edilen anlamda, bir normun temellendirmesine dayanak olur. (Gorecki 1996: 25)."
Sayfa 27Kitabı okudu
Gürpınar, II. Meşrutiyet döneminin ilerici akımlarına ayak uydurmuş ve Türkiye'de iktisat, ahlak ve din alanlannda köklü değişiklikler öngören ama tutarlı olmayan birtakım düşünceler geliştirmişti. Aydınlanma felsefesi, Marksizm, Nietzsche ve Schopenhauer'ın bir arada yoğrulduğu bu "yüksek felsefe" zamanla daha karamsar bir nitelik kazanmış ve Gürpınar sonunda dünyaya küserek kendi köşesine çekilmiştir.
Sayfa 131 - İletişim Yayınları, 10. Baskı, 2001, İstanbulKitabı okudu
Euripides'in ahlak felsefesi içinde tartıştığı iki önemli husus dıkkatimizi çeker. Bunlardan birincisi ahlaki eylemlerimiz ve davranışlarımızı öğrenme yoluyla mı elde ederiz yoksa iyi eylemler genetik olarak doğuştan mı kazanılır sorusudur. Bu sorunun cevabı, Euripides'in Hekabe eserinde karşımıza çıkmakta olup, irsiyet mi üstün yoksa terbiye mi? sorusuna o, irsiyet demektedir.
Sayfa 128 - Kardelen YayınlarıKitabı okudu
