Baz ve Kevok'un hikayesi
Günümüz insanını ne bilgisizlik ne doğa ne de hastalık öldürecektir. Şimdiki muazzam ve silahlı uygarlığı yok etmekle tehdit eden tehlike yine insanın kendisidir. "O her zamankinden iyi yaşayabilir, ama nasıl yaşaması gerektiğini her zamankinden daha mı az bilmektedir?" İnsan kim olduğunu bilmeden başka bir şeyden nasıl söz edebilir?17
Sayfa 28 - Fecr Yayınları: 811 / 1. Baskı: Mart 2024
Demet Aşkın yazdı...
EFELYA & ŞİİRKENT'İN NARÇİÇEĞİ
YA DA
FERHAT İLE ELİF...
"vakit çiy demi
adını fısıldıyor gecenin dudakları
neredesin..."
Yazar ve şair Mehmet Binboğa'nın ilk romanı olan Efelya'yı bir gecede bitirmiştim. Efelya'da hikâye; Erzurum- Eskişehir, Italya
Birbirini seven bütün Ayşe ve Kemal’ler
Günaydınlar sevgili kitap severler
Bugün sizlerle #aşktutkuvebiröğretmen kitabından bahsedeceğim.
Benim babaannemin adı Ayşe’ydi. Dedemin adı da Kemal. Birbirlerini büyük bir aşkla severlerdi. Bu kitapta da sevdalılarımızın adı Ayşe ile Kemal.
Bu aşk öyküsüne daha ilk baştan vurulmamın nedeni de Ayşe ile Kemal’dir
Sevgili yazarımızın imzalı yolladığı bu ilk kitabını büyük merakla okudum. İlk eser için oldukça akıcı bir anlatım ve kuvvetli bir hikaye ile edebiyat dünyasına giriş yapmış. Sonraki eserlerini de okumayı çok isterim.
Kitabımıza gelecek olursak; Kemal öğretmen 1970’lerde tarih öğretmeni olarak Kemalpaşa’ya atanır. Otobüsten indiği anda gördüğü güzeller güzeli Ayşe’ye sevdalanır. Aşık olduğu kız, öğrencilerinden birinin ablası çıkar. Ama Ayşe nişanlıdır.
Ayşe de Kemal’e karşı boş değildir. İki sevdalı sonunda kaçmaya karar verir.
Aşkın önünde kim durabilir?
Bu kaçış bir aşk zaferine çıkacak mı?
Sonunda aşk kazanacak mı?
Tüm bu soruların cevabı kitabımızda saklı.
Öğretmen Kemal’in aşkını ve bir dönemi okuduğumuz kitapta bazı yerlerde uzun cümleler okuma adına beni zorladı. Ama o Anadolu havası içimi sıcacık yaptı.
Bir de kitabın kahramanı Kemal’in kadınlar hakkındaki söylemleri beni rahatsız etti. Bir eğitmen olarak bence yakışıksız kalmış. Kitapta olmasa daha iyi olurmuş.
Yöre şivelerinin kullanımı, tatlı bir hava katmış kitaba, ben sevdim.
Yazarımızın kalemine sağlık.
Keyifli okumalar dilerim.
Tutku Aşk ve Bir Öğretmen 
Yılmaz Arıbaş
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Yaşam boyu kaleme aldığı yazıların çoğu gibi, aşkla ilgiliydi piyes. Ve yaşamında ne olmuşsa, yazılarında da o olmuştu: Aşk yürümemişti. Aşk kibarlık yaratabiliyor ya da yaratamıyor, kendini beğenmişlik duygusunu tatmin ediyor ya da etmiyor, cildi temizliyor ya da temizleyemiyordu; ama şu kesindi: Mutluluğa götürmüyordu aşk; hep bir duygu ya da niyet eşitsizliği söz konusuydu. Aşkın doğası buydu. Hiç kuşku yok ki, en derin heyecanlara yol açması, onu baharın ıhlamur çiçekleri kadar taze kılması ve işkence çarkına gerilmiş bir hain gibi acı çektirmesi anlamında "yürümüştü" aşk. Ona, beklentilerin insanı yutan çılgınlığını, başarısızlığın perişanlığını, pişmanlıkların sızlanmalarını ve anıların budalaca hoşnutluğunu öğretmişti. Aşkı iyi tanıyordu. Kendini de iyi tanıyordu. Otuz yıl önce, kahramanı Rakitin'in ağzından aşk konusunda vardığı sonuçları okur kitlesine şöyle aktarmıştı: "Bence Aleksey Nikolayeviç, mutlu olsun mutsuz olsun her aşk, kendinizi ona tümüyle verdiğinizde, gerçek bir felakettir."
Sayfa 83Kitabı okudu
Hemen her sabah gazeteyi açınca okuduğumuz klişe havadislerden biri: " Filan mahallede, filanın kızı, şu yaşta filan hanım, sevdiği gençle, şu veya bu sebepten evlenemediği için, eline geçirdiği bir şişe tentürdiyotu içmiş, veyahut kendinj civar bir bostanın kuyusuna atmış. Zamanında yetişilemediğinden vs..
Aşkın zedelediği bin türlü talihsizler içinde en çok bu hiçe giden kurbanlara acımalı. Zira bu zavallılar bilmiyorlar ki birbiriyle evlenmemesi lazım gelenler varsa onlarda yalnız sevişenlerdir. Üstadım Gourmont'un dediği gibi aşk ile evliliği karıştırmamalı. Aşk yabani bir hayvandır . Kanunlar dışında, isyan ve ihtilal dağlarında yaşar. Ancak gece, karanlıklar basınca, gizli yollardan şehre girer ve bahçelerin tarhını, ağaçlı caddelerin kanepelerini alt üst eder. Ibadethanelerde her gün lanetlenen aşktır. Hükümetler, polis ve jandarmayı ona karşı silahlandırır. Halbuki evlilik, bir şehir müessesesi, bir emniyet tertibatıdır. At cambazhanelerinde musiki çalan ve fokstrot oynayan, dişi sökülmüş, tırnakları eğelenmiş, zararsız arslan, orman canavarına göre ne ise, aşka kıyasla da evlilik odur.
Aşk geçici, evlilik ise daimidir. Evliliği aşkın devamı zannetmiş nice safdil çiftler, üç ay geçmeden dudaklarda ateşin söndüğünü görmüşler ve bir akşam kendilerini karşı karşıya esner bulmaktan hayret etmişlerdir. Aşk değişmeyince ölür .
En eski edebiyattan en yenisine kadar, her dilde, şiir konusu zevce değil sevgilidir, hayaller ve semboller, hep sevgilinin süzgün gözleri ve karanlık kirpikleri etrafında pervaneler gibi uçuşur. Kahramanı zevce ve konusu evlilik olan hikayeden daha tatsız ne olabilir?
