Hiçbirine.Hepsine tekmeyi basacağız
Neye inanacağız pekiyi biz? Kuran da açıkça yazan ve toplumlar arasına kin, nefret ve düşmanlık sokan ayetlere mi? Yoksa her fırsatta takiye yapan, dini adına her yalanı söyleyen her zalimliği yapabilen dini kendisine ekmek kapısı yapmış çalışmadan insanlar üzerinde hakimiyet kurarak onların yüreklerine ahiret ve cehennem korkusu salarak inanacağız?
İnsanın şuur ve bilinç sahibi olmasının avantaj olduğunu ve bu yüzden şuursuz, duygusuz robotların onların yerlerini alamayacaklarını düşünenler için geleceğin dünyası bir hayal kırıklığına gebe: Atlar, öyle ya da böyle bir bilinç sahibiydiler; sahiplerini tanır, evlerini kendileri bulur, kızgınlık veya keyflerini belli eder, sıcaklık ve sevgi gösterirlerdi. Ama biz arabaları tercih ettik. Çünkü arabalar, daha çok yükü daha uzun mesafelere taşıyorlardı. İşte sıradan insanlar da ROBOT-İNSANların becerileri karşısında işlevsiz kalacaklar ve egemenler; atları attıkları gibi gereksiz insanları da bir kenara atacaklar” diyerek iddiasını ispata çalışıyor Prof. Harari.
Başkalarının düşüncelerine göre şekillendiriyoruz hayatımızı. Onlardan destek almak, onların arkamızda olmasını istiyoruz.
Sanırım işler ters gittiğinde suçu paylaşacak birilerini arıyoruz. Ya da olur da başarılı geçerse denememiz, bizi takdir edecek, alkışlayacak birileri olmalı.
Evet biz taktir edilmek için yaşıyoruz. Ancak insanlar bize güzelsin dediğinde güzel olduğumuzu düşünüyoruz. Ya da derslerimiz övüldüğünde çalışkan olabiliyoruz.
İşimiz konusunda birisi bizi överse biz başarılıyız.
Yakamoz Kitap 2015Kitabı okuyor
"Biz insanlar her şeyi kontrol ettiğimizi sanıyoruz. Gerçekte tek yaptığımız, bir şeyi bütün kalbimizle dilemek; onu gerçekleştirmemiz için gerekli koşulları sağlayan Tanrı'dır."
Yooo
“… çünkü hiçbir kadın, kendisine karşı en küçük bir alakaya karşı alakasız kalamaz.”
Sayfa 287 - Ötüken - 30. BasımKitabı okudu
Eşlem b. İmran der ki: İstanbul'a gitmek üzere Medine'den savaş için çıktık. Aramızda Halid b. Velid'in oğlu Abdurrahman da vardı. Rumlar sırtlarını şehrin duvarına (kaleye) dayamışlardı. Bir adam kendini düşmanın üzerine attı. İnsanlar, “Hayır, hayır, yapma! Lailahe illallah! (Lailahe illallah, Araplarda bir şaşkınlık ifadesidir.) Adam kendini kendi eliyle tehlikeye atıyor." dediler. Bunun üzerine Ebu Eyyub dedi ki: "Bu ayet sadece biz Ensar hakkında indi. Allah (c.c.) peygamberini galip kılıp İslâm'ı da güçlü kılınca biz 'gelin malımızla oturalım, ticaretimizi vs. düzene sokalım.' dedik. Bunun üzerine Allah Teâlâ, “Allah yolunda infak edin ve kendinizi kendi elinizle tehlikeye atmayın." ayetini indirdi. Kendi eliyle kendini tehlikeye atmak, mallarımızın başında (vatanımızda) oturup onu (malî işleri) düzeltmemiz ve cihadı terk etmemizdi." Ebu İmran der ki: "Daha sonra Ebu Eyyub hiç durmadan cihad etti. Sonunda (şehid olup) İstanbul'da defnedildi."
Sayfa 230Kitabı okuyor
