İbrahim Aksaray'ın Yenikent kasabasında büyürken Makbule ye aşık olur ama ailesi onu belediye başkanının oğlu Mahmut'a verir. Yarım kalan bir aşkın ardından 20 yaşında ayrılır memleketinden yüreği yaralıdır ne kadar uzağa gidersem daha iyi diyerek gemi kaptanı olur ve dünyanın bir çok şehrini gezer. Sıdıka ile evlenir 3 çocugu olur sene de 1 yada 2 kez gelir gider memleketine. Taa ki 30 yıl geçip emekli olduğu güne kadar uzak dursa bile unutmamıştır yaşadıklarını.
Yıllar geçmiştir sevdiği Makbule vefat etmiş Mahmut ise belediye başkanı olmuştur. Memleketine döndükten sonra bir akşam arkadaşı ve oğlu ile sohbet ederken gezip,gördüklerinden,yaşadıklarından dünya görüşü degişmiştir ve bunu neler olması gerektiğini anlatırken arkadaşı da oğlu da keşke sen başkan olsan derler ve aday olmuş gibi şaka yapmak için broşür bastırırlar.
Bu şakanın ardından Mahmut ve yolsuzlukları yüzünden mağdur ettiği halk bu şakayı fazlasıyla ciddiye alır ve olaylar gelişir.
Açıkçası hiç böyle kapsamlı bir kitap olacağını düşünmemiştim. Gerek yazarın karakterin düşüncesi şeklinde yönetim tarzı ,halka hizmet fikirleri,yapılması gerekenleri okurken "keşke gerçekten böyle olsa" demeden geçemedim.
Kısa ama etkili,vurucu bir eserdi.
Kocanın iki saat gecikmesi canını mı sıkıyor? Oğlumu sana Tanrı vakfı diye vermediler ya? Erkektir, canının istediği yerde elbette gezer, yürür, eğlenir. Belki bir güzel kadın görmüştür de canı çekip oraya gitmiştir.
Hüseyin rahminin toplum analizleri o kadar güzel ki.. her kitabında vermek istediği ince mesajlar olmasına da bayılıyorum. Heybeliadada otururken kitaplarını yazmadan önce İstanbul’a gelir sokak sokak gezer ve karakter toplarmış. Gerçekten halkı çok güzel yansıtıyor. Belki okunmak için yaptı bilemiyorum, karakterlerin dilini biraz komikleştirmiş gibi geldi. Yine de kitabın sonunda israille ilgili yorumunu okumak çok iyi geldi. Hüseyin rahminin daha çok okunması gerektiğini düşünüyorum, yeterince abartılmamış Türk yazarlardan
Efsuncu BabaHüseyin Rahmi Gürpınar · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20187,4bin okunma
"Haleb'in şan ve şöhreti yüksek ve adı her zaman cihanın dilinde gezer. Birçok hükümdarların sahip olmak arzusu ve hâiz olduğu özel mevki sebebiyle insanlara tesiri âşikârdır. Bunun yüzünden kimbilir kaç kez ölüm saçan ateşler yakıldı ve keskin kılıçlar sıyrıldı. Kalesinin metanet ve resaneti meşhur olup, yüksekliği görülmeğe değerdir. Müstahkem olduğu için kimse fethine cesaret edemediği gibi, istese de gücünün yetmeyeceği meydandadır. Etrafı yontma taştan yapılmış olup itidal üzere kurulmuştur. Ayakta kalmakta günler ve senelerle yarış etti. Devlet büyüklerinden ve halktan nice kimseleri öte âleme yolcu etti. Ümerai Hâmelaniyûn ile şairleri nerede? Hepsi bir bir yok oldular, ama bu kadim şehrin helâk olma zamanı ise henüz gelmedi. İşte Halep böyle farklı bir yerdir. Nice hükümdarlarını maziye gömmüş ve özel mevkii sebebiyle çağın nice vâlilerine meydan okumuştur."
Sayfa 66 - Yeni Şafak Kültür Armağanı, Baskı İmaj, İlk Türkçe Baskı ve Çevirmeni, 1907 Muhammed Şerif Paşa Sultan V. Mehmet Reşatın KatibiKitabı okuyor
DAĞA ÇIKAN KURT
Dağa Çıkan Kurt öyküsü, Milli Mücadele yıllarının panoramasını gözler önüne sermektedir. Hikâyenin başlangıcında yazar, Fransız bir sanatçının şiirinin çıkmasını beklemektedir. Bunun etkisinde kalarak rüyaya dalmaktadır. Rüyasında, işlerin sarpa sardığı bir orman görür. Ormandaki hayvanlar arasında mücadeleler yaşandığını
yıllardır sevda gibi taşıdım gözlerimde bu renkli düşü
açamadım kimselere
kimbilir nerelerdedir
hangi bahçelerdedir
yaralı bir bülbül gibi inler gezer o türkü
anamın dilindeydi bir zamanlar
şimdi benim düşlerimde:
“söğüdün yaprağı
narindir narin
içerim yanıyor, a dostlar
dışarım serin.”
Sayfa 12 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
İncecikten bir kar yağar
Tozar Elif Elif diye
Deli gönül ab'dal olmuş
Gezer Elif Elif diye
Elifim uğru nakışlı
Yavru balaban bakışlı
Yayla çiçeği kokuşlu
Kokar Elif Elif diye
Elifim kaşların çatar
Gamzesi sineme batar
Ak elleri kalem tutar
Yazar Elif Elif diye
Evlerinin önü çardak
Elifin elinde bardak
Sanki yeşil başlı ördek
Yüzer Elif Elif diye
Karac’oğlan eğmelerin
Gönül sevmez değmelerin
İliklemiş düğmelerin
Çözer Elif Elif diye