“Cephedeki tüm babaları gördüm ben. Senin baban bundan böyle Cumhuriyet’tir çocuk.”
Şerbetçi bir çocuk. Babası cephede şehit olmuş fakat hala babasının döneceğine dair sırtında kocaman dağdan bir umut taşıyan bir çocuk. Trenden inen her askere binbir umutla bakıp, babası eve dönerse annesi şaşkınlıktan bayılıp kalırsa düşüp bir yerini incitmesin diye kapının hemen önüne minder seren bir çocuk. Var mısınız onun gözünden yaşadıklarını okumaya?
Ne babalar, ne eşler ne kardeşler yitip gitti bu vatan uğruna. Bir çocuğun gözünden o döneme ait bir şeyler mi okumak istiyorsunuz, e buyurun madem. Cumhuriyet’in İlk Sabahı tam aradığınız kitap. İlber Hoca’nın kıymetli tarihi bilgilerinden de tırtıklayabilirsiniz kenarından köşesinden. Sevmedim diyen taşa döner benden söylemesi :)
Bir çocuk kitabı gibi görünse de çok dersler çıkarılacak bir kitap bu. Teşekkürler Şermin Yaşar, teşekkürler İlber hocam. Sizi yerim :) Hemen bir yerlerden bulup buluşturup bu kitabı okuyun, okutun. Sevgiler
#alıntı
“Umudun ne olduğunu o komşudan daha iyi biliyordum ben. Şehre gelen her gazinin peşinden belki babamdır diye koşuyordum ama o bizim eve gelmiyor, hep başka eve gidiyordu.”
Cumhuriyet’in İlk Sabahı, Şermin Yaşar&İlber Ortaylı
Puslu Kıtalar Atlası
Eflâtunî bir girdap içinde büyük daireler çize çize derinlere doğru efsunlanmış ve yarı-anestezik bir halde duhul ederken birden son sayfaya gelmemle birlikte geceyarısının bir kör
