İnsanoğlunun öncesi ve sonrası.
Onlar ruhları cehennemde yanarken içlerinde kurtuluşa dair bir umut besliyorlar. Ama onlar o sonsuz gazaba mahkum edildiler. Bu onların suçu değildi. Onların ruhu Araf'ta masumca gezinirken ruhları insan denen bir varlığın bedenine hapsedildi. İçine ise kibir, öfke, bencillik, acımasızlık ve mutlak kötülük konuldu. Cehennem onların hak ettiği bir şey değildi. Sadece böyle olması gerekiyordu.
Yediveren YayınlarıKitabı okuyor
Araf
Okuyorum hayatı
Toprağın üstünden çok
Altındakilerle var olduğunu.
Toprak
Ölüme aç
Ölüme muhtaç
Hayat.
Ölüm muhakkak
Ve ölüm mutlak
Tek kapısıdır ölümsüzlüğün.
Ölümle tanıştıktan sonra anladım
Sadece bir kimlik belgesi olduğunu yaşamanın.
Sayfa 140 - İz Yayıncılık - Ölüm RisalesiKitabı okudu
"Birinin korkulardan, evhamlardan bahsettiğini dinlemen onu esnerken seyretmeye benzer. Daha onunkiler bitmeden bir bakarsın sen kendininkileri saymaya başlamışsın."
★ARAF★
"Yanlızlığın kuyusundayım,
sevdiklerim itti beni o çukura..."
Ya "Yusuf" gibi tutunacağım
bir yıldızın kuyruğuna,
kurtulacağım bu çukurdan,
Yada gözyaşlarım ile dolduracağım kuyumu,
"Firavun" gibi kendi kendimi,
kendi okyanusum da boğacağım...
Acım dinene kadar saklayacağım, paklayacağım ruhumu orada..
Bir "Musa" olup, denizi ikiye bölene kadar içimdeki sel dinmeyecek..
Ya "Mevlana" gibi, dönüp dönüp sekiz çizeceğim etrafımda.
Yada "Süleyman" gibi bekleyeceğim koltuğumda, asa kolumun altında..
Ya "İsa" gibi kendimi çarmıha gerip elimi ayağımı çivileyeceğim.,
Yada "Tanrı" beni görecek,
Semaya çekecek..
Ya "Bilal-i Habeşî" gibi göğsüm de
bir taş ile yaşayacağım,
Yada bir "Ebubekir" tutacak elimden, bağırıp haykıracağım içimdeki Ezanı...
Ya "Habil" olacağım
"Kabile" öleceğim..
Yada "Kabil" olup, içimdeki habilleri öldürüp ilk cinayetimi işleyeceğim..
İki seçenekten biriyim..
Gülmedi yüzüme bir felek..
Ve "Cennet" ile "Cehennem'in" arasındayım..
"Beni bulmanız için artık ölmeniz gerek."