Geçen Bir Kadına
Kulakları sağır eden sokak uluyordu çevremde
İnce, uzun, kara yaslı, kocaman bir ıstırap
Bir kadın geçti, deddebeli bir elle
Kaldırıp sallıyarak işlemeli eteğini
Çevik ve asildi heykel bacağı ile
Ben, içiyordum, büzülmüş bir acayip insan gibi
Gözünde, fırtınanın filizlendiği bu kara gökte
Büyüleyen tatlılığı ve öldüren zevki
Bir şimşek...sonra gece!_ Ey bakışı ansızın
Beni yeniden dünyaya getiren kaçıcı güzel kadın
Artık göremeyecek miyim seni ebediyen?
Başka yerde burdan çok uzak! Çok geç! Belki de asla!
Bilmem nereye kaçıyorsun ,bilmezsin nereye gidiyorum zira
Sen, ey sevmek istediğim, sen ey bunu bilen!
BAUDELAIRE
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Birinci kural yaradana hangi kelimelerle tanımladığımız kendimizi nasıl gördüğümüze aynı tutar şayet tanrı dendi mi öncelikle korkulacak utanılacak utanılacak bir varlık geliyorsa aklına demekki sen de korku ve utanç içindesin çoğunlukla yok eğer tanrı dendi mi evvela aşk merhamet ve şevkat anlıyorsan sen de bu vasıflardan bolca mevcut
Sevmek...
" Korku’nun olduğu yerde aşk, yoktur. Cesarettir sevmek, düzenlere, oyunlara, kötülüklere meydan okumaktır. Sevmek uzaklaşmaktır yalandan... Bencilliği hiçe saymaktır. Bir başka açıdan da inanmaktır sevmek, gerçekten inanmaktır. Tümden inanmaktır. İnsan sevince, sevdiğine bütün varlığı ile teslim olmamışsa, yeteri derecede sevmemiştir. Ve ona kayıtsız şartsız inanmıyorsa, sevgiden bahsetmeyi bile hakkı yoktur. Kıskançlık, inancımızın bütünlüğü ölçüsünde besler aşkı, şüphe ise öldürür. Şüphenin olduğu yerde inancın yeri olmaz! Sevgiden bahsedilemez orada, kıskançlıksa kutsal bir duadır dudağında sevenlerin. Sevmek varolmaktır bir bakıma. Derinden bakılınca yokluğa benzer. Sevmek bütünlemektir. Çok seven eksikliğini zanneder, oysa artmaktadır. Sevmek, çoğalmaktır. Çevrenin gözlerimizden silinmesi önce bir eksilme hissi verir insana fakat o herşeyimiz varlığı ile doldurdukça, artığımızı anlarız. O bir tek kazanç, bütün kayıplarımıza bedeldir. Bir an gelir her şey onunla değerlendirmeye başlarız. O bugün mutluysa yaşamak güzeldir. Kabuğumuza sığmayız, şarkılar söylemek gelir içimizden, o kederli ise gözlerimizde her şey kederlidir artık. Bütün güzellikler bir bir yitirirler anlamını, o anlarda ölümü düşünürde yine ölmeyiz kurtulamamak için... Yanmaktır, tutuşmaktır sevmek ve yaşadıkça hiç sönmemektir. "
Stendhal aşkı dörde ayırıyor, Cemil Meriç açıklıyor
Birincisi gerçek aşk. Yani amour-passion.
.. (sevgili ölse bile) sevgi.. ölünceye kadar devam eder. Amour-passion bu. Bütün şartları yenen, fiziğe aldırış etmeyen bir nevi communion.
İkinci aşk bir övünme vesilesi: Amour-goût. Başkaları için sevişilir, gösteriş için sevişilir. Erkek genç ve
Raymalı-aga kendi zamanında çok tanınmış bir cırav (yırcı), bir ozan idi. Daha küçük yaşta ün kazanmıştı. Tanrı vergisi bir yetenek ve kişiliğinin üç güzel özelliği sayesinde bozkırın en ünlü yırcısı, âşık ozanı olmuştu: Güftesini kendi yazar, bestesini kendi yapar ve güzel sesiyle bunları hem çalar, hem söylerdi. Dinleyenler ona hayran
ötüken yayınevi
Senden Seninle Senin İçin 10.Mektup
Korkunun olduğu yerde aşk yok. Cesarettir sevmek. Düzenlere, oyunlara, kötülüklere meydan okumaktır. Sevmek; uzaklaşmaktır yalandan, bencilliği hiçe saymaktır. Bir başka açıdan da inanmaktır sevmek. Gerçekten inanmaktır, tüm inanmaktır. İnsan sevince; sevdiğine bütün varlığı ile teslim olamamışsa, yeteri derecede sevmemiş demektir. Ve ona kayıtsız