Günaydın. Yıllar geçse de büyüsek de hayallerimizin hepsine değil de birçoğuna kavuşsak da, daima bir şeyler noksan. Bir şeyler anlaşılmaz. Hiç bitmiyor insanın aradığı o "şey". "Mükemmel Günler"deki o diyalogu hatırlayın: "-Hâlâ anlam veremediğim pek çok şey var. -Hayat aşağı yukarı böyle bir şeydir." Ne tuhaf,
Ruhuma dedim, uslu dur, ve bekle umutsuzca Çünkü umut yanlış şeyleri ummak olacaktı, bekle aşksız Çünkü aşk yanlış şeylerin aşkı olacaktı, gerçi inanç vardır Ama o inanç ve o aşk ve o umut hep beklemektedir. Bekle düşünmeden, çünkü hazır değilsin düşünceye: Böylece karanlık aydınlık olur, durağanlık da raks ediş.
Çaysız olmaz :)
İnkâr, red, isyan, şüphe, küfür çizgileri silindi.
İnanç, aşk ve sevinç çizgileri altın gibi parladı evren sayfasının ortasında.
Yitik Cennet
ayışığıyla aydınlanan iki iri gözyaşı damlası gözlerinden yanaklarına süzülüp çenesine kadar indi; ama onları yakalamak için elimi tam zamanında uzattım ve o damlaları, gösterilen daimi özenleri, hiç bitmeyen telaşları, cinsiyetinizin en soylu kahramanlığını dışavuran bu sözlerin coşturduğu ilahî bir açgözlülükle içtim! bana biraz şaşırmış gibi baktı.
—işte, dedim, aşkın ilk, aziz inanç birliği. evet, sizin kederinizi paylaştım, kutsal kanını içtiğimizde isa'yla nasıl birleşiyorsak, ben de sizin ruhunuzla öyle birleştim. umutsuzca sevmek de bir mutluluktur. ah! dünyada hangi kadın bana gözyaşlarını soğurduğum kadın kadar büyük bir sevinç yaşatabilirdi! ıstıraplara boyun eğmemi gerektirecek bu anlaşmayı kabul ediyorum. hiçbir art niyetim olmaksızın kendimi size adıyorum ve siz nasıl isterseniz öyle davranacağım.
SANAT ADAMI ATSIZ
RUHLARA İŞLEYEN ŞİİR.
Atsız'ın sanat hayatı şiirle başlar. Biz de onun şiiriyle başlayalım.
Atsız "arada sırada" şiir yazardı. "Şiir Kadrosu" bölümünde de görüldüğü gibi bazı yıllar hiç şiir yazmamıştır. Ömrünün son otuz yılında yazdığı şiirlerin sayısı sadece 14'tür. Aynı bölümde çok şiir yazdığı yıllar da görülmektedir. 1931-1933'te 19, 1944-1945'te 10. Yani 54 şiirinden 29'unu sadece anılan 5
Gözlerinde sonsuzluk dinleniyordu
Ellerini tuttum, ve gözyaşları parlak, kopmaz bir bağa dönüştü
Binyıllar, fırtınalar gibi uzaklara kaydı
Onun boynuna sarılıp yeni yaşam için gözyaşları döktüm.
Bu sendeki tek rüyaydı.
Uçup gitti, ama geride yansıması olarak gecenin göğüne ve onun güneşine, sevgiliye olan o sonsuz ve sarsılmaz inanç kaldı.
