"...Yurda bir şey vermeyenlerin yurttan bir şey almaya ne hakları var? Bu bahçenin dalları, yolunmaktan artık tükendi." diyen Şükûfe Nihal, Darülfünun'un ilk kadın mezunu, ilk kadın lise öğretmeni, şair ve yazardır. Asker kızı olan Şükûfe'nin ilk öğretmeni edebiyat, siyaset ve felsefeye düşkün olan babasıydı. Çünkü o dönemin edebiyat ve siyasetin ileri gelenleri evlerinde buluşurlardı. Bu dost meclisindeki sohbetleri merdivene oturup dinlerdi.
Çocukluğu böyle bir ortamda dolu dolu geçti. Vatanına, özgürlüğüne hep düşkündü. Haksızlığa gelemeyen ve haksızlık karşısında susamayan yapısı gelecek hayatını da şekillendirmişti.
Bir çok başarıya imza atmasına rağmen isminin hayatına sirayeti son nefesine kadar devam etmişti. Çünkü isminin anlamı "açmayan çiçek" idi.
Ayrıca roman resmen edebiyatımıza damga vuran isimlerin geçit töreni gibi. Kimler yok ki; Cenap Şahabettin, Halide Edip Adıvar, İsmet Kür, Pınar Kür, Hasene Ilgaz, Ahmet Kutsi Tecer, Faruk Nafiz Çamlıbel, Nazım Hikmet, Halit Ziya Uşaklığil ve daha kimler kimler.
Bu kadar dolu bir hayat yaşayan Şükûfe Nihal'in son anlarını nasıl yaşadığını merak ediyorsanız onun cevabı da kitapta.
Aslında pek (hatta hiç) tanımadığımız hem edebiyat , hem de kadın hareketine imzasını atan Şükûfe Nihal'i biyoğrafik roman olarak, akıcı bir dil ve etkileyici olay örgüsüyle bizlere tanıtan Demet Altınyeleklioğlu 'na teşekkür etmek istiyorum.
