Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Mektup Dönemi tekrardan başlamalı :)
NOT : Aşkın gözü kördür.
Bu sıralar şizofren gibi mektupların olduğu kitapları okuyorum. Görünür de ne harika eserler olduğunu okurken yaşıyorum. Bana geçmiş dönemdeki zorlukları, ilişkideki sabrın derinliklerini gösteriyor.
Atalarımızın dediği gibi :
" Peh bizim zamanımızda böyle miydi? Teknoloji nerdeee o zamanlar..."
Keşke bizim zamanımızda da böyle olmasaydı diyorum bu eserleri okuyunca... Bizler de saf ve samimi aşkları, bu tür zorlu yollarla tecrübe etseydik.
Bir mektubun en erken 2 günde ulaştığı bir aşka tanık oldum. Bazen ulaşma süresi uzadı adresten, bazen de maddi problemler mani oldu mektubun gitmesine. İlk zamanlar Nahit hanımın bu ilişkiye pek yanaşmayarak iyice zorladığı bir dönemden görüşme döneminin özlemine ( hatta bir ara Orhan Veli artık at yarışlarından bahseder olmuştu :D) kadar yaşanılan bir duruma gelen aşk. Gündelik olaylardan bahsetmeleri, tanıdıklarını şunları şunları yaptı diye anlatmaları okur açısından bazen sıkıcı gelebilir. Fakat mektup sonuçta, o zamanlar sürekli aşktan konuşacak halleri yok ya :)
Nahit Hanım bazen Orhan Veli'yi çok yanlış anlayarak zor durumda bırakıyor mektuplarda. Fakat burada Orhan Veli'nin mükemmel sabrı ve sevgisi Nahit Hanımı kırmadan problemleri çözmesinde etkili oluyor. Meşakkatli bir aşk ama okundukça bizlere birçok şey katan bir aşktı onlarınki. Sabahattin Ali ve Aliye Hanım aşkı gibi çok samimi bir aşktı...
Çok beğendim. Okumak isteyenlere de tavsiye ederim :)
Emre Timur / Şizofren
“Bir insanı anlamak istiyorsanız öncelikle insanlar hakkında bildiğiniz her şeyi ama her şeyi unutmalısınız” demiş Carl Gustav Jung. İnsanoğlu çoğunluğun davrandığı gibi davranmadığı zaman dışlanır. Toplumun standartlarına uymayanlar ötekileştirilir. Kendileri gibi görülmediklerinden, hemen bir etiket yapıştırılır.
"Aşkın gözü kördür."
Gerçekten aşkın gözü kör müdür? Bu cümleye geri dönüş yapacağım lakin öncesinde kitabın ana karakteri olan Cemile'den bahsetmek istiyorum.
Aslına bakılırsa Cemile karakteri ilk bakışta herkeste hayranlık uyandıracak bir karakter gibi durmaktadır.
Cemile iyi bir aileye gelin gitmiştir. Fakat Cemile'nin
Nerdesin aşkım?
"Aşka gönül vermem aşka inanmam
Yıllarca boş yere ağlayıp yanmam
Böyle bir arzuya meyledip kanmam"
(Beste-Güfte: Baki Çallıoğlu)
Meşhur fıkradır; Bektaşiye sormuşlar: "Hiç aşık oldun mu?" diye. "Bir kere tam olacaktım, bastılar" demiş. Bektaşi ile Schopenhauer'ın birleştiği
Shakespeare ile tanışma kitabım oldu. Şiirsel biçimde anlatımı okurken daha çok düşünerek ilerlememizi sağlıyor yer yer çok haz verirken bazen zorluyor. Aşk konusu ele alınmış olan bu eserde Shakespeare'nin aşk için sayfa 10'da söyledikleri beni çok etkiledi. O bölümde ki bazı cümleleri paylaşmak istiyorum.
"Aşk, basit ve değersiz şeyleri bile
Biçimlendirip onu değerli yapabilir.
Aşk gözleriyle değil, hayaliyle görür,
Ve bu yüzden kördür.
Aşkın hayalinde düşünmeye yer yoktur;
Kanadı var, gözü yoktur, çerçevesine bakmadan uçar gider.
Bu yüzden aşk bir çocuktur, onun için yanılır seçimlerinde."
Aşk bir çocuktur... Daha ne kadar güzel anlatılabilir ki!
Çok fazla karakter olması biraz bulandırıyor, karşılıksız aşk, bir kişiye iki kişinin aşık olmasını ele almış. Birde mitolojik kavramlara girmesi sonlara doğru iyice kopmama sebep oldu sonlarda hakimiyeti kaybettim. Ama şunu diyebilirim ki sadece içinde geçen paylaştığım bir kısım için bile okumaya değecek bir kitap ve bir çok yerde daha insanı etkileyen cümleler ve konuşmalar bulunuyor. Shakespeare seninle tanışmak çok güzeldi, devamı gelecek...
SENİ NEDEN SEVEYİM?
¶¶
NOT : Okumanız tavsiye edilmez ama illa okuyacağım diyenler için denemesi bedava.
Böyle eserlerin yazılması bazen güzel oluyor. En azından yazan kişinin içini döktüğü bir şeyler var. Fakat bu iç döküş sanırım biraz değil baya abartı olmuş. Kitap oylamasında da 7.1 gibi bir ortalamaya sahip. Demek oluyor ki bu eserin hitap ettiği bir kitle var. O kitle yaş olarak küçük kardeşlerimizin oluşturduğu bir kitle. Peki, ergenlik çağımızda her birimiz zor dönemler geçirdik ama bu tür kitaplara da ilgimiz olmuştur ya da olmamıştır. İhtiyaç mı bu kitap? Hayır. Tabi ki daha güzel eserler var. Kitaptan yalnızca iki yerin altını çizdim bakalım sizler ne düşünürsünüz.
Birinci kısım aşkın gözü kördür diyor yazarımız. Soyut olan aşk, soyut olarak kördür. Doğru diyor yazarımız ama devamında diyor ki
" Madem aşkın gözü kör, ben neden onun terk edişini seyretmek zorunda kaldım?"
:) körlüğü gerçek olarak söyleyip devam ediyor kendisini inandırmaya,
"Aşkın gözü kör olsaydı, ben tüm bunlardan mahrum kalsaydım, şuan onu unutmuş olmaz mıydım?"
Gelelim ikinci kısma,
Onca kızgınlık halinin ardından Hayvanın Tekiyim başlığı adı altında " sende haklısın." sözü. Ve devamında bla bla bla....
İnsanların ufkunu açan eserler yazın lütfen. Şizofreni ve mantık dışı hareketleriniz sevdanızın büyüklüğünü göstermez.
330 syf.
5/10 puan verdi
"İnanın bana, hayatın tek gerçek yanı kurgudur, yani hikâyelerde anlatılanlardır." (Syf 83 ) Tıpkı Ahmet ve Mehmet kardeşlerin hikayesinde olduğu gibi...
Her şeyden elini çekip, yalnız yaşayan emekli inşaat mühendisi Ahmet Bey ile meraklı, genç bir gazeteci kızın tanışmasına vesile olan cinayetin ardından kurguyla gerçeğin karıştığı,
''Siz bilgeler, yüksek ve derin bilgili
Sizler ki derin düşünür ve bilir misiniz
Nasıl, nerede ve ne zaman, çiftleştiğini her şeyin
Niçin sevişildiğini, öpüşüldüğünü?
Siz ulu bilgeler, yüzüme söyleyin!
Kafa patlatın bakalım, bana ne olduğuna
Nerede, nasıl ve ne zaman,
Niçin başıma geldiğine bunların, hadi kafa patlatın!
Bu sözlerle aşkın
Aşk gözleriyle değil,hayaliyle görür,
Ve kanatlı Cupid resimlerde bu yüzden kördür.
Aşkın hayalinde düşünmeye yer yoktur;
Kanadı var,gözü yoktur,çevresine bakmadan uçar gider.
Suç ve Ceza ile Kumarbaz kitaplarını okuduktan sonra Dostoyevski hayranlığım tavan yapmıştı. Ama galiba okuduğum ilk kitabı Ezilenler olsaydı bu kadar hayran kalmazdım. Kitap kötü demiyorum ama diğer kitaplarının biraz gerisinde kalmış bana göre. Kitap genelde, toplumda hep aşağılanan ve hor görülen insanların, zengin ve nüfuzlu kişiler
