Öncelikle, yaptıklarınız sayesinde değer kazanamazsınız. Başarılar
size tatmin getirebilir ama mutluluk değil. Başanlara dayalı özgüven
"sahte" bir güvendir, gerçek değildir! Depresyonda olan birçok başarı
lı hastam buna katılacaktır. Ayrıca benlik değeriniz görünümünüze,
yeteneğinize, şöhretinize veya servetinize de dayalı olamaz. Marilyn
Monroe, Mark Rothko, Freddie Prinz ve birçok ünlü intihar kurbanı bu
acımasız gerçeği ispat etmişlerdir. Aşk, onaylanma, arkadaşlık veya yakın, şefkatli insan ilişkileri kurabilme kapasitesi de doğuştan gelen değerinize hiçbir şey eklemez. Depresyondaki bireylerin büyük bir çoğunluğu aslında çok sevilen insanlardır, fakat bu hiç işe yaramaz; çünkü, kendilerini sevmezler ve kendilerine güvenleri eksiktir. Aslolan,
ancak kendinize verdiğiniz değerin nasıl hissettiğİnizi belirlediğidir.
Sayfa 78
Mazi bir girdaptır. Fark ettirmeden içine çeker dedi. Halbuki sana lazım olan tek şey şu andır. Şu anın hakikatini yaşamaktır aslolan.
Zaman ve Mekan Farklı olsada,
Kalpteki Aşk değişmez.
Aslolan Sevmektir;
Tüm Kainatı.
"Kader gemimizin rotası daha biz yeryüzüne gelmeden önce çiziliyor, elimize verilen dümense çark-ı felekle kıyaslanamayacak beyhûde bir oyuncak."
Emre Solmaz kaleminden #Macar #tefrikaimüteferrika
@orkungalolar ın @terskarga daki #kitapönerisi ydi ki yeni okuyabildim.
Yazarın okuduğum her kitabı sonrasındaki: "niye bu kitabı
"Sonuç?" ya da "Sonra?" diyen kimi görürse mezar taşlarını gösteriyordu. "Sonuç yok" diyordu. "Sonuç, ertelenmiş bir şimdi, sürekli devinen gerçeğin yeni bir başlangıcı, bir yanılsamasıdır bulunduğumuz yere göre. Aslolan süreçtir ve elimizdeki tek gerçek, biricik şans, şimdi, şu an yaşadığımızdır. Bu yüzden tanıma gelmez, kalıbı ve kuralı yoktur; aşk gibi, ay ışığı gibi, iğde kokusu gibi... Yaşanır yalnızca. Sonuç adına şimdiyi ertelemek, yaşamı ertelemektir, ipini çekerek ardına düştüğümüz mutluluğu zamanın dışına itmektir. Bulunduğumuz her nokta, yaşadığımız her an bir sonuç değil midir gerçekte; bizi biz eden geçmişimizden ve seçimlerimizden oluşmuş bir sonuç?"
Sayfa 82 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okuyor
"Allah, Hazreti Adem'in burnuna yaşam nefesini verirken, kendi ruhundan bir parçayı da onun canına katmıştır. Yani Allah aynı zamanda içimizdedir. Ama nefsimizin istekleri bizi yanlış yola sürükler, yemeye, uykuya, şehvete duyduğumuz açlık, kabaran benliğimiz o kutsal parçayı ruhumuzun en derin kuyusuna iter ki, çoğu insan kendi içindeki bu cevherin farkına bile varmaz. İşte bu parçayı fark ederek aramaya başlayan kişiye aşık deriz. Aramanın kendisine de aşk.Yani aslolan aramaktır. Lakin arayış tek başına olmaz; bize bir öğretmen, bir mürşit başka bir deyişle bir maşuk gerekir. Çünkü kimse o kıldan ince, kılıçtan keskin sevda köprüsünden tek başına geçemez. Ama bir kez geçti mi artık maşuka da ihtiyaç kalmaz. Aşık da, maşuk da, seven de sevilen de sadece o kişi olur. "
Sayfa 362 - İzzet EfendiKitabı okudu
Yılmaz Odabaşı
Aşk nedir incil'e göre? nedir tevrat'a, zebur'a, kur'ân'a göre?
bu kitaplardaki aşklar, küfürler neyin rengine göre?
insandır, insan aslolan: insana göre!
bir bedeni o kıyısızlığa bırakma saati geldiğinde
gitmek bir yalnızlıktır.
bütün gitmeler yalnızlıktır.
kalmaya göre...
"Mazi bir girdaptır. Fark ettirmeden içine çeker" dedi. "Halbuki sana lazım olan bir tek şu andır. Şu anın hakikatini yaşamaktır aslolan."
Mazi bir girdaptır. Fark ettirmeden içine çeker. Halbuki sana lazım olan bir tek şu andır. Şu anın hakikatini yaşamaktır aslolan.
Mazi bir girdaptır. Fark ettirmeden içine çeker. Halbuki sana lazım olan bir tek şu andır. Şu anın hakikatini yaşamaktır aslolan.
Aslolan süreçtir ve elimizdeki tek gerçek, biricik şans, şimdi, şu an yaşadığımızdır. Bu yüzden tanıma gelmez, kalıbı ve kuralı yoktur; aşk gibi, ay ışığı gibi, iğde kokusu gibi... Yaşanır yalnızca. Sonuç adına şimdiyi ertelemek, yaşamı ertelemektir, ipini çekerek ardına düştüğümüz mutluluğu zamanın dışına itmektir.
“…Ama nefsimizin istekleri bizi yanlış yola sürükler, yemeye, uykuya, şehvete duyduğumuz açlık, kabaran benliğimiz o kutsal parçayı ruhumuzun en derin kuyusuna iter ki, çoğu insan kendi içindeki bu cevherin farkına bile varmaz. İşte bu parçayı fark ederek aramaya başlayan kişiye aşık deriz. Aramanın kendisine de aşk. Yani aslolan aramaktır. Lakin arayış tek başına olmaz; bize bir öğretmen, bir mürşit başka bir deyişle bir maşuk gerekir. Çünkü kimse o kıldan ince, kılıçtan keskin, o sevda köprüsünden tek başına geçemez. Ama bir kez geçti mi artık maşuka da ihtiyaç kalmaz. Âşık da, maşuk da, seven de sevilen de sadece o kişi olur. Tıpkı Cenabı Hak gibi.”
Sayfa 350Kitabı okudu