Bundan beş altı ay kadar önce, Sivrihisar'da çalışırken 4 yıllık fizik mezunu bir kardeşimiz vardı. Ben lise mezunuyum. Bir gün öğlen yemeğinde konu kara deliklere geldi. Ben, daha önce bu konuda okuduğum bazı teorileri anlattım. O karşı çıktı olay bilimsel bir tartışmaya döndü. Adam fizikçi ben sadece okuduğum bazı dergi, kitap ve seyrettiğim belgesellerden biliyorum. Neyse uygun bir zamanda teyit etmek üzere konuyu rafa kaldırdık. Olacak ya o akşam evde çay içerken belgesel kanallarının birinde, karadeliklerle ilgili bir belgesel yakaladım. Üstelik daha yeni başlıyordu. Çağırdım, başladık seyretmeye.
Program bitince benim söylediklrimin çoğu doğrulandı. Hem de tarih ve isimleriyle. Kardeşimiz şaşkındı. Ağzından biraz da gayri ihtiyari aynen şu cümle döküldü:
"Usta, kitap okumanın bir insanı bu kadar geliştirdiğine inanamıyorum. Bizzat görmesem belki de inanmazdım."
Niye anlattım ben de bilmiyorum ama
İyi geceler arkadaşlar.
“Tepenize çığ düştüğünde, bütün o karın altında yatarken neresi aşağı neresi yukarı anlayamaz olurmuşsunuz. Karı iteleyip kurtulmak istiyor ama yanlış yönü seçip kendinizi daha da derine, kendi mezarınıza gömüyormuşsunuz. İşte kendimi aynen böyle hissediyordum, yönünü şaşırmış, arafta kalmış pusulamdan olmuştum. Dahası sözcüklere dökemeyeceğim kadar derin bir bunalımdaydım.”
Aynen öyle...
“Biliyor musun, insan üzgün olunca
günbatımının tadına daha iyi varıyor.”
pdfKitabı okudu
Yoluna devam etmesi gerektiğini biliyordu. Toparlanmalıydı. Unutmalıydı. Bir kaç aylak arkadaşı ve akrabası da aynen böyle söylemişti ve eğer Teddy de kendine dışarıdan bakıyor olsaydı, karşısındaki Teddy'ye keyfine bakmasını ve eski defterleri kapatıp hayatının geri kalanını yaşamaya devam etmesini söylerdi.
Bu küçük dünyadaki tüm varlıklar, birbirlerine, karşılıklı olarak bağımlıdırlar. Cankurtaran filikasında olmak gibi. Soluduğumuz hava Rusların, Zambiyalıların, Tasmanyalıların ve gezegenin tümündeki insanların soluduğu aynı hava. Bizi ayıran nedenler ne olursa olsun, Yerküre'nin kendisine hiçbir şey olmayacağı muhakkak ve bin yıl, bir milyon yıl sonra da aynen kalacak. Sorun, ana sorun, başlıca sorun - bir bakıma tek sorun - biz burada olacak mıyız?
