Düşünüyorum da insanı yine başka insanlar üzüyor en çok... Taptığı, hayran olduğu,değer verdiği, muhtaç olduğu ve çok sevdiği insanlar... Düşmandan çok dostlar üzüyor. Analar, babalar, çocuklar, kardeşler, sevgililer üzüyor.
Sayfa 10Kitabı okudu
TÜRK KÖYLÜSÜ
O topraktan öğrenip kitapsız bilendir
Hoca Nasreddin gibi ağlayan
Bayburtlu Zihni gibi gülendir.
Ferhat’tır,
Kerem’dir
ve Keloğlan’dır
Yol görünür onun garip serine,
Analar, babalar umudu keser,
Kahpe felek ona eder oyunu.
Çarşamba’yı sel alır, bir yâr sever el alır
Kanadı kırılır çöllerde kalır,
Ölmeden mezara koyarlar onu...
Nâzım Hikmet
Nazım Hikmet Türk Köylüsü...
O topraktan öğrenip
kitapsız bilendir.
Hoca Nasreddin gibi ağlayan
Bayburtlu Zihni gibi gülendir
Ferhat'tır
Kerem'dir
ve Keloğlan'dır
Yol görünür onun garip serine,
Roger, bir avuç taş topladı, atmaya başladı. Gelgelelim, Henry'nin çevresinde, çapı belki altı yard olan bir alan vardı ki, oraya taş atmayı göze alamıyordu. Roger'ın eski yaşantısına bağlı ve gözle görülmediği halde henüz güçlü kalan kesin yasaklar, bu alanda egemendi. Analar babalar, okullar, polisler, yasalar, çömelen küçüğü korumaktaydı. Roger'ın varlığından haberi olmayan, yıkılıp giden bir uygarlık, Roger'ın kolunu koşullandırıyordu hala.
Sayfa 70
Aslında her şeye rağmen bir sorun da var; öncelikle analar babalar çocuklarını bu kadar yalnız ve başıboş bırakmamalılar; ayrıca onlara, dillerini tutmalarını ve büyüklere karşı saygılı olmalarını öğretmeliler.
Sayfa 17 - iasoskitapKitabı okudu
"Evladı yetiştiren analardır, ana çocuğuna ilk terbiyeyi, iyi huyun temelini veren en faziletli öğretmeni ve bulundukları yuva da en şerefli mektebidir.
Babalar, dışarı kuşudur.. Çocukların veballeri daha çok analardan sorulur... Onlara iyiyi öğretebilmek için önceden öğrenme lazımdır... Bilgili bir ananın kucağında büyüyen çocuk cemiyetin baş bağlamaz yarası olmaz.. Çocukların yıkılmaz temelini önce analar atmalıdır... Bunun için de "Beşiktan mezara kadar" hadisine sarılıp öğrenmeliyiz.. Peygamberimize gelen ilk emir ve Kur'an
baş yazısı "ikra" suresi ile değil mi?...
çok okuyorsun galiba! ben yaşamak gerektiğine inanıyorum!
Sayfa 142Kitabı okudu
Halk...
Halk tabandaki insandır, geliri sınırlı, buna göre istekleri zorunlu olarak sınırlı insandır. Onun yaşamı zorunlu olarak bu koşullarda acılarla örülmüştür. Çocuğuna bir yeni gömlek alamamanın acısını çeken babalar, her gün parasızlıktan ne pişireceğini şaşırmış analar bu sınıfın insanlarıdırlar. Dünya onların sırtından küreselleşir, uluslararası para güçleri kazançlarını onların sırtından sağlarlar,
çokuluslu ortaklıklar onlar yüzünden vardır, darbeler onlar adına yapılır ve onları ezer, onlar hep veren ve hiç almayanlardır.
Sayfa 129 - Bulut YayınlarıKitabı okudu
* * *
"İnsan ölür, beden ölür ve hatta devlet bile ölür ama hayal ölmez. Mutlaka o hayale sahip çıkan birileri çıkar. Hem babalar analar çocuklarına miras diye sadece mal mülk bırakmaz ki, hayal de bırakır."
* * *
Sayfa 15 - Nesil YayınlarıKitabı okudu
dünyada, var olan ve huzurla, olsa olsa bazan coşku, bazan neşeli bir hüzünle tasvir edilecek ve yaşanılacak bir yerdi; eleştirilecek ve değiştirme ve ele geçirme tutkusuyla içinde kızışarak öfkelenilecek bir yer değil.
şu günlük hayat dediğin şey niye yüzeysel ve basit olsun? küçük mutluluklar diye küçümsediğin şeylerden niye insan kendini sakınsın? günlük hayatın da kendine göre gösterişsiz bir şeyi... bir şiiri var.
Sayfa 135Kitabı okudu
göğe çıkıp yıldızların ışıltısına ulaşmak yerine, şimdi üzerinde uyuduğumuz toprağın içine girmeyi hayal etmemiz doğru muydu?
hiçbirimiz şu içinde yaşadığımız toprağa göre değiliz. şeytan girmiş bir kere içinize, ruhunuza aklın ışığı düşmüş, artık yabancısınız, ne yaparsanız yapın yabancısınız. yaşadığınız dünya ile ruhunuz arasında uyuşmazlık var, bunu biliyorum, çok iyi görüyorum.
.... biliyorum, günaha gırtlağınıza kadar batmak değil, başkasının günahsız kalabildiğini görmek daha çok acı verir sizlere.
"bu, işte bu!" diye düşündü cevdet bey. " her şey bunun içindi: bu güven verici sıcaklık, homurdanan soba, kulağı okşayan sesler, saat gibi işleyen bir ev."
Sayfa 110Kitabı okudu