_Nevroz, farklı nevrotik eğilimlerin catışması sonucunda ortaya cıkar. Nevrotik eğilimler birbirlerini pekiştirip guclendirmekle kalmayıp, yeni catışmalar da yaratırlar. Nevroz, küçük evrenlerden oluşan bir büyük evren’dir.
_Her nevrotik belirti, altta yatan bir catışmayı gösterir. Çatışma belirtileri: Tutarsızlık, yorgunluk ve hırsızlıktır.
_Şeytanla anlaşmak, yani Nevrotik kişinin kendi benliğinden vazgeçmesi, ruhunu satmasına karşılık gelmektedir. Psikiyatride bunu "kişinin kendine yabancılaşması" olarak adlandırıyoruz. Tıpkı bellek kaybı ve kişiliksizleşmede olduğu gibi kişi, kimlik duygusunu yitirmiş, kendine aidiyeti kalmamıştır. Sanki bir sis bulutu icindeymiş gibi
Yaşar Usta tam replik
repliğin tamamı şöyle:
yaşar usta-saim beyi görecektim.
sekreter-randevunuz var mi?
yaşar usta-yok.ama yaşar usta derseniz beni kabul eder.çok önemli.
sekreter-hiç sanmıyorum ama bir sorayım.(telefonda) saim bey, yaşar usta diye biri sizinle görüşmek istiyor.peki efendim.(yaşar usta'ya) sizi bekliyorlar, buyrun.
(içeri girer)
saim bey-söyle ne istiyorsun?
yaşar usta-bak beyim, sana iki çift lafım var.koskoca adamsın.paran var, pulun var, herşeyin var.binlerce kişi çalışıyor emrinde.yakışır mı sana ekmekle oynamak.yakışır mı bunca günahsızı, çoluğu çocuğu karda kışta sokağa atmak, aç bırakmak.ama nasıl yakışmaz.sen değil misin öz kızına bile acımayan, bir damlacık saaddeti çok gören.anlamıyor musun beyim, bu çocuklar birbirini seviyor.ama ben boşuna konuşuyorum.sevgiyi tanımayan adama sevgiyi anlatmaya çalışıyorum.hıh.sen büyük patron, milyarder, para babası, fabrikalar sahibi saim bey.sen mi büyüksün.hayır ben büyüğüm, ben, yaşar usta.sen benim yanımda bir hiçsin, anlıyor musun, bir hiç.gözümde pul kadar bile değerin yok.ama şunu iyi bil, ne oğluma ne de gelinime hiç birşey yapamayacaksın.yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın, mağlup edemeyeceksin bizi.çünkü biz birbirimize parayla pulla değil, sevgiyle bağlıyız.bizler birbirimizi seviyoruz.biz bir aileyiz.biz güzel bir aileyiz.bunu yıkmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun.dokunma artık aileme.dokunma çocuklarıma.dokunma oğluma.dokunma gelinime.eğer onların kılına zarar gelirse ben, ömründe bir karıncayı bile incitmemis olan ben, yaşar usta, hiç düşünmeden çeker vururum seni.anlıyor musun.vururum ve dönüp arkama bakmam bile.
Cihana ümit etmenin cefasını çekecek birini getirdiğime üzülürüm. Öyle ya! Ne yapacak? O da babası gibi büyük bir girdabın içinde dönecek değil mi? Düşmek, yuvarlanmak, ağlamak, düşünmek bu hayata mahsus olan mutlak değişimlerden değil mi? Toprak olduğum zaman ihtimal ki evde benim gibi düşünecektir. Fakat neye yarar? O benim çürümüş kemiklerimi görmeye geldiği zaman ağlayacak, düşünecek, bir gün o da ıstırap döşeğine düşecek, hayatın bir noktası artık ebediyete dönen gözleri önünde bir gösteri gibi hızla aktıktan sonra o da benim yuvarlandığım o eski çukura yuvarlanacak, değil mi? Bu ardı arkası kesilmeyen takip, bu birbiri ardınca geliş hayatın gereğidir.
İnci tanesi masum bir yavru, dünyaya gelir gelmez, anne babaya birtakım görevler düşmez mi? Yeni doğan çocuğun meydana geliş sebebi anne babası değil mi? Öyleyse masumun geleceğini sağlamak için çalışmak, onun fikrini ilim ve edeple parlatmak, anne baba için bir borç değil midir? Evladını göz önünden ayırmayan bir baba ve yavrusunu okşayarak ve öperek kucaklayan bir anne için, çocuğun madden ve manen ilerlemesine yardım etmek lazım değil midir?
Ya niçin birtakım insanlar görüyoruz ki bu gibi gerekli görevleri yapmıyorlar? Cahilce ve fazlasıyla sevgi gösterip de evladının terbiyesine, ilerlemesine özen göstermeyen bir baba, niçin babalık vazifesini ayaklar altına alır? Canının içi yavrusunun bir iki damla gözyaşına saatlerce üzülen bir anne, bu kadar şefkatle beraber acaba neden yavrusunun olgunluk kazanmasını istemez? Çocuklarının düşecekleri cehalet çıkmazından kurtulamayarak zamanlarını boşa geçireceklerini düşünmezler mi? Bu kusurları görmemek şaşılacak şey değil mi?
Sayfa 25
Ne demiş Köroğlu'nun babası 'Biz kör olduksa,dünyanın da bakılacak suratı kalmadı ya!'
