İnsanın hem bir çocuğu olması,hem de içinde yaşadığı dünyadan nefret etmesi olanaksız, çünkü onu bu dünyaya getiren biziz. O çocuk
yüzünden dünyaya bağlanıyoruz, onun geleceğini düşünüyoruz, gürültüsüne
patırtısına, davranışlarına isteyerek katlanıyoruz, onun önüne geçilemez saçmalıklarını ciddiye alıyoruz.