Ahh benimm haylaz Zeze'm!
Seni bu kadar geç okuduğuma o kadar pişmanım ki.. Senin kadar yaramaz bir çocuk tanımadım inan :) Çocukluk yıllarımı hatırlattın bana, benim senden tek farkım çok kıskanç bir çocuk oluşum, hatırlıyorum da annem bu konuda benden çok çekti :) Küçük kardeşimi sevdiklerinde "BENİ SEV, BENİ SEV" diye tuttururdum :) Kendi kendime depresyona girer, ağlar dururdum..
Ahh benim altın yürekli Zeze'm!
Ne kadar yaramaz, haylaz bir çocuk olsan da kalbinin derinliklerindeki o merhamet, o masum, o saf, ince düşünen nâif bir kalp senin bütün muzurluklarını insana unutturuveriyor..
Nihâyet seni tanıma fırsatı buldum ve o küçücük yüreğinde ne büyük acılar sakladığına şahit oldum, üstesinden nasıl geldiğinin de...
Bütün çocukların Zeze gibi güçlü kalması dileğiyle...
