Kitabın neden bu kadar abartıldığı konusuna pek anlam veremedim. Okurken sıkıldığım ve anlatımını aşırı basit bulduğum bir kitaptı. Çünkü kitabın sonuna kadar heyecan neredeyse sıfır ve sakin ilerliyor. Sürekli deneyimlediği hayatları okumak bir süre sonra insanı sıkıyor. Ayrıca farklı hayatlar deneyimlerken sanki çok normalmiş gibi karşısındaki insanların "Hani böyle olmuştu, şöyle olmuştu" gibi cümlerle 3 yaşındaki çocuğa anlaması için, olayları en basit şekilde anlatıyor gibi hissettirdi. Bu da dolayısıyla basit hissettirdi. Benim için bu kitabı tek değerli kılan deneyimlediği son hayatta kendimi buluyor olmam ve gerçekten ana karakter ile aynı duygular içerisinde olmamdı. Hayatın yaşanabilecek kadar değerli olmadığını düşündüğüm bir zamanda başladım bu sebeple kendimi bulduğum ve yer yer kendimle yüzleştiğim satırlar oldu.
