Başkalarının hikâyesini anlatmaya kalkışmak seyirciyle, okurla kurulan samimi bir yolculuktur. Bu yolculukta kendimizi, kendi yerimizi, kendi hikâyemizi bilmek zorundayız…”Bak ben de böyle bir yolculuğun bir parçasıyım, başıma bunlar geldi ama eninde sonunda cebime bunları koydum ve artık başka biriyim,” demeliyiz. Beni daha kıymetli hâle getirecek şey budur.“Acıtmıyor, Korkma,” demek gerekiyor.Hikâyemizi böyle kurmalıyız.
KronikKitabı okudu
🍃Bir çocuk kitabı okudum.Hikâyede bir kedi var bir de fare..Dost olamazlar mı? Hikâye değil mi, neden olmasın? Çeviriyorum sayfayı.Kedi fareye bir yiyecek uzatıyor. Fare almıyor, "kesin zehirlidir" diye düşünüyor. Çeviriyorum sayfayı. Kedi fareye bir oyuncak uzatıyor. Fare almıyor, "kesin tuzaktır" diye düşünüyor. Böyle böyle çeviriyorum sayfaları. Aralarındaki mevzu bir neticeye bağlanmadan farenin annesi çıkageliyor, yavru fareyi kaptığı gibi giriyor bir ağaç kovuğuna. Yavru fareye nasihat veriyr: "İnsanlara güvenmeyecksin!”
Bir çocuk kitabında, bu mesajın ne işi var diye sorgularken ben, bir yandan da paronayak bir toplum olma yolunda böyle böyle ilerlediğimizi farkettim..Birbir geliyor mesajlar zihnime, “Türkün Türkten başka dostu yoktur”, “Babana bile güvenme”, “İnsan insanın kurdudur” "Bu kadar iyi niyetli olma" gibi gibi...En büyük sorunlarımızdan biri de bu değil mi? “Kimseye Güvenme!”..
Güvenmeyelim ve sürekli tedirgin yaşayalım. İki değil,sekiz gözümüz olsun. Kesin başka bir şeyler dönüyor diye düşünüp herkese şüphe ile bakalım. Böyle mi koruyacağız kendimizi? Daha makul bir önerim var..
Güven…
Sev…
Ama temkinli ol.
Yaşayacağım en büyük hayal kırıklığını, korkarak yaşamaya tercih ederim sevgi ve samimiyet.. :)))
"İnsanoğlu, kendinden başka hiçbir yaratığın çıkarını gözetmez."
“Yaşam böyleydi. Aşk diye bir şey varsa, ayrı bir şeydi: Başka bir yaşamdı.”
Sıradan insan hayatının mutluluğunu kendi dışındaki şeylere, mala mülke, şana şöhrete, kadın ve çocuklara, dostlara, cemiyete ve benzerlerine bağlar, dolasıyla bunları kaybettiği yahut hayal kırıklığına uğratıcı bulduğu zaman, mutluluğunun temeli çöker.Bir başka deyişle onun çekim merkezi kendi dışındadır; her heves ve arzuya bağlı olarak bu mütemadiyen yerini değiştirir…
Say YayınlarıKitabı okudu
