Ne diyordu şair?
Ne zaman imkansızı seversen,
işte o zaman gerçek seversin...🖤
Özdemir Asaf
Bütün kitaplarda seni okumak varmış.. 🖤
Ümit Yaşar Oğuzcan
Ne içimdeki sokaklara sığabildim.
Küçücük bir umut olsun istersin
Hani gelecekmiş diye
Tekrardan sımsıkı saracakmış diye
Ellerini yine tutacakmış diye
Öylece bir köşede bir umutla beklersin
Sevemezsin artık başkasını
Tutamazsın onsuz başka eli
Bakamazsın aşkla başka kimseye öyle
Yazamazsın başkasına içten böyle
Gözünden düşen yaş olmaz eller söyle
Ben seninle olan her şeyi özlüyorum
Senin sevdiğin her şeyi seviyorum
Bana kattığın mutluluğu istiyorum
Her yerde karşıma çıkan seni anımsatan
Şehrini memleketini seviyorum…
O kadar doluyum ki
Bir o kadar da eksik şimdi…
(ÖNER AKÇA)
Şimdilerde sevdiğine seveceğine, değer verdiğine vereceğine öyle bir pişman oluyorsun ki tarifi yok bu hissin. Sen pişman olmak için sevmiyorsun aslında. Zorla pişman ettiriyorlar. Sadakatin, fedakarlığın, değerin, özlemin, hissiyatın ve duyguların önemini asla bilmiyorlar. Bildikleri ne biliyor'musun? Bildikleri ve uygulandıkları tek şey seni
Benci misin ? Sen cimisin ? Bizci misin ?
Diane Zimberoff diyor ki ;
Kendini sevmek bencillik değildir. Bencil olmak bir eksiklik ya da kıtlık hissiyle açığa çıkar; zaten çok azına sahip olunan bir şeyi kaybetmekten korkup vermek istememektir. İnsan kendini ne kadar severse, diğerlerine o kadar çok sevgi verebilir ve o kadar daha az bencil olur.
Mealine gelince ; Bir insanın kendisini
Bu ne biliyor musun?Hayatına neredeyse eksiksiz devam eden bir kadının yüzleşmesi bu.Bir anda bir adamın gelip tüm boşlukları doldurması ve sonra çekip gitmesi.Kadının daha önce farkına bile varmadığı boşluklarla kalakalması.Eksik bir şey bu.Öyle kuru kuru aşk değil.Ölüyorum bitiyorum edebiyatı yaptıran gelip geçici duygulardan hiç değil.Gerçek
Sonra alışıyorsun işte...
Kıpır kıpır olan o kalbin eskisi gibi atmıyor artık.
Uyumadan önce”arasam mı” diye düşünüyorsun.
Ya da uyanır uyanmaz, bir şey yazdımı diye telefona sarılıyorsun. Ne denir bilmiyorum ama soğuyorsun!
Dünyalar kadar sevdiğin gidiyor hayatından. Yaşayamam dedikçe ömrün uzuyor sanki!
Nihayet alışıyorsun birinin yokluğuna ama,
"o biri.."
Senin sevgiye olan inancını kırıyor.
"Bir daha kimseye.."
"ona baktığın gibi bakamıyorsun.."
"ona güldüğün gibi gülemiyorsun.."
ona dokunduğun gibi dokunamıyorsun.."
"Kısacası..."
" Bir daha sevmeyeceksin bir başkasını.
......
Sonra alışıyorsun işte...
Kıpır kıpır olan o kalbin eskisi gibi atmıyor artık.
Uyumadan önce”arasam mı” diye düşünüyorsun.
Ya da uyanır uyanmaz, bir şey yazdımı diye telefona sarılıyorsun. Ne denir bilmiyorum ama soğuyorsun!
Dünyalar kadar sevdiğin gidiyor hayatından. Yaşayamam dedikçe ömrün uzuyor sanki!
Nihayet alışıyorsun birinin yokluğuna ama,
"o biri.."
Senin sevgiye olan inancını kırıyor.
"Bir daha kimseye.."
"ona baktığın gibi bakamıyorsun.."
"ona güldüğün gibi gülemiyorsun.."
ona dokunduğun gibi dokunamıyorsun.."
"Kısacası..."
" Bir daha sevmeyeceksin bir başkasını.
......
Sonra alışıyorsun işte...
Kıpır kıpır olan o kalbin eskisi gibi atmıyor artık.
Uyumadan önce”arasam mı” diye düşünüyorsun.
Ya da uyanır uyanmaz, bir şey yazdımı diye telefona sarılıyorsun. Ne denir bilmiyorum ama soğuyorsun!
Dünyalar kadar sevdiğin gidiyor hayatından. Yaşayamam dedikçe ömrün uzuyor sanki!
Nihayet alışıyorsun birinin yokluğuna ama,
"o biri.."
Senin sevgiye olan inancını kırıyor.
"Bir daha kimseye.."
"ona baktığın gibi bakamıyorsun.."
"ona güldüğün gibi gülemiyorsun.."
ona dokunduğun gibi dokunamıyorsun.."
"Kısacası..."
" Bir daha sevmeyeceksin bir başkasını.
#01:54#
Çok Uzak Diyarlarda Öldürdüğüm Aşığa,
Her şey bir rüya gibi, bir masal gibi başlamıştı. Çokta güzel gidiyordu belki mutluluğa doğru. Günlerden bir gün, ayrılığın, bizim de kapımızı çalacağını nerden bilebilirdik. Gerçi sen her zaman bunların olacağını söylerdin ve ben de sana bunları söylediğin için her zaman kızardım. Çünkü bunların olma
Hatun Kişi Niyetine
(Haziran ayı öykü etkinliği)
Bir yakınınızın cenazesinde hayal edin kendinizi (Allah gecinden versin). Namaz kılınmış, cenaze defnedilmiş. Gözde yaş, gönülde hüzün, elde mevtanın hayrına dağıtılan kıymalı kır pidesi. İşte o kıymalı kır pidesi; ölenle ölünmediğini, hayatın her şeye rağmen devam ettiğini simgeliyor. Kıymalı pide deyip
