Kendimi bütün ruhumla unutmanın uykusuna bırakmak istiyordum.
Sayfa 35 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Bir canlı cenazeydim artık; ne beni diriler dünyasına bağlayan bir şey vardı, ne de ölümdeki unutmadan, huzurdan yararlandığım.
Ölümün varlığı bütün vehim ve hayalleri yok eder. Bizler ölümün çocuklarıyız, hayatın aldatmacalarından bizi o kurtarır.
Bazı kimselerin ölümle savaşı daha yirmisinde başlar.
Çünkü o beni görmemişti, oysa ben o gözlere muhtaçtım, onun tek bakışı benim bütün felsefi sorunları aşmam, ilahi sırları çözmem için yeterliydi.
Yüreğim yandığından beridir, ağlamaklı gözlerim.
Sen ben değil, biz demeli azizim.
Sözün özü nerededir, görsem söylerim.
Uzun uzadıya terk ediyor beni hayallerim.
Galiba baykuş oldu dilim,
Gösterişe vuruldu,o güzel sezilerim.
Bir dost alsa çıkarsa deyi, Yollardadir nice zamandır gözlerim.
Bıraktım bir kenara, gördüğüm düşleri.
O düşler ki insanlıktan ayırdı beni.
Sadece uyurken mi görülür rüyalar ?
Yürürken kurduğum o beyaz düşünceler neci ?
Hızırı mı bulurum? Yoksa bir karga mı?
Aradığım benden ayrı mı ki ?
“Ebediyen kapanmış bu gözleri kağıda geçirmek, kendim için saklamak istiyordum.”:::!!!
Çite tünemiş bir baykuş. Kar beyazı ve bana bakıyor; sanki sahibiymiş gibi dünyayı seyrediyor. Ama gündüz vakti, gece değil ve ben bile baykuşların gece yaratıkları olduğunu biliyorum.
Ama bunu ona kimse söylememiş.
Geceye dönük gözleri güne kör olan baykuş ışığın esrarını ortaya çıkaramaz
Sayfa 44Kitabı okudu
Hayaletler geziniyormuş şimdi
Sokak aralarında ve caddelerde
Baykuş tüneği olmuş alanlar
Ve yarasalar uçuşuyormuş
Sayfa 46
"…hayat, yorucu ve hep aynı, yeniden başlıyordu.”
Sayfa 54 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu