Eşkıyalık ise halkın fakirleşmesinin ve hükümet adamlarının sömürüsüne karşı gelmenin sonucudur. “Dağa çıkıp" eşkıya olan, bir derebeyin çetelerine katılmak zorunda kalır. Derebeyin himayesi altında daha elverişli bir geçim sağlar. Rumeli’nde en yaygın eşkıya grupları “Dağlı eşkıyası”, “Kırçalılar", “banditiler”, “klefteler” ve haydutlardı (haydut). Bazı yerlerde bunlarda Hıristiyan ve Müslüman karışıktı.